Z przeszłości Fordonu i <strong>parafii</strong> św. MikołajaNastępował stały rozwój przestrzenny miasta wynikający z rozwoju gospodarczego, a przede wszystkim zprzebudowy struktury ludnościowej, narodowościowej i religijnej. W 1774 r. w mieście zamieszkiwało334 Polaków i 528 Żydów. W 1910 r. Polaków było 1130, Niemców 1530, a Żydów 190.Wzrastała w mieście liczba Polaków. Ich osiedlanie się związane było z możliwością zatrudnienia się izdobycia środków do życia. Napływ ludności niemieckiej związany był z osiedlaniem się kolonistów zgłębi Prus, korzystających z polityki protekcjonizmu rządu. Polityka królów pruskich na nich opierałarozwój gospodarczy miast, zaludnianie wsi i zniemczenie tych ziem. Ludność polska przeciwstawiała siępolityce germanizacyjnej. Czyniła to przez pielęgnowanie języka ojczystego, tworzenie różnych formsamokształcenia, czytanie prasy i wydawnictw polskich, zakładanie stowarzyszeń o charakterze zawodowym,gospodarczym i kulturalnym. W podtrzymywaniu polskości ogromną i istotna rolę odegrał Kościółrzymskokatolicki.Pod koniec XVIII w. Fordon należał do małych miasteczek. Jego obszar zabudowy wynosił zaledwie 450ha, a granice dochodziły do Fordonka i Suczyna na zachodzie i do Pałcza na północnym wschodzie. Zabudowaskupiała się wokół ul. Bydgoskiej i Rynku, od którego prowadziła droga w kierunku Zofina.<strong>Parafia</strong> <strong>pw</strong>. św. Mikołaja w <strong>Bydgoszczy</strong>-Fordonie 16
Z przeszłości Fordonu i <strong>parafii</strong> św. MikołajaFordon u schyłku XIX w. był miasteczkiem znacznie rozwiniętym przestrzennie i przekraczał ponad 600ha. Włączono do miasta Fordonek, obszar Suczyna i Pałcza. Źródłem jego rozwoju było zainteresowanieobszarami rolnymi. Nastąpił rozkwit życia gospodarczego opartego na rzemiośle, handlu i przemyśleprzetwórczym. Było to wynikiem znacznego wzrostu napływu mieszkańców.W końcu XVIII w. (1774 r.) Fordon zamieszkiwało 861 mieszkańców, w tym 528 Żydów i 334 katolików.Od 1816 r. do okolicznych wsi i miasta przybywali koloniści niemieccy z głębi Niemiec. W Fordoniezamieszkiwało 307 ewangelików. Od tego czasu społeczeństwo Fordonu składało się z trzech grupnarodowościowych, różniących się także odrębną kulturą i wyznaniem. Korzystne warunki gospodarczesprawiły, że w początkach XX wieku (1910 r.) Fordon zamieszkiwało 2850 mieszkańców, w tym 1530Niemców – ewangelików, 1130 Polaków – katolików i 190 Żydów. Śledząc dane rozwoju demograficznegomiasta w latach 1774-1910, potwierdza się stały wzrost zaludnienia. Napływała ludność niemiecka ipolska. Przybywający z Niemiec zachęcani byli protekcyjną polityką finansową rządu do osiedlenia się wmieście i uzyskania zatrudnienia. Polacy natomiast ściągali z okolicznych wsi celem poszukiwania pracyw rozwijającym się przemyśle, a zamożniejsi osiedlali się tu z myślą zainwestowania zaoszczędzonychpieniędzy i utworzenia własnego interesu gospodarczego. Nacja żydowska w Fordonie utrzymywała sięna tym samym poziomie do połowy XIX w. Od połowy XIX w. do wybuchu I wojny światowej nastąpiłsystematyczny odpływ tej ludności z Fordonu. Żydzi w państwie pruskim stanowili dla władzy problemnarodowościowy, podobnie jak Polacy, z tą różnicą, że Polacy w Fordonie byli u siebie. Sytuacja prawnai gospodarcza ludności żydowskiej była ściśle regulowana. Prawo określało i wyszczególniało rodzajuprawianego rzemiosła, zawodu, handlu artykułami. Żydzi bez stałego zatrudnienia, niepłacący podatków,byli w pewnym okresie usuwani z miasta. Po roku 1820 zamożni Żydzi indywidualnie otrzymywalistatus mieszkańca <strong>Bydgoszczy</strong>. Po roku 1888 sytuacja prawna Żydów fordońskich uległa poprawie – uzyskaliautonomię religijną i polityczną. To także nie powstrzymało odpływu tej ludności z miasta.Przypomnijmy, że osadnictwo ludności żydowskiej w Fordonie zostało zapoczątkowane w XV w. i byłozwiązane z pojawieniem się handlu obwoźnego na miejscowych jarmarkach. Pozytywna ocena warunkówosadnictwa i handlu sprowadzała dalszych osadników. Wprowadzenie w 1555 r., przez króla ZygmuntaAugusta, aktu zakazującego Żydom osiedlania się w <strong>Bydgoszczy</strong>, wskazywało możliwość zamieszkaniaw pobliskim Fordonie. Osiedleni w XVI w. w Fordonie Żydzi stanowili już zorganizowaną społeczność,czyli gminę i własny samorząd. Dysponowali już swobodą w nabywaniu własności i parcel budowlanych.Ich liczba szybko wzrastała w określonym rejonie miasta, a była to południowa część Targowiska zwanaPlacem Żydowskim i przylegające ulice (Przy Bóżnicy, Góralska). W tym rejonie znajdowała się największaczęść budynków żydowskich, pierwotna synagoga i budynki rytualne. W dniu 25 kwietnia 1656roku, w wyniku ataku wojsk Stefana Czarnieckiego na obóz Szwedów pod Wyszogrodem, jego umocnieniazostały doszczętnie zniszczone i rozbite. Wojska szwedzkie wycofały się do miasta. W wyniku działańwojennych zniszczeniu uległ kościół, komora celna i synagoga. Zginęła znaczna część Żydów obwinionao sprzyjanie wojskom szwedzkim. Zniszczonej synagogi nie odbudowano, a działka po niej zostałasprzedana. Kolejną synagogę wzniesiono przed 1699 r., przy ulicy Bydgoskiej i wylocie ul. Przy Bóżnicy.W roku 1761 gmina żydowska w Fordonie uzyskała pozwolenie, od biskupa kujawskiego AntoniegoSebastiana Dembowskiego, na wybudowanie nowej synagogi w miejscu poprzedniej. Prace rozpoczęto w1763 r. W trakcie budowy naruszone zostały ustalenia wielkości budynku, polegające na znacznym powiększeniubryły świątyni. Na gminę nałożona została kara. Świątynię wybudowano i ukończono w 1781r. Wpisała się ona na stałe w panoramę miasta, jako jedna z największych budowli. Jest dzisiaj jednym znielicznych budynków pozostałych po społeczności żydowskiej. Fordońska diaspora żydowska obejmowałaczęść miasta w obrębie ulic: Bydgoskiej, Przy Bóżnicy, Targowisko, Góralskiej, Piekary i Zakładowej.<strong>Parafia</strong> <strong>pw</strong>. św. Mikołaja w <strong>Bydgoszczy</strong>-Fordonie 17