2016-JunGrk

ΙΟΥNΙΟΣ, 2016 11
ούτε λόγος. Γύρισα στο σπίτι μου
ύστερα από πέντε χρόνια, όταν
πάλι δεν είχα δεκάρα στην τσέπη
μου. Χτύπησα την πόρτα. Βγήκε
ο πατέρας μου. Δεν με γνώρισε
έτσι αδύνατο και μαλλιαρό.
*Είμαι ο Χουάν σου, δεν με θυμάσαι,*
τον ρώτησα. Με αγκάλιασε.
Με έβαλε στο σπίτι. Μα
μόλις μπήκα μέσα είδα τη Γραφή
ανοιχτή στο τραπέζι. Αμέσως
θέλησα πάλι να φύγω. Του έδωσα
το χέρι και ξεκίνησα. Είχε να με
δει πέντε χρόνια και δεν έμεινα
ούτε μια ώρα μαζί του. *…. εγώ
Χουάν ξέρω, γυρίσεις πίσω πάλι,
κάνω προσευχή εσένα*, μου είπε
ο πατέρας μου στην εξώπορτα.
*….. μη κουράζεις, φύγω, δεν
γυρίσει πια ο Χουάν*,
του απάντησα
φωναχτά από τον
δρόμο.
Πήγα σε πλοίο
ναυτικός. Πέρασα
και από τη μητέρα
μου στην Αμερική
και έμεινα μια μέρα
μαζί της. Πριν φύγω
έχωσε στη βαλίτσα
μου μια Βίβλο. Την
πέταξα, γιατί δεν την χρειαζόμουνα.
Στο βαπόρι μια μέρα ο
πλοίαρχος άκουγε μουσική. Ή-
μουνα τόσο μόνος, που κάτι με
έσπρωξε στην καμπίνα του. Μόλις
μπήκα μέσα τον βρήκα πάνω
στο τραπέζι και διάβαζε. Είχα
μαλακώσει πολύ. Κατάλαβα ότι
το μαγνητόφωνο έπαιζε ύμνους,
ότι το αφεντικό διάβαζε τη Γραφή,
μα δεν έφυγα. Πιάσαμε κουβέντα.
*Εγώ αφεντικό ξέρει αυτή
μουσική. Παπάς μου (ο πατέρας
μου) πάει εκκλησία, διαβάζει τέτοιο
βιβλίο, εγώ όχι, δεν αρέσει,
δεν θέλει….*
Από τότε τις ελεύθερες ώρες
μου τις περνούσαμε μαζί στο καράβι,
κουβεντιάζαμε και ψάλλαμε.
Ήταν τότε Κυριακή και εμείς
βρισκόμασταν στις Ινδίες. Ο
πλοίαρχος ετοιμάστηκε για να
πάει στην εκκλησία. Με πήρε και
εμένα. Δεν ήξερα την γλώσσα.
Δεν καταλάβαινα τίποτα. Με εκεί
μέσα ζήλεψα και
εγώ να ζήσω την χαρούμενη
ζωή του
Χριστού. Ήξερα τον
τρόπο. Τόσα χρόνια
στις εκκλησίες. Του
το ζήτησα εκείνη
την ώρα. Από μέσα
μου. Και πήρε ο
Θεός τη ζωή μου
στα χέρια του και
εγώ γέμισα χαρά.
*…. Θέλω μιλάει και λέει τι
έχω μέσα στην καρδιά μου μα δεν
ξέρει εγώ να τα πει καλά. Δεν
γυρίσει ποτέ ο Χουάν πίσω α-
μαρτία, αγαπάει Χριστό τώρα στη
ζωή του!!*.