2016-JunGrk

ΙΟΥNΙΟΣ, 2016 19
-Τι αισθάνεστε, κυρία μου;
-Γιατρέ μου, δεν είμαι καλά.
Δεν βλέπω. Την νύχτα με δέρνουν
αϋπνίες. Και σαν κοιμηθώ
λίγο, ξυπνώ με εφιάλτες. Κάτι ό-
νειρα….
-Σωματικά αισθάνεστε τίποτε;
-Το στομάχι μου, γιατρέ. Κάτι
πόνους. Και τα χέρια μου λίγο
τρέμουν.
-Μήπως έχετε
εχθρούς, κυρία μου;
-Περίεργη, ερώτηση.
Μα να σας
απαντήσω. Πρώτα
από όλα η νύφη μου.
Με έφαγε, γιατρέ
μου. Και εκείνος ο
αχαΐρευτος ο γιος
μου….
-Κατάλαβα, κυρία
μου.
-Μήπως, γιατρέ μου, θα
πρέπει να βγάλω πλάκα;
-Μπα, δεν χρειάζεται.
-Μήπως θα πρέπει να κάνω
μπάνια το καλοκαίρι;
-Κακό δεν κάνουν. Μα κάποιο
άλλο είναι το φάρμακο.
-Να μου το πείτε, γιατρέ μου.
Όσο και να στοιχίζει…
-Δεν στοιχίζει τίποτα. Δεν ξέρω
αν εσείς θα το δεχθείτε.
-Τι λέτε, γιατρέ, για την υγεία
μου; Μιλήστε ελεύθερα.
-Κυρία μου, το φάρμακό σας
είναι η προσευχή. Να ανοίξετε
την καρδιά σας στον Χριστό, να
εξομολογηθείτε σ’ Αυτόν και να
του πείτε να σας δώσει αγάπη.
Δεν υπάρχουν καλλίτερα φάρμακα
από την προσευχή και την α-
γάπη, που ο Χριστός χαρίζει.
-Τι είναι αυτά
που ακούω γιατρέ;
Εσείς επιστήμων και
με όνομα και πιστεύετε
σε Θεό και σε
προσευχή;…..
-Ευτυχώς ναι,
κυρία μου. Πάρε τε
και την Καινή Διαθήκη
να διαβάσετε.
Πάρτε αυτό το φάρμακο,
και μου τηλεφωνάτε αργότερα.
-Τι σας οφείλω;
-Όταν δείτε καλυτέρευση,
που θα δείτε, να πείτε ευχαριστώ
στον Θεό.—
«Όποιος πιστεύει εις τον
Υιόν, έχει ζωήν αιώνιον, όστις
όπως απειθεί εις τον Υιόν, δεν
θέλει ιδεί ζωήν, αλλ’ η οργή του
Θεού μένει επάνω αυτού» (Ιωάννου
γ/36).