SUWERENNY NARÓD W XXI WIEKU

Recommendations

Info

SUWERENNY NARÓD W XXI WIEKU program ruchu narodowego POLITYKA ZAGRANICZNA Polityka zagraniczna państwa polskiego, w tym polityka wobec mocarstw oraz państw regionu, jest, na początku XXI wieku, w dalszym ciągu zakładnikiem naszych doświadczeń historycznych. W debacie publicznej dominują dwie tendencje intelektualne, będące współcześnie poważnym obciążeniem w realizacji polskich interesów narodowych. Pierwszą tendencją jest swoisty mit Pierwszej Rzeczypospolitej – pamięć o państwie Jagiellonów, jako federacji łączącej różne narody, języki i wyznania w organizmie zdominowanym pod wieloma względami przez Polaków. Nawiązywanie do historycznego obrazu państwa polskiego, odgrywającego rolę mocarstwa w Europie Środkowej i Wschodniej przez ponad dwieście lat, niesie ze sobą duży potencjał dobrze pojmowanej, narodowej mitologii, ale i poważne zagrożenia. Pamięć o zwycięstwach militarnych, o sile husarii, o ogromie terytorium państwa i promieniowaniu polskości rozkwitającej na terenach, które dziś określamy mianem Kresów Wschodnich, jest elementem twórczym, życiodajnym dla naszej kultury. Możemy przeciwstawiać go kompleksom narodowym, martyrologii i poczuciu słabości, generowanym przez pasmo ponad dwustu lat rozmaitych klęsk. Gdyby na tym poprzestać, mit I Rzeczypospolitej byłby zdrowym źródłem polskiej siły. Niestety, tak nie jest. W polskim życiu publicznym wciąż pokutuje romantyczna, utopijna w dzisiejszych realiach, tęsknota za wielką, wielonarodową, federacyjną Rzecząpospolitą. Tęsknota biorąca najczęściej w nawias walkę interesów narodowych pomiędzy Polakami a Litwinami, Białorusinami i Ukraińcami, która to walka stała się realnym faktem w XIX wieku, gdy narodziły się nowoczesne nacjonalizmy, kształtujące nowoczesne narody. Demokratyzm, polityzacja i unarodowienie wszystkich warstw społecznych zmieniły i zmieniają mapę polityczną naszej części kontynentu w sposób nieodwracalny. Miejsce wieloetnicznych monarchii zajęły konkurujące między sobą organizmy narodowe. Procesy narodowotwórcze trwają zresztą cały czas ‒ np. na Ukrainie czy na Białorusi. Również w Polsce mamy do czynienia z próbami wykreowania tzw. narodu śląskiego, które, przy niekorzystnym obrocie sytuacji, nie są jednoznacznie skazane na porażkę. Z mitem jagiellońskim, przekładającym się współcześnie na wiarę w możliwość zbudowania federacji Europy Środkowej i Wschodniej, łączy się druga, szkodliwa tendencja, jaką jest uniwersalizm demokratyczny części polskich elit, będący zresztą pewnym echem XIX-wiecznego mesjanizmu. Ów uniwersalizm zakłada, że tak jak wieki temu Polacy nieśli na Wschód katolicyzm i cywilizację łacińską, tak dziś są niejako zobowiązani do krzewienia na tym kierunku wątpliwych zdobyczy i idei demokracji liberalnej. Demokratyzacja Wschodu, rozumiana jako niesienie zestawu pojęć, urządzeń społecznych, obyczajów i rozwiązań prawnych ukształtowanych w XX wieku na Zachodzie, miałaby stać się nową, polską misją cywilizacyjną. Ruch Narodowy zdecydowanie odrzuca obydwie, szkodliwe tendencje, dominujące w życiu intelektualnym elit III Rzeczypospolitej. Ułuda politycznej reaktywacji mitu jagiellońskiego zakłada, że jesteśmy w stanie równoważyć nasze obiektywne słabości o charakterze gospodarczym, demograficznym, kulturowym, militarnym czy politycznym, poprzez budowę bloku państw zdolnego przeciwstawić się zarówno Niemcom, jak i Rosji. Utopijność wspomnianej wizji wynika z faktu, że na terenie tzw. międzymorza poszczególne państwa narodowe mają wzajemnie sprzeczne interesy i najczęściej orientują swoją politykę na silniejszych partnerów spoza tego grona. Polska zaś nie ma odpowiednio dużej siły gospodarczej, militarnej, politycznej i kulturowej, by zaoferować im „federacyjną” alternatywę. Polską drogą do potęgi nie jest powtarzanie federacyjnego przykładu I Rzeczypospolitej – bowiem ten historyczny wzorzec powtórzony być po prostu nie może i koncentrowanie wysiłków naszego 21
SUWERENNY NARÓD W XXI WIEKU program ruchu narodowego państwa wokół tak zarysowanej utopii nie przyniesie nic poza porażką i rozczarowaniem. Rojenia o rozległej terytorialnie federacji musimy zastąpić wizją zwartego, spójnego etnicznie, kulturowo i religijnie państwa, którego naród, poprzez dyscyplinę, pracowitość oraz wysoki poziom etyczny, buduje wielkość swojej Ojczyzny. Przykłady niemieckich Prus czy Japonii pokazują, jak wielkie znaczenie może osiągnąć państwo niewielkie lub średnie, ale zwarte i zdeterminowane, zaś przykłady pierwszej Rzeczypospolitej czy Austro-Węgier obrazują upadek państw wielkich, ale słabych. Dlatego, ponad zbiorowe porozumienia o charakterze regionalnym czy międzynarodowym, Polska musi zacząć stawiać przede wszystkim dwustronne relacje z poszczególnymi państwami, tak mocarstwami, jak i państwami naszego regionu oraz leżącymi poza nim, służące realizacji polskich interesów narodowych. Jesteśmy zobowiązani bronić praw kulturowych i językowych Polaków mieszkających w sąsiednich państwach. Demokratyczno-liberalne połajanki, pouczania i krucjaty pozostawiamy międzynarodowym misjonarzom tej wątpliwej sprawy. Fundamentem budowania bilateralnych stosunków z wszystkimi państwami powinien być klasyczny zestaw wartości polityki zagranicznej, takich jak: asertywność, zdrowo pojęty egoizm narodowy, dyplomatyczny spokój, szacunek wobec innych ustrojów i konsekwencja w realizowaniu interesu narodowego. Formy integracji i zbliżenia gospodarczego powinniśmy proponować i inicjować, w ograniczonym przez realia stopniu, przede wszystkim krajom leżącym na południe od Polski. Zamiast jednak zaczynać od, opartych na kruchych podstawach, deklaracjach woli, należy je osadzić na bazie wspólnych projektów oraz kanałów komunikacji i wymiany gospodarczej. Kluczowym zagadnieniem polskiej polityki zagranicznej pozostają relacje z mocarstwami. XXI wiek upływa pod znakiem nasilającej się rywalizacji pomiędzy Stanami Zjednoczonymi a Chinami w wymiarze globalnym oraz, w perspektywie europejskiej, ponownego wzrostu znaczenia roli Niemiec i Rosji. Natomiast fundamentalnym zagrożeniem dla przyszłości polskiego narodu po roku 1989, dla jego przetrwania i rozwoju, stało się bezkrytyczne przyjęcie modelu modernizacji, zaproponowanego przez Zachód. Polska, ciężko doświadczona w czasie II wojny światowej, a następnie kolonizowana ideologicznie przez półwiecze sowieckiego komunizmu, znalazła się pod nową presją, tym razem ze strony globalizmu i nowej kolonizacji o charakterze gospodarczym, politycznym oraz, co najistotniejsze, kulturowym. Elity rządzące naszym państwem po roku 1989 jednowymiarowo sformatowały naszą politykę zagraniczną poprzez podporządkowanie jej nadrzędnemu celowi integracji z zachodnimi strukturami międzynarodowymi (Unia Europejska i NATO). Cel ten traktowano i nadal traktuje się w sposób bezalternatywny i łączy go z podporządkowaniem wszystkich dziedzin naszego życia narodowego zachodnim centrom decyzyjnym. Współczesna zachodnia „modernizacja”, z jej liberalizmem, multikulturalizmem i gospodarczą dominacją ponadnarodowych koncernów, stała się poważnym zagrożeniem dla przetrwania oraz rozwoju polskiego narodu. Polska musi odzyskać suwerenność w wymiarze kultury i obyczajów, stanowienia prawa, gospodarki oraz dyplomacji. By to zrealizować, potrzebujemy odzyskać zdolność do podmiotowej gry politycznej i dyplomatycznej na arenie międzynarodowej. Dominację mocarstw zachodnich, przede wszystkim Stanów Zjednoczonych i Niemiec, musimy równoważyć poprzez poszukiwanie pól współpracy z Chinami oraz Rosją. Odzyskanie realnej podmiotowości na arenie międzynarodowej wymaga prowadzenia przez Polskę polityki wielowektorowej. Czechy, Słowacja, Węgry oraz państwa bałkańskie Nasi południowi sąsiedzi tworzą grupę państw, z którą łączy nas szereg podobnych doświadczeń historycznych. Drugim czynnikiem sprzyjającym zbliżeniu z państwami tego regionu jest brak poważniejszych konfliktów oraz napięć pomiędzy Polską a każdym z pozostałych krajów Grupy Wyszehradzkiej i Bałkanów. Bliższe związanie tych państw, zwłaszcza Grupy Wyszehradzkiej, z Polską, 22
Page 2 and 3: SUWERENNY NARÓD W XXI WIEKU progra
Page 72 and 73:
SUWERENNY NARÓD W XXI WIEKU progra
Page 74 and 75:
Page 76 and 77:
Page 78 and 79:
Page 80 and 81:
Page 82 and 83:
Page 84 and 85:
Page 86 and 87:
Page 88 and 89:
Page 90 and 91:
Page 92 and 93:
Page 94 and 95:
Page 96 and 97:
Page 98 and 99:
Page 100 and 101:
show all

SUWERENNY NARÓD W XXI WIEKU

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?