SUWERENNY NARÓD W XXI WIEKU

Recommendations

Info

SUWERENNY NARÓD W XXI WIEKU program ruchu narodowego ROZWÓJ REGIONALNY Kolejne polskie rządy po 1989 roku nie prowadziły właściwie żadnej świadomej polityki rozwoju regionalnego, wspierające rozwój małych i średnich miast. Jedynymi nieporadnymi próbami równoważenia rozwoju kraju było wprowadzenie mechanizmu „janosikowego” (którego jedynym trwałym skutkiem jest umocnienie antagonizmów pomiędzy regionami), oraz wywieranie presji na maksymalne wykorzystanie przez samorządy dotacji unijnych, co prowadziło do dokonywania inwestycji skrajnie niecelowych i nieefektywnych, a w dodatku wepchnęło wiele gmin w spiralę zadłużenia. W efekcie z każdym rokiem coraz bardziej widoczne jest istnienie w Polsce patologicznego zjawiska metropolizacji kraju – oparcia całego rozwoju na kilku największych miastach i skupienia w nich większości narodowego potencjału gospodarczego, demograficznego i kulturowego. Zjawisko takie jest w oczywisty sposób szkodliwe dla mniejszych miejscowości, które od lat zmagają się z plagą bezrobocia i wyludnienia. Na dłuższą metę jest jednak szkodliwe również dla metropolii – pozornych beneficjentów tego systemu. Brak zaplecza w postaci rozwijających się małych i średnich ośrodków, zdolnych do przyjęcia dużych inwestycji przemysłowych, skutkować będzie zubożeniem całego kraju i koniecznością nieproporcjonalnego obciążenia podatkowego największych miast. Należy zwrócić uwagę, że o ile firmy o charakterze usługowym, przynoszące niewiele korzyści gospodarce narodowej (np. banki, firmy konsultingowe), koncentrują się w metropoliach, o tyle naturalnym środowiskiem dla dużych projektów przemysłowych o istotnym potencjale rozwojowym są właśnie małe i średnie miejscowości. Brak atrakcyjności polskich regionów dla krajowego i zagranicznego przemysłu jest chronicznym problemem całego naszego kraju. Bez organicznego rozwoju małych i średnich miejscowości niemożliwa będzie ponowna industrializacja Polski i jej pomyślny rozwój gospodarczy. Rozwój infrastruktury drogowej Niezbędnym warunkiem skutecznego rozwoju regionalnego jest rozwój infrastruktury drogowej – sieci autostrad i dróg krajowych. Bez możliwości łatwego transportu surowców i towarów niemożliwa jest jakakolwiek inwestycja przemysłowa na dużą skalę (zarówno finansowana ze środków krajowych, jak i zagranicznych). Tymczasem sieć drogowa w Polsce rozbudowywana jest przeraźliwie wolno. Doświadczenia ostatnich lat pokazują, że konkurencję o lokowanie dużych zakładów przemysłowych wygrywają nasi południowi sąsiedzi, posiadający lepszą infrastrukturę komunikacyjną. Dla rozwoju Polski niezbędny jest przede wszystkim wielki projekt publiczny polegający na stworzeniu sieci autostrad łączących wszystkie miasta wojewódzkie. W kolejnym etapie wokół każdej takiej autostrady powinna stopniowo powstać siatka mniejszych dróg, zapewniających skomunikowanie całego regionu. Należy też zwrócić uwagę, że rozbudowa infrastruktury jest kluczem do wykorzystania niezwykle korzystnego geopolitycznego położenia Polski. Nasz kraj ma szansę stać się globalnym transportowym hubem dla całego handlu lądowego pomiędzy Azją a Europą Zachodnią – a także regionalnym ośrodkiem handlowym łączącym kraje bałtyckie i Skandynawię z Bałkanami. Dla wykorzystania tych 57
SUWERENNY NARÓD W XXI WIEKU program ruchu narodowego szans potrzebujemy dwóch wielkich dróg – jednej autostrady na linii Wschód-Zachód, i drugiej na linii Północ-Południe wzdłuż wschodniej granicy (Via Carpatia). Wobec zmieniającej się dynamicznie sytuacji międzynarodowej mamy obecnie możliwość uzyskania zagranicznego wsparcia dla tych inwestycji na niespotykaną wcześniej skalę – w szczególności w ramach chińskiego programu handlowego One Belt One Road. Wzięcie udziału w tym programie na korzystnych dla Polski warunkach powinno być dla naszej dyplomacji priorytetem. Rozwój infrastruktury nie może jednak czekać na uzyskanie zagranicznego finansowania. Rząd nie powinien obawiać się nawet zwiększenia zadłużenia w celu sfinansowania rozwoju infrastruktury drogowej – inwestycja taka zwróci się z nawiązką. Zobacz również: Gospodarka morska - Wsparcie dla portów oraz rozwój żeglugi śródlądowej Rozwój infrastruktury kolejowej Historia sektora kolejowego w latach 1989-2016 skupia jak w soczewce wszystkie patologie rozwojowe III RP. W Polskich Kolejach Państwowych oglądaliśmy marnotrawstwo pieniędzy, brak działań na rzecz modernizacji infrastruktury, tworzenie setek synekur, a wreszcie rozbicie PKP na liczne małe i niewydajne spółki. Wiele z tych patologii jest przejawem myślenia o kolejach w kategoriach rynkowych (zgodnie z którymi firma nieprzynosząca dochodu powinna upaść), zamiast przyjęcia założenia, że koleje jako strategiczny sektor, od którego zależy dobrobyt i bezpieczeństwo państwa, mogą nie przynosić dochodu – byleby w sposób pełny i sprawny świadczyły usługi dla społeczeństwa i gospodarki. Efektem prób zwiększania rentowności PKP jest systematyczne likwidowanie połączeń osobowych z małymi miejscowościami, co dodatkowo pogłębia zapaść gospodarczą w tych ośrodkach. Niezbędne jest całkowite odwrócenie tego sposobu myślenia. Rozbudowana i nowoczesna infrastruktura kolejowa jest – obok infrastruktury drogowej – warunkiem reindustrializacji Polski i zwiększania zamożności małych i średnich ośrodków. Polska potrzebuje strategicznego, narodowego planu dla kolei, którego podstawowymi elementami powinny się stać postulaty: modernizacji infrastruktury kolejowej, zapewnienia połączeń kolejowych wszystkim miastom w Polsce, zwiększenia liczby kursów kolejowych w skali całego kraju, trwałe zwiększenie atrakcyjności oferty kolejowego transportu towarów dla krajowego i zagranicznego przemysłu. Zobacz również: Gospodarka morska - Wsparcie dla portów oraz rozwój żeglugi śródlądowej 58
Page 2 and 3:
SUWERENNY NARÓD W XXI WIEKU progra
Page 4 and 5:
Page 6 and 7:
Page 8 and 9: SUWERENNY NARÓD W XXI WIEKU progra
show all

SUWERENNY NARÓD W XXI WIEKU

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?