SUWERENNY NARÓD W XXI WIEKU

SUWERENNY NARÓD W XXI WIEKU
program ruchu narodowego
Nowa strategia wobec inwestycji zagranicznych
Inwestycje zagraniczne są ważnym aspektem polityki gospodarczej państwa. Działać mogą zarówno
na szkodę, jak i na korzyść gospodarki. W państwach, które przyciągają inwestycje tanią siłą roboczą
i zwolnieniami podatkowymi, a nie stawiają inwestorom żadnych wymagań dotyczących rodzaju
inwestycji i transferu technologii – inwestycje te stają się przeszkodą dla rozwoju rodzimego rynku,
nie przynosząc żadnych korzyści (poza tworzeniem doraźnych, nisko płatnych i niepewnych miejsc
pracy). Jest to podejście, które dominowało przez cały czas trwania III RP – doprowadzając do sytuacji,
w której inwestycje zagraniczne na terenie naszego kraju to głównie łatwe do zamknięcia zakłady
w rodzaju montowni i sortowni, polscy specjaliści nie są w nich ogóle zatrudniani lub są zmuszani
do emigracji do krajów macierzystych inwestorów, a państwo polskie z uwagi na udzielone ulgi
i zwolnienia podatkowe nie ma nawet czysto finansowego interesu w przyciąganiu inwestycji.
Uważamy, że możliwe jest inne podejście do inwestycji zagranicznych. Tym bardziej, że w epoce
pogłębiającej się destabilizacji świata, która skutkuje wycofywaniem się przez wielkie firmy z krajów
Trzeciego Świata – Polska (jako kraj stabilny politycznie i bliski kulturowo krajom zachodnim)
jest wyjątkowo atrakcyjna jako miejsce lokalizacji inwestycji.
Realizacja tego postulatu wymaga jednak diametralnie innego podejścia rządu polskiego. Typowa
dla wszystkich rządów w III RP postawa petenta, wdzięcznego każdej zachodniej firmie za wolę
utworzenia na terenie naszego kraju bezwartościowego zakładu, w którym zatrudni Polaków jako tanią
siłę roboczą – jest nieakceptowalna. Polski rząd powinien wymagać od potencjalnych inwestorów
partnerskiego traktowania, dbać o umiejscawianie w Polsce zakładów produkcyjnych i ośrodków
badawczo-rozwojowych, a także wymagać podejmowania zobowiązań w zakresie transferu technologii
i zatrudniania Polaków na stanowiskach specjalistycznych i kierowniczych. Nie należy też traktować
jako czegoś normalnego udzielania inwestorom przywilejów podatkowych, na które nie mogą liczyć
rodzime przedsiębiorstwa.
Konieczne jest więc w naszej polityce w szczególności odróżnienie inwestycji typu greenfield –
wiążących się z budową nowych zakładów i generalnie korzystnych dla naszej gospodarki, od mało
atrakcyjnych inwestycji polegających tylko na przejęciu działającego już zakładu lub (co gorsza) na czysto
spekulacyjnym zaangażowaniu kapitału z zamiarem wycofania go w przyszłości.
Jednocześnie Polska powinna otworzyć się na inwestycje z innych części świata, szczególnie Bliskiego
i Dalekiego Wschodu – stawiając oczywiście wobec inwestorów z tych krajów te same wymagania,
co od inwestorów zachodnich i podchodząc z daleko posuniętą ostrożnością do kwestii prawnego
bezpieczeństwa w relacjach z nimi.
Budowanie patriotyzmu gospodarczego
Ogromnie istotnym elementem w budowaniu zamożności narodu jest rozpowszechnienie
świadomości, że nabywanie produktów rodzimego pochodzenia przyczynia się do kondycji
gospodarczej całego państwa. Państwo polskie w dobrze pojętym interesie własnym powinno dbać
o uświadomienie obywatelom, że kupowanie produktów i usług obcego pochodzenia skutkuje
wydrenowaniem polskiej gospodarki z kapitału, podczas gdy nabywanie produktów polskich sprawia,
że pieniądze te pozostają w obiegu, budując ostatecznie zamożność wszystkich Polaków.
Doświadczenia krajów zachodnich pokazują, że ich obywatele są skłonni zapłacić nawet znacznie wyższe
ceny za towary danego producenta tylko z tego powodu, że są rodzimego pochodzenia, w odróżnieniu
od produktów konkurencji. W polskim społeczeństwie znaczenie tego czynnika również staje się
z roku na rok coraz większe i rząd polski powinien wspierać ten trend.
Warunkiem skutecznego budowania patriotyzmu gospodarczego jest zapewnienie konsumentom
rzetelnej informacji – które produkty i w jakim stopniu są polskiego pochodzenia. Skutecznym
43