ПАТ 41-42

ОД ДНЕВНИКОТ НА ОТЕЦ
АЛЕКСАНДАР ШМЕМАН
ПОДГОТВИЛ: ЈЕРОМОНАХ АТАНАСИЈ АРСОСКИ
+ ВТОРНИК, 12. ОКТОМВРИ 1976.
Состаноци, разговори, телефонски повици.
Уморен сум од постојано негодување, но еден факт е
навистина така:
невозможно е да се работи во овој непрестан притисок и
непрестајно брзање.
Студен, бистар и светол ден.
Изворот на лажната религија е неспособноста да
се радуваме или, поточно, одбивањето да се радуваме. А
радоста е апсолутна суштина, бидејќи, несомнено, таа е
плод на Божјото присуство. Човек не може да знае дека
Бог постои, а при тоа да не се радува. Стравот Божји и
смирението се здрави само кога се поврзани со таа
радост, и само тогаш се вистински и плодоносни. Надвор
од таа радост тие добиваат демонски карактер и стануваат
најдлабоко изопачување на кое било религиско искуство.
Религија на страв; религија на лажно смирение; религија
на вина. Сите тие се искушенија и замки – мошне силни
не само во светот, туку и во Црквата. „Религиозните“ луѓе
мошне често негуваат некаква сомничавост кон радоста.
Првиот и основен извор на сè се зборовите : „Се
радува мојата душа во Господа...“. Стравот од гревот не
спасува од гревот. Радоста во Господа спасува. Чувството
на вина или морализмот не ослободуваат од светот и од
неговите искушенија. Радоста е темел на слободата, врз кој
сме повикани да застанеме. Каде, како и кога ова станало
извртено и монотоно во Христијанството? Или, поточно,
каде, кога и зошто христијаните станале глуви за радоста?
Како, кога и зошто Црквата, наместо да ги ослободува
луѓето кои страдаат, почнала садистички да ги заплашува?
Луѓето непрестајно доаѓаат и прашуваат за
совет (денес од 07:30 наутро исповедам луѓе, и зборувам,
зборувам, зборувам; четворица луѓе со проблеми, а не
ги бројам оние закажани термини за подоцна). А некоја
слабост и лажен срам ме спречуваат да им кажам: „Немам
никаков совет за вас. Јас имам само слаба, кревка, но за
мене непрекината радост. Го сакате ли тоа?“. Не, не го
сакаат тоа. Тие сакаат да зборуваат за „проблеми“ и да
разговараат за „решенија“. Не, не постои поголема победа
на ѓаволот во светот од оваа „психологизирана“ религија.
Во психологијата има сè и сешто. Едно нешто кое во неа е
незамисливо и невозможно е радоста!
9