ortak_miras1

Düğünün, Türk insanı için taşıdığı önemi vurgulayan “Tuyga
digeç, tugız yıllıg hasta tirilgen -Düğün deyince, dokuz yıllık
hasta dirilmiş” (Tatarsko-Russkiy Siovar’ 1966: 344); “Gökyüzünde
düğün var derler, kadınlar merdiven kurmaya kalkar”
(Aksoy 1981: 243) atasözlerinden de anlaşılacağı gibi,
eğitme, bir arada bulundurma, canlandırma, eğlendirme,
mutluluk verme, yemek yeme fonksiyonları ile gelenekleri
yansıtan düğün, mevcut âdet, inanç ve uygulamaların kolektif
bellekte saklanan genetik kültürel kodlama örneği
olarak gelecek nesillere aktarımıyla da sosyal ve kültürel
değerlerimizin sürekliliğini sağlar. Düğünün diğer bir fonksiyonunun
da, bütün Türk topluluklarında sosyal yardımlaşma
ve dayanışma aracı olduğu, Karaimcedeki “Toyğa barsan
toyıp kayt=Düğüne, ziyafete gidersen, doyup dön (Karaimsko-Russko-Pol’skiy
Siovar’ 1974: 285), Kazakçadaki “Toyğa
barsan toyıp bar=Düğüne gidersen karnını doyurup git”
(Kazaxsko-Russkiy Siovar’ 1954: 347) sözüyle ortaya konmaktadır.
Düğün, tarih boyunca Türk insanının birbiriyle buluştuğu,
kaynaştığı ve adeta mezc olduğu bir ortam ve tören olma
vasfını korumuştur, Hemen hemen bütün Türk lehçelerinde
mevcut olan ‘Toyğa barsan borın bar; borın barsan orın
bar.=Düğüne /ziyafete gidersen erken git, erken gidersen
yer bulursun; Yamanğa bir işin bulmasın; ya toyda surar ya
cıyında=Dilenciye borçlu olma, ya düğünde ister ya bayramda”
(Tatarsko-Russkiy Siovar’ 1966: 553) vb. atasözleri,
geniş kitleleri bir araya toplayan, kültürel şuurun tesisine
zemin hazırlayan düğünlerin, aynı zamanda toplumsal ilişnext
generation. It has been revealed by the sayings, as in
Karaim”Toyğa barsan toyıp kayt=Düğüne, ziyafete gidersen,
doyup dön - If you go to the wedding, or the banquet, be
full up and return) (Karaimsko-Russko-Pol’skiy Siovar’ 1974:
285), as in Kazakh “Toyğa barsan toyıp bar=Düğüne gidersen
karnını doyurup git- If you go to the wedding, be full up
and go “ (Kazaxsko-Russkiy Siovar’ 1954: 347), that another
function of the wedding is the social assistance and solidarity
tool in all Turkic communities.
Throughout history, the wedding has protected the characteristic
of being an atmosphere and ceremony where the
Turkish people meet or join with. Such proverbs like ‘Toyğa
barsan borın bar; borın barsan orın bar.=Düğüne /ziyafete
gidersen erken git, erken gidersen yer bulursun- If you go
to the wedding / banquet, go early and get the place); Yamanğa
bir işin bulmasın; ya toyda surar ya cıyında=Dilenciye
borçlu olma, ya düğünde ister ya bayramda - Do not
owe the beggar, demands back either at the wedding or
at the festval” (Tatarsko-Russkiy Siovar’ 1966: 553) existing
in almost all Turkish dialects, designate that the weddings
that gather the large masses and prepare the ground for
the establishment of the cultural consciousness also function
as an control mechanism in the arrangement of social
relations.
The wedding has a very significant and distinctive mission
for the Turks at every moments of their lives. Especially
through proverbs, it is possible to identify different aspects
Wedding
15
Düğün