اندیشه‌های کارل مارکس - آلن وودز

اندیشه های کارل مارکس گروه تئاتر ا گزیت آلن وودز
‏بىببىی حاصلی تارتحیتحخ بود.‏ با خواندن هگل این احساس به وجود می آید که اندیشه ای بزرگ در تلاش است تا
از بندهای ابهببههام ایده آلیسبىتبىی برهد.‏ در اینجا اندیشه هابىیبىی خارق العاده و جرقه هابىیبىی از بینش می یابیم که در
میان انبوهی از یاوه های ایده آلیسبىتبىی دفن شده است.‏ خواندن هگل ‏بجتبججربه ای بس طاقت فرساست!‏
این متفکر بزرگ بارها به سوی موضعی ماتریالیسبىتبىی کشیده شده است.‏ اما ‏همھهممیشه در آخرین ‏لحللححظه
هراسان از عواقبش،‏ عقب نشیبىنبىی کرده است.‏ به ‏همھهممبنیبنن علت،‏ فلسفه ی هگل نامطلوب،‏ متناقض،‏
سرهم بندی شده و نابمتبممام است.‏ بر عهده ی مارکس و انگلس بود که با دقت فراوان کار را به ابجنبججام
برسانند و فلسفه ی هگل را به نتاتحیتحج منطقی اش برسانند و در روند ابجنبججام این کار،‏ آن را به کلی نفی کرده و
چبریبرزی را جایگزینش کنند که از نظر کیفی برتر بود.‏
هگل فلسفه ی سنبىتبىی را تا جابىیبىی که می توانست به پیش برد.‏ برای پیش تر بردن آن،‏ این فلسفه می بایست پا
از مرزهای خود فراتر می گذاشت و طی این فرآیند خود را نفی می کرد.‏ فلسفه می بایست از قلمرو مبهم
گمانه زبىنبىی به جهان واقعی پدیده های مادی،‏ مردان و زنان زنده،‏ تارتحیتحخ واقعی و مبارزه بازمی گشت؛ جهابىنبىی
که مدت ها بود از آن جدا شده بود.‏
مشکل فوئرباخ و برخی هگلی های چپ مانند موزز هس‎١‎ این است که آبهنبهها صرفاً‏ به هگل نه گفتند و تنها با
نفی فلسفه ی هگل آن را انکار کردند.‏ حرکت هس به سوی ماتریالیسم حرکبىتبىی جسورانه بود.‏ مستلزم
شجاعت بود،‏ خصوصاً‏ در بسبرتبرر مشخص اربجتبججاع متداول اروپابىیبىی و دولت سرکوبگر پروس.‏ این الهللهھام ‏بجببجخش
مارکس و انگلس جوان بود.‏ اما در ‏بهنبههایت شکست خورد.‏
یک دانه ی گندم را می توان با خرد کردن زیر پا نفی کرد.‏ اما مفهوم دیالکتیک نفی صرفاً‏ نابودی نیست:‏
نابودی است و در عبنیبنن حال ‏همھهممزمان حفظ هر آبجنبجچه که شایسته ی نگهداری است.‏ نفی یک دانه ی گندم با
رها شدن به حال خود و جوانه زدن نبریبرز امکان پذیر است.‏
هگل خاطرنشان کرده بود که یک کلمه از زبان نوجوان هم معنای ‏همھهممان کلمه از زبان سالمللممندی که عمری
زندگی کرده و ‏بجتبججربه ی فراوابىنبىی اندوخته نیست.‏ فلسفه هم به ‏همھهممبنیبنن ترتیب است.‏ فلسفه در بازگشت به
نقطه ی آغاز صرفاً‏ یک مرحله ی پشت سر گذاشته را تکرار ‏بمنبممی کند.‏ با بازگشت به دوران نوزادی در
کهنسالىللىی،‏ کودکانه ‏بمنبممی شود بلکه غبىنبىی از ٢٠٠٠ سال تارتحیتحخ و پیشرفت علم و فرهنگ،‏ به یونان باستان و
ایونیا بازمی گردد.‏
این حرکت مکانیکیِ‏ چرخی عظیم الحللحجثه و تکرار ‏بىببىی معنای مراحل پیشبنیبنن ‏همھهممانند فرآیند ‏بىببىی پایان ‏بجتبججدید
حیات که در برخی ادیان شرفىقفىی ‏بمنبممایان می شود نیست،‏ بلکه نفیِ‏ نفی است که بازگشت به مرحله ای پیشبنیبنن
از رشد را مفروض می دارد،‏ اما در سطحی شایسته و بالاتر.‏ ‏همھهممان است،‏ و ‏همھهممان نیست.‏
٤١
Moses Hess ١