تله تئاتر| آموزگاران

اقتباس شبریبررین مبریبررزانژاد ‏بمنبممایشنامه آموزگاران از اثر ‏مجممجحسن یلفابىنبىی
بیتا خارج می شود.‏
لیلی ‏(سرش را با تاسف تکان می دهد،‏ رو به ایرج):‏ تو چرا هیچی ‏بهببههش ‏بمنبممی گی؟
ایرج:‏ من؟ چی ‏بهببههش بگم؟ مگه چی شده؟
لیلی:‏ مگه ‏بمنبممی گفبىتبىی شب ها تا بوق سگ می شیبننبنن و ‏بجببجحث می کبننبنن و رادیو
گوش می دن؟
عمید:‏ حالا برو ‏همھهممه جا جار بزن.‏ به تو چه؟ تو چرا دخالت می کبىنبىی؟
لیلی:‏ من دلمللمم برای این بنده خدا می سوزه.‏ اول جووبىنبىی می بره کار دستش می ده.‏
عمید:‏ تو دلت برای خودت بسوزه.‏ اون خیلی بیشبرتبرر از من و تو سرش می شه.‏
لیلی:‏ ‏سمشسمما هر چقدر دلتون می خواد ازش طرفداری کنید.‏ ولىللىی من اصلاً‏ به اینجور
آدما مشکوکم.‏ تازه که چی؟ ا گه قرار بود این کارا به جابىیبىی برسه خیلی وقت
پیش رسیده بود.‏ اون وقت که اقلاً‏ چهارتا آدم حسابىببىی هم توشون بود.‏
عمید:‏ تو می خوای ‏همھهممه مثل خودت باشن و ‏بمتبمموم فکر و ذکرشون اضافه کار و
مزایا باشه.‏
لیلی:‏ از کجا می دوبىنبىی که طرف از این جور هوس ها نداره؟ خیال می کبىنبىی این
سفرهابىیبىی که می ره برای چیه؟ یه وقت می بیبىنبىی با ابلاغ رئیس دببریبررستان یا حبىتبىی
رئیس اداره برگشت.‏ من حتم دارم به ‏مجممجحض اینکه ناظم بوعلی عوض بشه اونو
به جاش می ذارن.‏
عمید:‏ نبرتبررس،‏ برای این جور پست ها آ گهی مزایده می دن و من مطمئنم که تو
بالاترین قیمت ها رو پیشنهاد می کبىنبىی.‏
ایرج:‏ ‏سمشسمما خیال دارین تا شب بشینبنیبنن اینجا و ‏همھهممدیگه رو نوازش بدین؟ پاشبنیبنن
بر ‏بمیبمم ببریبررون یه گشبىتبىی بزنیم.‏
عمید:‏ من که باید برم درس بدم.‏
لیلی:‏ تو هنوز از درس خصوصی دست بر نداشته ای؟ بابا ولش کن.‏ از چند تومن
صرف نظر کن.‏ به خدا حیفه آدم به خاطر چندرغاز در خونه ی مردمو بزنه.‏
١٤