تله تئاتر| آموزگاران

اقتباس شبریبررین مبریبررزانژاد ‏بمنبممایشنامه آموزگاران از اثر ‏مجممجحسن یلفابىنبىی
ایرج:‏ قربون دستت،‏ خودت زجمحجممتشو بکش.‏ من می خوام یه کم ورزش کنم.‏
‏(عضلات و بروبازویش را وارسی می کند.)‏ تو هم پر ببریبرراه ‏بمنبممی گی ها،‏ بد نیست یه
کمی مواظب خودم باشم.‏
‏(مجممججید کتابش را برمی دارد و به طرف آشبرپبرزخانه می رود تا زیر کبرتبرری را روشن
کند.)‏
ایرج:‏ می خوام از این به بعد هر روز عصر یه نیم ساعبىتبىی ورزش کنم.‏ البته صبح
‏بهببههبرتبرره،‏ ولىللىی من حوصله ی بیدار شدنش رو ندارم.‏ ‏(دست هایش را حرکت
می دهد.)‏ می گم چطوره دو تا دمبل هم ‏بجببجخر ‏بمیبمم.‏ بدون وسیله آدم خوب پیشرفت
‏بمنبممی کنه...‏
‏(ایرج خم می شود و سعی می کند دستش را به زمبنیبنن برساند،‏ اما فاصله ی
دستانش تا زمبنیبنن نومید کننده است.‏ منصرف می شود.‏ سعی می کند شنا برود اما
باز هم موفق ‏بمنبممی شود و ضعف بر او غالب می شود.‏ به وضع نزاری افتاده است.‏
‏مجممججید در این فاصله از آشبرپبرزخانه ببریبررون آمده و پارچ آبىببىی در دست،‏ مشغول ‏بمتبمماشای
اوست.‏ ایرج نگاه کینه توزانه ای به او می اندازد.‏ بلند می شود و دست به کمر،‏ با
چرخاندن سر گردنش را ورزش می دهد اما تقریباً‏ بلافاصله سرش گیج می رود.‏
دستش را به صندلىللىی گرفته و می نشیند.)‏
ایرج:‏ آخ پدرم در اومد...‏ اوف،‏ سرم چه گیجی می ره.‏
‏مجممججید ‏(در حالىللىی که گل ها را آب می دهد):‏ ‏بهببههبرتبرره با پیاده روی شروع کبىنبىی.‏ صبح ها یه
کم زودتر بلند شو،‏ برو ببریبررون شهر قدم بزن.‏
ایرج:‏ گذاشته ام برای دوران بازنشستگیم.‏
‏مجممججید:‏ این جور که تو داری پیش می ری بعید می دوبمنبمم به بازنشستگی برسی...‏
‏(آب دادن گل ها را ‏بمتبممام می کند،‏ کتاب هایش را برمی دارد و به اتاق خودش
می رود.‏ ایرج ‏لحللححظه ای به سوی پنجره خبریبرز برمی دارد اما با شنیدن صدای
چرخیدن کلید در قفل در می جهد و به سرعت به اتاق دیگر می رود.‏ بیتا به
٧