تئاتر علیه دیکتاتوری | آرژانتین ۱۹۷۶ - ۱۹۸۱

گروه تئاتر ا گزیت ‏‐شبریبررین مبریبررزانژاد تئاتر علیه دیکتاتوری | آرژانتبنیبنن ١٩٧۶-١٩٨١ مارتا کوکو
پرسش:‏ من هم تئاتری هستم و سوالابىتبىی عملی درباره ی کمپابىنبىی دارم و این که چطور آن را
سازمان دادید؟ ‏سمشسمما کارگردان بودید؟
مارتا:‏ بله.‏
پرسش:‏ تولید هست،‏ هبرنبرر و سیاست.‏ چطور میان موقعیت های خلاقه ی گونا گون حرکت
می کردید‐فرآیند شخصی خودتان چه بود؟ و چطور آن را مستند می کردید؟ فکر می کنم
مانیفست های سیاسی نیستند،‏ اما چه شواهدی از کاری که ابجنبججام دادید وجود دارد؟ آیا برای
‏بمنبممایش ها ‏بمنبممایشنامه ای وجود داشت؟
مارتا:‏ تولیدات واقعاً‏ بزرگ بودند.‏ بدترین سال های دیکتاتوری از ١٩٧۶ بود که کودتا رخ داد،‏ تا ١٩٧٨. آن
دوران بدترین بود.‏ بعد از آن خروجی ما بسیار بالا بود.‏ ما ٣٠ یا ۴٠ اجرا ابجنبججام دادبمیبمم،‏ که در آن بازه ی زمابىنبىی
خیلی زیاد بود.‏ منظورم اجراهابىیبىی از هر نوع است.‏ سه گروه با سه سبک متفاوت بود.‏ هر گروه تصمیم می گرفت
که چه ‏بمنبممایشی را اجرا کند،‏ بر روی چه موضوعی پژوهش کند.‏ ایده این بود که درباره ی مسائل پژوهش کنیم‐‏
مسائل جنسیت،‏ مسائل سیاسی،‏ چبریبرزهابىیبىی از این قبیل.‏
پروژه،‏ خلق ‏جمججممعی بود،‏ اما کارگردابىنبىی هم بود،‏ کسی که می گفت می خواهیم این کار،‏ آن کار و آن یکی کار را
ابجنبججام بدهیم.‏ ‏بمنبممایش ها را یا گروه انتخاب می کرد یا کارگردان.‏ ما از چبریبرزی استفاده می کردبمیبمم که بوال آن را ‏«تئاتر
شورابىیبىی»‏ می خواند ‏[مفهومی کلیدی در ‏«تئاتر سرکوب شدگان»‏ بوال].‏ نه چندان در رویدادهای عمومی،‏ بلکه در
گروه ها.‏ ما در این گروه ها ‏بجببجحث دموکراتیک داشتیم،‏ ‏بجببجحث سیاسی‐‏ و سپس،‏ عمل.‏
پرسش:‏ ‏سمشسمما درباره ی مانیفست ها و اصول زیبابىیبىی شناسی صحبت کردید،‏ و درباره ی تولید.‏ چطور
این اصول در تولیدات بازتاب می یافت؟ برای مثال،‏ گفتید که مسئله ی اصلی افشاء و ‏مجممجحکوم
کردن جنایات دیکتاتوری بود.‏ این چطور در تولیدات ابجنبججام می شد؟
مارتا:‏ مثالىللىی برایتان می زبمنبمم،‏ از سفرمان به برزیل.‏ باوری مببىنبىی بر ‏«ویروس»‏ و ‏«عفونت»‏ وجود داشت.‏ این که ما
داشتیم جامعه را آلوده می کردبمیبمم،‏ و آبهنبهها،‏ دیکتاتوری،‏ داشتند ضدعفوبىنبىی می کردند.‏ بر ‏همھهممبنیبنن اساس،‏ ایده ی ما این
بود که طاعون peste) (La را به تعببریبرر آنتونن آرتوi ‏[در مانیفستش،‏ تئاتر و طاعون،‏ که فصل اول کتابش ‏«تئاتر و
‏همھهممتایانش»‏ را تشکیل می دهد]،‏ بگبریبرر ‏بمیبمم و با آن کار کنیم.‏ او یک تئاتری بود که ایده ی تئاتر قساوت را بسط داد.‏
این خیلی سیاسی بود.‏ ما طاعون را گرفتیم و آن را به چبریبرزی تبدیل کردبمیبمم که با آن به خارج از کشور می رفتیم
و به دنیا نشان می دادبمیبمم که در آرژانتبنیبنن طاعون هست.‏ این طاعون قتل عام صدها و هزاران جوان به دست
دیکتاتوری بود.‏
این طور بود که آبهنبهها،‏ دسمشسممنان مان،‏ می گفتند ویروس تروریسم هست.‏ ما می گفتیم در آرژانتبنیبنن طاعون هست،‏
دیکتاتوری.‏ پژوهش این ایده خیلی جالب بود.‏ پس چهل نفرمان،‏ هبرنبررمند و بازیگر،‏ سوار اتوبوسی شدبمیبمم و به
٣٢
Antonin Artaud i