WorldOfRubber2

ในเรื่องที่ตนเองถนัดและชอบ แม้อาจารย์จะอยากทำาวิจัยในสิ่งที่อุตสาหกรรม
ต้องการ แต่ส่วนใหญ่ก็ยังไม่สามารถเข้าถึงโจทย์วิจัยที่แท้จริง เนื่องจาก
อุตสาหกรรมก็ยังไม่ค่อยเปิด หรือหากเปิดบ่อยครั้งที่โจทย์ของเอกชนให้มาก็
เป็นโจทย์การแก้ปัญหาในการผลิตของโรงงานไม่ใช่โจทย์ในงานวิจัยเพื่อเพิ่ม
ความรู ้และส่งเสริมเทคโนโลยี ซึ่งการให้ทุนวิจัยของรัฐในปัจจุบันยังไม่รองรับ
ความต้องการนี้เท่าที่ควร โจทย์ในปัจจุบันคือทำาอย่างไรจึงจะทำาให้ภาครัฐกับ
ภาคเอกชนทำางานวิจัยร่วมกันอย่างแท้จริง โดยเอกชนเป็นผู้นำาการวิจัยและ
ภาครัฐคืออาจารย์หรือนักวิจัยผู้เป็นฝ่ายสนับสนุน เพื่อให้เกิดผลงานวิจัยที่เป็น
ประโยชน์กับอุตสาหกรรมให้ได้ ในต่างประเทศเช่นประเทศญี่ปุ่นจะมีสมาคมยาง
ที่สมาชิกส่วนใหญ่มาจากภาคอุตสาหกรรม เป็นเวทีในการสร้างความเชื่อมโยง
ระหว่างนักวิชาการของภาครัฐกับนักวิชาการของภาคเอกชน สมาคมจะจัด
สัมมนาหรือการประชุมวิชาการบ่อยครั้ง มีสมาชิกเข้าร่วมทุกครั้งมากมาย
โดยรับผิดชอบค่าใช้จ่ายกันเอง การสร้างความเชื่อมโยงระหว่างอาจารย์และ
ผู้ประกอบการในอุตสาหกรรมยังเป็นปัญหาของวงการยางไทย อีกปัญหา
หนึ่งคือปัญหาเรื่องงบประมาณ ถ้าเราจะจัดสัมมนาหรือการประชุมวิชาการ
ซึ่งจะต้องมีค่าใช้จ่าย เรายังต้องคอยขอความอนุเคราะห์งบสนับสนุนจากผู้มี
จิตศรัทธาอยู่ เพราะหากคิดค่าใช้จ่ายในการเข้าร่วมประชุมหรือสัมมนาสูงเกินไป
ก็จะมีผู้เข้าร่วมน้อย”
จากที่ผู้เขียนได้พูดคุยกับ ผศ. ดร.กฤษฎา ต่างเข้าใจว่าภารกิจเรื่องธุรกิจ
ที่รุมเร้าของนักธุรกิจเป็นปัจจัยหลักที่นักธุรกิจให้ความสนใจเป็นอันดับแรก
ผู้เขียนและอาจารย์กฤษฎาต่างเห็นพ้องกันว่ามีทางออกทางหนึ่งที่จะเชื่อมโยง
ระหว่างนักวิจัยภาครัฐ สถาบันการศึกษา และอุตสาหกรรมได้ คือการจัดงาน
สัมมนาต่างๆ ซึ่งน่าจะเป็นแนวทางหนึ่งของการสร้างความรู้เชิงวิชาการ
เชิงเทคนิคให้กับอุตสาหกรรม แต่เนื้อหาที่จัดไม่ใช่เชิงลึกเฉพาะวิชาการซึ่ง
65