Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Leszek A. Wieliczko<br />
1<br />
Nakajima Ki-44 Shōki<br />
Powstanie i rozwój konstrukcji<br />
Ki-44 Shōki był pierwszym<br />
japońskim myśliwcem, w którym<br />
już na etapie projektowania<br />
położono nacisk<br />
na dużą prędkość maksymalną<br />
i wznoszenia oraz silne<br />
uzbrojenie. Uzyskano to kosztem<br />
nienaruszalnej dotąd<br />
cechy japońskich myśliwców,<br />
jaką była zwrotność. Z tego<br />
powodu Ki-44 nie nadawał<br />
się do prowadzenia manewrowych<br />
walk powietrznych<br />
i nigdy nie zdobył takiej<br />
popularności w lotnictwie<br />
Japońskiej Armii Cesarskiej,<br />
jak lżejszy i bardziej zwrotny<br />
Ki-43 Hayabusa.<br />
W tym celu musiał charakteryzować się<br />
przede wszystkim znakomitą zwrotnością.<br />
Wysoka prędkość maksymalna i duży zasięg<br />
miały drugorzędne znaczenie. Ciężki myśliwiec<br />
jednomiejscowy (jū tanza sentōki)<br />
miał być natomiast uzbrojony w dwa kaemy<br />
kal. 7,7 mm oraz jedno lub dwa „działka”, czyli<br />
de facto karabiny maszynowe dużego kalibru<br />
1 . Przeznaczony był do zwalczania bombowców,<br />
wobec czego powinien mieć dużą<br />
prędkość maksymalną i wznoszenia, nawet<br />
kosztem zwrotności i zasięgu.<br />
Program został zaakceptowany przez Ministerstwo<br />
Armii (Rikugunshō) 1 lipca 1938 r.<br />
W ślad za tym w kolejnych miesiącach Kōkū<br />
Honbu sformułowało wymagania taktyczno-<br />
-techniczne dla poszczególnych kategorii<br />
samolotów i przekazało je wybranym wytwórniom<br />
lotniczym. W wielu przypadkach zrezygnowano<br />
ze stosowanej wcześniej formuły<br />
konkursu prototypów, arbitralnie wybierając<br />
wykonawców poszczególnych typów samolotów.<br />
Opracowanie obu rodzajów myśliwców<br />
zlecono firmie Nakajima Hikōki Kabushiki Gaisha.<br />
Lekki myśliwiec dostał oznaczenie wojskowe<br />
Ki-43 2 , a ciężki – Ki-44.<br />
Początkowo Kōkū Honbu nie określiło<br />
żadnych szczegółowych oczekiwań<br />
Pierwszy prototyp Ki-44 (4401) podczas prób w Tachikawie, grudzień 1940 r. Widać wczesny typ osłony<br />
kabiny (z limuzyną wsuniętą pod tylną część osłony), dodatkowe otwory wentylacyjne z boku<br />
kadłuba, pierścieniową chłodnicę oleju we wlocie powietrza chłodzącego silnik i odchylone w bok<br />
dolne części pokryw kół podwozia.<br />
48<br />
W<br />
pierwszej połowie 1938 r. Główne<br />
Biuro Lotnictwa Armii (Rikugun<br />
Kōkū Honbu) zaczęło opracowywać<br />
założenia kolejnego programu rozwoju<br />
uzbrojenia lotniczego (Kōkū Heiki Kenkyū<br />
Hōshin). W jego ramach powstała nowa generacja<br />
samolotów myśliwskich, bombowych<br />
i rozpoznawczych, które w ciągu kilku<br />
lat zastąpiły maszyny właśnie wchodzące<br />
do służby w lotnictwie Japońskiej Armii Cesarskiej<br />
(Dai Nippon Teikoku Rikugun). Postanowiono<br />
wówczas stworzyć dwie kategorie<br />
jednosilnikowych, jednomiejscowych myśliwców<br />
– lekki i ciężki. Nie chodziło o masę<br />
samolotów, lecz ich uzbrojenie. Lekki myśliwiec<br />
jednomiejscowy (kei tanza sentōki),<br />
uzbrojony w dwa kaemy kal. 7,7 mm, miał<br />
służyć do walki z wrogimi myśliwcami.
Change language