Lotnictwo Aviation International 2/2021 promo

More documents

Recommendations

Info

Siły powietrzne Królewskie Saudyjskie Siły Powietrzne Michał Fiszer Jerzy Gruszczyński Arabia Saudyjska intensywnie zwiększa swój potencjał militarny aspirując do roli regionalnego mocarstwa na Bliskim Wschodzie, zdolnego przeciwstawić się każdemu przeciwnikowi. Jednocześnie państwo to prowadzi aktywną walkę z terroryzmem pod hasłem „terroryzm a Islam to dwie różne rzeczy”. Arabia Saudyjska (oficjalnie: Królestwo Arabii Saudyjskiej) jest jedną z nielicznych na świecie monarchii absolutnych. Na czele państwa stoi król, od 2015 r. – Salman ibn Abd al-Aziz Al Su’ud, siódmy z kolei władca państwa z dynastii Saudów. Król jest jednocześnie premierem, a ministrami w rządzie są członkowie rodziny królewskiej, czyli jego bracia i kuzynowie. Król stanowi władzę ustawodawczą, a rząd władzę wykonawczą. Parlament nie istnieje, jest tylko 150-osobowa Rada Konsultacyjna, która jest ciałem doradczym, może proponować określone rozwiązania. Obowiązuje kilka kodeksów cywilnych opartych na sunnickim prawie szariatu (prawo islamskie). Działalność partii politycznych jest zakazana, w Arabii Saudyjskiej istnieje kara śmierci. Wnętrze Półwyspu Arabskiego przez setki lat należało do mieszkających tu plemion arabskich i Beduinów. W XVIII wieku zaczął je jednoczyć radykalny islamista, Muhammada ibn Abd al-Wahhaba, który stworzył ugrupowanie wahabitów. Do dziś mianem tym określa się radykalny odłam Sunnitów. Wahabici zostali zjednoczeni przez króla Muhammada ibn Su’uda, założyciela dynastii Saudów. Ich państwo obejmowało tylko wnętrze półwyspu, krainę znaną jako Nadżd. Pod koniec XVIII wieku Saudowie wraz z wahhabitami podporządkowali sobie cały obszar Nadżdu, najechali święte miasto szyitów – Karbalę oraz zajęli Mekkę i Medynę w zachodniej Arabii. Osmanowie położyli kres pierwszemu państwu wahhabitów w 1818 r., podbijając zachodnią i wschodnią część Półwyspu Arabskiego oraz całą Mezopotamię (dzisiejszy Irak i Kuwejt). Później we wnętrzu półwyspu, nad którym Imperium Osmańskie nie zdołało zapanować, ponownie odtworzono państwo Saudów. W 1902 r. Abd al-Aziz ibn Su’ud odzyskał dawną stolicą Saudów, Rijad. W 1913 r. Abd al-Aziz ibn Su’ud zdobył oazę Al-Hasę, tereny we wschodniej części Półwyspu Arabskiego, odbijając od Imperium Osmańskiego południowy skrawek ich terenów w tej części półwyspu, w rejonie dzisiejszego Kataru i położonego nieco dalej na północ Bahrajnu. W 1916 r. wybuchło Powstanie Arabskie. Było ono kierowane przez Husajna ibn Alego (arabski król, który z ramienia Imperium Osmańskiego zarządzał Hidżazem, zachodnią częścią Arabii wzdłuż wybrzeża Morza Czerwonego, ze świętymi miejscami Mekką i Medyną). Była on inspirowana przez Francuzów i Brytyjczyków, reprezentowanych przez głównych wojskowych doradców, ppłk. Édouarda Brémonda (później generała) i kpt. Thomasa E. Lawrence (później pułkownika). Ten ostatni stał się aktywnym działaczem na rzecz utworzenia niepodległych państw arabskich. Dzięki jego koneksjom, przyjmował go nawet król Wielkiej Brytanii, Jerzy V, w 1921 r. doprowadził do negocjacji, w wyniku których Fajsal (Książę Fajsal ibn al-Husajn ibn Ali al-Haszimi) został królem częściowo niepodległego Iraku (od 1932 r. formalnie niepodległego), a jego brat Abdullah (Abd Allah ibn al-Husajn) został emirem Transjordanii, pozostającej pod Nowe samoloty myśliwsko-bombowe F-15SA należące do 29. Dywizjonu z 7. Skrzydła z bazy lotniczej King Faisal AB pod miastem Tabuk w północno zachodniej części Arabii Saudyjskiej. 26 Lotnictwo Aviation International LUTY 2021
UZBROJENIE LOTNICZE AARGM dla Polski Gwarancja skutecznego działania Jerzy Gruszczyński Rosja konsekwentnie rozbudowuje potencjał militarny na zachodniej flance. Stanowi to wyzwanie zarówno dla NATO (zwłaszcza państw basenów mórz Bałtyckiego i Czarnego), jak i dla Białorusi i Ukrainy, w pobliżu których powstały nowe zgrupowania wojskowe. Rosja uzyskuje możliwość przeprowadzenia szybkiej lokalnej operacji wojskowej, która w skrajnym wypadku może stanowić zagrożenie dla NATO. Przeciwradiolokacyjny pocisk kierowany AARGM wstępną gotowość operacyjną uzyskał w 2012 r., wchodząc do uzbrojenia US Navy i US Marine Corps. Bez zdolności do neutralizacji systemów S-400 nie może dziś być mowy o skutecznym prowadzeniu działań wzmacniających obronę, demonstracyjnych i bojowych przez lotnictwo NATO na wschodniej flance Sojuszu Północnoatlantyckiego. Wdrażane w ostatnich latach rozwiązania wskazują, że Federacja Rosyjska odchodzi od koncepcji małej mobilnej armii przeznaczonej do udziału w konfliktach lokalnych o niskiej intensywności na rzecz dużych jednostek ogólnowojskowych i pancernych, które wykorzystywane są w konfliktach pełnoskalowych. Jest to także realizacja założeń dokumentów strategicznych, w których NATO zostało przedstawione jako najważniejsza przeszkoda na drodze rosyjskiej ekspansji, a Polska – podobnie jak inne kraje byłego bloku wschodniego – są uznane jako obszar „strategicznego zainteresowania” z punktu widzenia polityki obronnej Federacji Rosyjskiej. Federacja Rosyjska dopuszcza użycie siły jako jedno z narzędzi polityki zagranicznej. Choć takie działania są sprzeczne z Kartą Narodów Zjednoczonych, rosyjskie władze, po agresji na Ukrainę, wielokrotnie posuwały się do gróźb użycia siły – m.in. wobec państw wschodniej flanki NATO. Postępująca militaryzacja zachodnich terenów Rosji dopro- wadziła do przewagi sił Federacji Rosyjskiej i zwiększyła możliwości ich szybszego działania w porównaniu z państwami wschodniej flanki Sojuszu Północnoatlantyckiego. Oznacza to, że w przypadku krótkotrwałego kryzysu o ograniczonym wymiarze NATO nie zdąży zareagować w pełnej skali, co może skłonić Rosję do działania metodą faktów dokonanych. Kaliningradzki Rejon Obronny to najbardziej zmilitaryzowany obszar Federacji Rosyjskiej, istnieje tu największe skupisko obiektów wojskowych w Europie. Bazy są rozmieszczone na terenie całego obwodu kaliningradzkiego. Obwód stanowi zaplecze Floty Bałtyckiej, której dowódca pełni również funkcję zwierzchnika wszystkich jednostek wojskowych w obwodzie, dowodząc Kaliningradzkim Rejonem Obronnym. Rozwinięty w obwodzie kaliningradzkim system antydostępowy A2/AD (Anti-Access/Area Denial) stanowi szczególnie duże wyzwanie dla NATO. Znacząco ogranicza on siłom Sojuszu Północnoatlantyckiego możliwości militarnego dostępu do państw bałtyckich. System A2/AD stanowi wielopoziomowe sprzężenie w jednym miejscu zdolności wykrywania, śledzenia, zakłócania elektronicznego systemów naprowadzających i łączności, z możliwością zestrzeliwania/neutralizacji różnorakich środków lotniczych (samolotów, śmigłowców, bezzałogowych platform powietrznych i pocisków samosterujących). Pod osłoną systemu A2/AD znajdują się m.in. ofensywne systemy rakietowe „ziemiaziemia” 9K720 Iskander oraz „ziemia-woda” i „ziemia-ziemia” (do zwalczania celów morskich i lądowych) K-300 Bastion, a także lotniska (systematycznie modernizowane i rozbudowywane do przyjęcia dodatkowych sił wzmocnienia) z samolotami myśliwsko- -bombowymi, nosicielami broni jądrowej. Z wyrzutni mobilnych systemu Iskander można odpalać taktyczne pociski balistyczne 9M723 Iskander-M o zasięgu maksymalnym 500 km i pociski samosterujące 9M729 Iskander-K o analogicznym zasięgu. Wymienione zasięgi oficjalnie podawane są przez źródła rosyjskie, ale w rzeczywistości są one większe. Amerykańska obserwacja rosyjskich prób i strzelań poligonowych odnotowała bowiem uzyskanie podczas jednego z odpaleń pocisku balistycznego Iskander- -M zasięgu w granicach 650 km, a pocisku samosterującego Iskander-K – 2500 km. W obwodzie kaliningradzkim stanowią one wyposażenie 152. Brygady Rakietowej, która dysponuje 16 wyrzutniami systemu Iskander, z których każda może odpalić dwa pociski. W jednej salwie zatem brygada może odpalić 32 pociski. Pociski samosterujące K-310 odpalane z mobilnych wyrzutni systemu Bastion mają zasięg 300 km w przypadku zwalczania celów morskich i 450 km – w przypadku odpalenia do celów lądowych. Wyróżnia je bardzo duża prędkość lotu 2500-3200 km/h, w zależności od wysokości (minimalna wysokość lotu wynosi 10-15 m). W obwodzie 38 Lotnictwo Aviation International LUTY 2021
Page 2 and 3: Vol. VII, nr 2 (66) LUTY 2021 Numer
Page 6 and 7: Na tropach postępu Rosyjska droga
Page 8: ROZPOZNANIE Adam Gołąbek, Andrzej

Lotnictwo Aviation International 2/2021 promo

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?