Rresolution

νικής απόστασης του σηµείου από το κέντρο της εικόνας (σωστότερα από το πρωτεύον
σηµείο ή, ακόµα, το κέντρο συµµετρίας της διαστροφής). Είναι προφανές ότι η
παραµόρφωση αυτή δηµιουργεί µετρητικό πρόβληµα στην φωτογραµµετρία. Συνεπώς
πρέπει γενικά να διορθώνεται µέσω το πολυωνυµου της διαστροφής που προδιορίζεται
µε διαδικασίες της βαθµονόµηση µηχανής. Το σφάλµα της διαστροφής είναι πιο
έντονο σε ευρυγώνιους φακούς.
Το υποπρόγραµµα Imatest Distortion εκτιµά αυτόµατα την ακτινική διαστροφή ∆r
του φακού από εικόνες ειδικών καννάβων και υπολογίζει παραµέτρους για την διόρθωσή
της. To πιο απλό µοντέλο διαστροφής που χρησιµοποιεί είναι το εξής:
u d d
3
1 d
r = r +∆r =r +kr
όπου rd: ακτίνα επηρεασµένη από το σφάλµα ακτινικής διαστροφής
ru: η ακτίνα απαλλαγµένη από το σφάλµα της ακτινικής διαστροφής
k1: συντελεστής της τρίτης δύναµης της ακτινικής απόστασης του σηµείου από
το κέντρο της εικόνας.
Το µοντέλο αυτό χρησιµοποιεί έναν συντελεστή και θεωρείται επαρκές γιά τους περισσότερους
φακούς. Σηµειώνεται ότι στην παραπάνω εξίσωση που χρησιµοποιείται
στο λογισµικό ∆r είναι η διόρθωση της ακτινικής διαστροφής και όχι η ίδια η ακτινική
διαστροφή, εποµένως ο συντελεστής k1 έχει εδώ αντίθετο πρόσηµο µε τον συντελεστή
που χρησµοποιούµε στην φωτογραµµετρία. Παράλληλα, επειδή η εξίσωση
3 ου βαθµού δεν είναι επαρκής για όλους τους φακούς, το Distortion µπορεί να υπολογίζει
και τους συντελεστές του πολυωνύµου 5 ου βαθµού:
3 5
u d 1 d 2 d
r = r +h r +h r
Όπως φαίνεται και στο παρακάτω σχήµα, η ακτινική διαστροφή του φακού µπορεί να
έχει δυο µορφές, την πιθοειδή – barrel-type (µε k1 > 0 γιά το Imatest και k1 < 0 στην
τυπική περίπτωση της φωτογραµµετρίας) και την µηνοειδή – pincushion-type (k1 < 0
στην περίπτωση του Imatest, k1 > 0 στην τυπική περίπτωση της φωτογραµµετρίας).
123