Rresolution

Το πρώτο βήµα στην εφαρµογή της εµπειρικής σχέσης για την οξύτητα είναι
να σχηµατιστούν ίσα τµήµατα στον οριζόντιο άξονα και να υπολογιστεί η κλίση
που αντιστοιχεί σε κάθε τµήµα. Η βέλτιστη τιµή της κλίσης της πυκνότητας
είναι και το µέτρο της οξύτητας.
H οξύτητα υπολογίζεται εφαρµόζοντας τον εξής τύπο:
Ν = Ο αριθµός των τµηµάτων στα οποία χωρίζεται ο οριζόντιος άξονας
∆Χ = το µήκος του κάθε τµήµατος στον οριζόντιο άξονα
∆D = η αλλαγή στην πυκνότητα που αντιστοιχεί στο τµήµα ∆Χ
Dmax = η µέγιστη τιµή πυκνότητας
Dmin = η ελάχιστη τιµή πυκνότητας
Η οξύτητα υπολογίζεται από την καµπύλη κλίσης χρησιµοποιώντας µια εµπειρική σχέση.
Για να εφαρµοστεί η σχέση, ο οριζόντιος άξονας χωρίζεται σε αυθαίρετο αριθµό Ν
ίσων τµηµάτων και µετριέται η επιπλέον αύξηση στην πυκνότητα ∆D στην καµπύλη
που αντιστοιχεί στο τµήµα ∆Χι (Σχήµα ).
∆D
Ο όρος i µετράει την µέση τιµή της αλλαγής στην πυκνότητα σε µια ορισµένη
∆X
i
απόσταση από την ακµή και δίνει την κλίση της καµπύλης σε αυτή την απόσταση.
Όσο πιο απότοµη ενναλλαγή χρωµάτων έχουµε στην ακµή, τόσο µεγαλύτερη η κλίση
του διαγράµµατος και τόσο µεγαλύτερη τιµή παίρνει η Α στον τύπο.
Ο τελευταίος παράγοντας (Dmax – Dmin) είναι η διαφορά στην πυκνότητα µεταξύ των
περιοχών υψηλής και χαµηλής έκθεσης στο φως. Όσο αυτή η διαφορά είναι µεγαλύτερη,
δηλαδή όσο η αντίθεση είναι µεγαλύτερη, τόσο µεγαλύτερος γίνεται ο όρος αυτός
και τόσο µεγαλώνει η τελική υπολογισθείσα τιµή της οξύτητας.
58