24.11.2012 Aufrufe

als PDF herunterladen - PINNWAND - Magazin

als PDF herunterladen - PINNWAND - Magazin

als PDF herunterladen - PINNWAND - Magazin

MEHR ANZEIGEN
WENIGER ANZEIGEN

Sie wollen auch ein ePaper? Erhöhen Sie die Reichweite Ihrer Titel.

YUMPU macht aus Druck-PDFs automatisch weboptimierte ePaper, die Google liebt.

PinnwanD oP Platt<br />

Das Porzellan-Ei<br />

Lisa, Lisa, kum gau mol her,<br />

ik bün hier in Thedens-Supermarkt,<br />

du gläuvst nie, wat<br />

ik hier funn hev,“ mit jedet<br />

Wort bün ik luder worn, ik<br />

hal meis keen Handy brukt.<br />

„Wat schal dat,“ anter Lisa,<br />

„hätt Mudder die to‘n Höker<br />

schickt, oder mie?“ „Nee,<br />

Lisa, ik meen dat ernst, kum<br />

gau mol her!“ Af mit dat<br />

Handy in de Büxentasch,<br />

denn kann ik so doon, as<br />

wenn ik dat bimmeln nie<br />

hörn dä, denn eens is wiss,<br />

Lisa wart glieks torückropen<br />

un seggn: „Hermann,<br />

du hest een an de Pann!“<br />

Mie egol, vor Opregen kunn<br />

ik gor nie still stohn. Hoffentlich<br />

mogt Lisa sik glieks<br />

op‘n Padd. Wenn dat noch<br />

lang duurt, denn hev ik hier<br />

in de Ingangshall enn Rünn<br />

lopen. Over jümmers hev ik<br />

de Pin-Wand in‘t Oog. De<br />

lüttje gröne Zettel dor rechts<br />

ünnen in de Eck, de hätt mie<br />

so in Fohrt brocht, düssen<br />

mutt ik unbedingt Lisa wiesen.<br />

Nu mutt ik oppassen,<br />

wat em keeneen afrieten<br />

deit. Wo Lisa blifft? Över<br />

een Süster kannst die over<br />

ok jümmers argern. Egol, nu<br />

stell ik mie genau vör den<br />

grönen Zettel, denn künnt<br />

de annern em uk nie seen.<br />

„Säch mol, du Dösspaddel,<br />

wat wult du eegentli vun<br />

mie. Lätst mi dör de groten<br />

Schneeverwehungen stappen<br />

un morgen schriev ik<br />

een Arbeit, ik bün bi‘t Lernen.“<br />

Lisa schnapp no Luft,<br />

so gnadderig is se un een<br />

beeten dull rennt is se uk.<br />

„Kiek mol hier, Lisa, den<br />

Zettel an de Pin-Wand, hier<br />

steiht wat du een nomoktet<br />

Faberge-Ei keupen kannst.<br />

Lees mol de Beschriebung.<br />

Hätt Oma nie so een glieket<br />

Ei hat? Se schnakt doch jümmers<br />

vun eer<br />

klaute Sammlung.<br />

Ölben<br />

Sammlerstücke<br />

stunnen in<br />

eer Vitrine, un<br />

allns is klaut<br />

worn, ok Schmuck un Besteck.<br />

Siet düsse Tied is Oma<br />

truri, wenn se doran denken<br />

deit. Wat menst du, ob wie<br />

dat för Oma keupen schült,<br />

denn hätt se wennigsens<br />

een Deel woller. Besteck un<br />

Schmuck gleuv ik wär eer<br />

egol, se schnak doch jümmers<br />

nur vun de Deeln ut<br />

de Vitrine, allns Geschenke<br />

vun Opa.“ Lisa vergeet meis<br />

dat Luft holn. „Du häst Rech,<br />

Hermann, riet den Zettel av,<br />

dor rop wie glieks an, Oma<br />

Im Dezember ist auch montags und dienstags geöffnet<br />

26 Pinnwand<br />

Hätt Oma nie<br />

so een glieket<br />

ei hat?<br />

ward seker gor nie marken,<br />

wat dat nie eer Porzellan-Ei<br />

is, wat Opa keuft hätt.“<br />

As wi nu Huus hin kämen,<br />

wor ik wies, wat ik vergeeten<br />

heff intokeupen, wi hebt<br />

niemols markt, wat wi dör<br />

Schneegestöber stappt sünd.<br />

Schiet egol, go ik glieks<br />

nochmol no Thedens.<br />

Lisa gung glieks an dat Telefon<br />

un wähl de Nummer, de<br />

op denn grönen Zettel stohn<br />

hätt. „Hier ist der Telefon-<br />

Anschluß von Ingrid Bernhardt,<br />

leider bin ich nicht zu<br />

Hause, spre-<br />

chen Sie nach<br />

dem Piepton<br />

eine Nachricht<br />

auf‘s Band, ich<br />

werde dann<br />

zurückrufen!“<br />

Wi beid worn jümmers hippeligert,<br />

over nützt je nix.<br />

Nu heet dat teuben. Lisa un<br />

ik künnt uns gor nie mehr<br />

erinnern wat in de Vitrine<br />

wär, bevör Oma de Poppen<br />

rinsett hätt, wi wärn noch<br />

to lütt as bi Oma inbroken<br />

wor. De Inbrekers heb se nie<br />

nich fot kregen, no een half<br />

Johr käm vun de Staatsanwaltschaft<br />

een Schrieben,<br />

wat de Fall instellt worn is.<br />

Overs Oma hätt sooft dorvun<br />

vertellt, wat wie meent,<br />

se seech Opas Geschenke<br />

vör sik.<br />

Duurt meis zwee Stunnen bit<br />

dat Telefon klingelt.<br />

„Goden Dach, Fru Bernhardt,<br />

wie hebt in Thedens-<br />

Supermarkt eern Zettel fun.<br />

Köönt wie uns dat Ei mol ankieken?“<br />

Nächsten Dach so gegen<br />

Obend troken wi beiden<br />

los. Wi mussen meis een<br />

halv Stünn lopen, overs mit<br />

Fohrrad gung dat nich, leech<br />

veels to veel Schnee. Keeneen<br />

hebt we vun dat Ereignis<br />

vertellt. Dat Ei schull<br />

ein Överraschung vör Oma<br />

warn.<br />

Fru Bernhardt hal dat Ei in<br />

de Wohnstuv op‘n Disch<br />

stohn. Dor stunn würkli een<br />

Kostbarkeit. Uns wor ganz<br />

fieerli to moot. Wi verholn<br />

den Schritt un kunn keen<br />

Wort seg‘n. So wat scheunet<br />

heb we beid noch nie nich<br />

seen.<br />

„Sett sik doch dol, ik hol<br />

noch gau Woter un Cola un<br />

natürlich uk de Glös! Bün<br />

glieks woller dor.“<br />

Lisa hätt sik in dat Porzellan-Ei<br />

richtig verkeeken, un<br />

hal dat Geföhl wat se dör<br />

de Wöör vun Fru Bernhardt

Hurra! Ihre Datei wurde hochgeladen und ist bereit für die Veröffentlichung.

Erfolgreich gespeichert!

Leider ist etwas schief gelaufen!