als PDF herunterladen - PINNWAND - Magazin
als PDF herunterladen - PINNWAND - Magazin
als PDF herunterladen - PINNWAND - Magazin
Sie wollen auch ein ePaper? Erhöhen Sie die Reichweite Ihrer Titel.
YUMPU macht aus Druck-PDFs automatisch weboptimierte ePaper, die Google liebt.
PinnwanD oP Platt<br />
Das Porzellan-Ei<br />
Lisa, Lisa, kum gau mol her,<br />
ik bün hier in Thedens-Supermarkt,<br />
du gläuvst nie, wat<br />
ik hier funn hev,“ mit jedet<br />
Wort bün ik luder worn, ik<br />
hal meis keen Handy brukt.<br />
„Wat schal dat,“ anter Lisa,<br />
„hätt Mudder die to‘n Höker<br />
schickt, oder mie?“ „Nee,<br />
Lisa, ik meen dat ernst, kum<br />
gau mol her!“ Af mit dat<br />
Handy in de Büxentasch,<br />
denn kann ik so doon, as<br />
wenn ik dat bimmeln nie<br />
hörn dä, denn eens is wiss,<br />
Lisa wart glieks torückropen<br />
un seggn: „Hermann,<br />
du hest een an de Pann!“<br />
Mie egol, vor Opregen kunn<br />
ik gor nie still stohn. Hoffentlich<br />
mogt Lisa sik glieks<br />
op‘n Padd. Wenn dat noch<br />
lang duurt, denn hev ik hier<br />
in de Ingangshall enn Rünn<br />
lopen. Over jümmers hev ik<br />
de Pin-Wand in‘t Oog. De<br />
lüttje gröne Zettel dor rechts<br />
ünnen in de Eck, de hätt mie<br />
so in Fohrt brocht, düssen<br />
mutt ik unbedingt Lisa wiesen.<br />
Nu mutt ik oppassen,<br />
wat em keeneen afrieten<br />
deit. Wo Lisa blifft? Över<br />
een Süster kannst die over<br />
ok jümmers argern. Egol, nu<br />
stell ik mie genau vör den<br />
grönen Zettel, denn künnt<br />
de annern em uk nie seen.<br />
„Säch mol, du Dösspaddel,<br />
wat wult du eegentli vun<br />
mie. Lätst mi dör de groten<br />
Schneeverwehungen stappen<br />
un morgen schriev ik<br />
een Arbeit, ik bün bi‘t Lernen.“<br />
Lisa schnapp no Luft,<br />
so gnadderig is se un een<br />
beeten dull rennt is se uk.<br />
„Kiek mol hier, Lisa, den<br />
Zettel an de Pin-Wand, hier<br />
steiht wat du een nomoktet<br />
Faberge-Ei keupen kannst.<br />
Lees mol de Beschriebung.<br />
Hätt Oma nie so een glieket<br />
Ei hat? Se schnakt doch jümmers<br />
vun eer<br />
klaute Sammlung.<br />
Ölben<br />
Sammlerstücke<br />
stunnen in<br />
eer Vitrine, un<br />
allns is klaut<br />
worn, ok Schmuck un Besteck.<br />
Siet düsse Tied is Oma<br />
truri, wenn se doran denken<br />
deit. Wat menst du, ob wie<br />
dat för Oma keupen schült,<br />
denn hätt se wennigsens<br />
een Deel woller. Besteck un<br />
Schmuck gleuv ik wär eer<br />
egol, se schnak doch jümmers<br />
nur vun de Deeln ut<br />
de Vitrine, allns Geschenke<br />
vun Opa.“ Lisa vergeet meis<br />
dat Luft holn. „Du häst Rech,<br />
Hermann, riet den Zettel av,<br />
dor rop wie glieks an, Oma<br />
Im Dezember ist auch montags und dienstags geöffnet<br />
26 Pinnwand<br />
Hätt Oma nie<br />
so een glieket<br />
ei hat?<br />
ward seker gor nie marken,<br />
wat dat nie eer Porzellan-Ei<br />
is, wat Opa keuft hätt.“<br />
As wi nu Huus hin kämen,<br />
wor ik wies, wat ik vergeeten<br />
heff intokeupen, wi hebt<br />
niemols markt, wat wi dör<br />
Schneegestöber stappt sünd.<br />
Schiet egol, go ik glieks<br />
nochmol no Thedens.<br />
Lisa gung glieks an dat Telefon<br />
un wähl de Nummer, de<br />
op denn grönen Zettel stohn<br />
hätt. „Hier ist der Telefon-<br />
Anschluß von Ingrid Bernhardt,<br />
leider bin ich nicht zu<br />
Hause, spre-<br />
chen Sie nach<br />
dem Piepton<br />
eine Nachricht<br />
auf‘s Band, ich<br />
werde dann<br />
zurückrufen!“<br />
Wi beid worn jümmers hippeligert,<br />
over nützt je nix.<br />
Nu heet dat teuben. Lisa un<br />
ik künnt uns gor nie mehr<br />
erinnern wat in de Vitrine<br />
wär, bevör Oma de Poppen<br />
rinsett hätt, wi wärn noch<br />
to lütt as bi Oma inbroken<br />
wor. De Inbrekers heb se nie<br />
nich fot kregen, no een half<br />
Johr käm vun de Staatsanwaltschaft<br />
een Schrieben,<br />
wat de Fall instellt worn is.<br />
Overs Oma hätt sooft dorvun<br />
vertellt, wat wie meent,<br />
se seech Opas Geschenke<br />
vör sik.<br />
Duurt meis zwee Stunnen bit<br />
dat Telefon klingelt.<br />
„Goden Dach, Fru Bernhardt,<br />
wie hebt in Thedens-<br />
Supermarkt eern Zettel fun.<br />
Köönt wie uns dat Ei mol ankieken?“<br />
Nächsten Dach so gegen<br />
Obend troken wi beiden<br />
los. Wi mussen meis een<br />
halv Stünn lopen, overs mit<br />
Fohrrad gung dat nich, leech<br />
veels to veel Schnee. Keeneen<br />
hebt we vun dat Ereignis<br />
vertellt. Dat Ei schull<br />
ein Överraschung vör Oma<br />
warn.<br />
Fru Bernhardt hal dat Ei in<br />
de Wohnstuv op‘n Disch<br />
stohn. Dor stunn würkli een<br />
Kostbarkeit. Uns wor ganz<br />
fieerli to moot. Wi verholn<br />
den Schritt un kunn keen<br />
Wort seg‘n. So wat scheunet<br />
heb we beid noch nie nich<br />
seen.<br />
„Sett sik doch dol, ik hol<br />
noch gau Woter un Cola un<br />
natürlich uk de Glös! Bün<br />
glieks woller dor.“<br />
Lisa hätt sik in dat Porzellan-Ei<br />
richtig verkeeken, un<br />
hal dat Geföhl wat se dör<br />
de Wöör vun Fru Bernhardt