UrbanStyleMag #30 Your Street

music echoe
Is it easy to follow your musical instincts and still
have the same fan base? Did you consider your
choice to produce “Times” a risk?
I think every artist comes to a point where he has
to discover himself further, and you might see it as
a risk, but it is just honest. I don’t think someone
should be afraid of showing what he’s got. Producing
dishonest music to avoid taking risks is not a way for
me. I had to take this path.
You ‘ve been in the business since 2010, when you
entered the Diynamic family. Is it difficult to adjust
in a stressful career, where you have to travel all
the time?
It is a question of time management and organisation.
Due to my study I come to points where it ‘s hard
to work both out well, so I try to focus on what might
be more important at that moment.
Do you miss anything in order to live your dream?
I don’t know yet how my “living a dream” looks like.
But I totally can’t complain at the moment. Everything
is going very well and I am very happy now.
Which is the most amazing experience you had
during the last couple of years, in which you became
more popular as an artist? Is it the lifestyle
we all imagine?
There were a couple of magic gigs that showed me
how thankful I am to have people who support me
with such amazing energy. Without them no artist
would be where he is.
Finally, share with us your top 5 songs of all time.
That’s very difficult. And these tracks might be the
first I have in mind but there are also other tracks
which truly deserve to be in there. So I am gonna pick
five tracks but with no order.
Pink Floyd - The Great Gig In The Sky
Grizzly Bear – All We Ask
Pär Lammers Trio – Somewhere Inside
The Beatles – While My Guitar Gently Weeps
J.S. Bach – Goldberg Variations
Πες μας την ιστορία σου. Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με τη μουσική;
Στην ηλικία των 5 άρχισα το κλασικό πιάνο. Από τότε η μουσική έχει γίνει το πάθος
μου. Μπορεί να ακούγεται κλισέ σαν ιστορία, όμως αυτή είναι η αλήθεια. Μου άρεσε
ήδη η trip hop, όπως οι Massive Attack ή οι Portishead, πριν ακόμα ασχοληθώ με
την ηλεκτρονική dance μουσική. Τα club ακούσματα ήρθαν στην ηλικία των 15 ή 16,
όταν άρχισα να πηγαίνω στα πρώτα parties. Στο μεταξύ ο αδερφός μου είχε φέρει
σπίτι ένα logic το οποίο ερωτεύτηκα αμέσως λόγω των δυνατοτήτων που έδινε στη
μουσική παραγωγή.
Έχεις ένα πολύ συμπαγές, μοναδικό και ώριμο στυλ στις παραγωγές σου.
Πιστεύεις πως οι παραγωγοί πρέπει να έχουν κλασική παιδεία και δεξιότητες, ή
απλά επαρκή γνώση υπολογιστών;
Δεν είναι τόσο σημαντικό, μπορεί να είναι χρήσιμο και να σε βοηθά με κάποια
πράγματα, όμως αυτό που μετράει περισσότερο είναι το ταλέντο κι η διαίσθηση. Αυτό
που θαυμάζω στους ανθρώπους χωρίς (κλασικό) υπόβαθρο είναι ότι αφήνονται. Δεν
γνωρίζουν όρια στη μουσική. Συμβαίνει κατά καιρούς να ασχολούμαι με τα πλήκτρα
ψάχνοντας να βρω θέμα για ένα καινούριο κομμάτι και να καταλήγω σε μουσικές/
κλασικές δομές τις οποίες όμως κάποιες φορές θέλω να αποφεύγω.
Πώς αποφάσισες να κάνεις τη μετάβαση από την αμιγή ηλεκτρονική μουσική σε
ένα περισσότερο κλασικό, low-tempo album όπως είναι το “Times”;
Ήθελα να συνδυάσω σχεδόν όλες τις μουσικές μου εμπνεύσεις και τα ερεθίσματα
που έχω πάρει μέχρι τώρα. Το να κατεβάσω το tempo και να γράψω κομμάτια
περισσότερο βασισμένα στο τραγούδι δούλεψε με τον καλύτερο τρόπο για μένα.
Είναι εύκολο το να ακολουθήσεις τα μουσικά σου ένστικτα διατηρώντας
ταυτόχρονα το κοινό σου; Αναρωτήθηκες ποτέ μήπως η απόφασή σου να κάνεις
την παραγωγή του “Times” ήταν ένα ρίσκο;
Νομίζω πως κάθε καλλιτέχνης φτάνει σε ένα σημείο όπου πρέπει να αναζητήσει και να
ανακαλύψει περαιτέρω τον εαυτό του. Ίσως να το βλέπει κανείς ως ένα ρίσκο, όμως
είναι απλά ειλικρινές. Πιστεύω πως είναι καλό να μη φοβάσαι να δείξεις αυτό που
έχεις να δώσεις. Το να παράγεις μουσική χωρίς ειλικρίνεια προκειμένου να αποφύγεις
το ρίσκο δεν είναι ο δικός μου τρόπος. Έπρεπε να πάρω αυτό το μονοπάτι.
Βρίσκεσαι στο χώρο από το 2010, οπότε και μπήκες στην οικογένεια της Diynamic.
Είναι δύσκολο να προσαρμοστείς σε μια στρεσογόνα καριέρα η οποία
σε υποχρεώνει να ταξιδεύεις συνεχώς;
Είναι θέμα διαχείρισης χρόνου και οργάνωσης. Λόγω των σπουδών μου υπάρχουν
στιγμές που είναι δύσκολο να φέρω εις πέρας και τα δύο, οπότε προσπαθώ να
επικεντρώσω σ’ αυτό που είναι μάλλον περισσότερο σημαντικό κάθε φορά.
Χάνεις, σου λείπει κάτι προκειμένου να ζήσεις το όνειρό σου;
Δεν ξέρω ακόμα πώς είναι το «ζω το όνειρό μου» για μένα προσωπικά. Σίγουρα όμως
δεν έχω παράπονο, για την ώρα όλα πάνε πολύ καλά κι είμαι πολύ χαρούμενος.
Από τα τελευταία χρόνια, μέσα στα οποία έγινες περισσότερο δημοφιλής σαν
καλλιτέχνης, ποια εμπειρία ξεχωρίζεις ως καλύτερη; Είναι το lifestyle που όλοι
φανταζόμαστε;
Υπήρξαν μερικά μαγικά gigs που με έκαναν να καταλάβω πόσο ευγνώμων είμαι για
το ότι έχω ανθρώπους να με υποστηρίζουν με την καταπληκτική ενέργειά τους. Χωρίς
αυτούς κανένας καλλιτέχνης δεν θα βρισκόταν εκεί που είναι.
Τέλος, μοιράσου μαζί μας το προσωπικό σου top 5 όλων των εποχών.
Αυτό είναι πολύ δύσκολο. Και αυτά μπορεί μεν να είναι τα κομμάτια που μου έρχονται
αυθόρμητα στο μυαλό, όμως υπάρχουν κι άλλα που πραγματικά αξίζουν να βρίσκονται
στη λίστα. Οπότε θα διαλέξω πέντε κομμάτια, χωρίς σειρά προτίμησης.
Pink Floyd - The Great Gig In The Sky
Grizzly Bear – All We Ask
Pär Lammers Trio – Somewhere Inside
The Beatles – While My Guitar Gently Weeps
J.S. Bach – Goldberg Variations
USM 23