CISTe-ceoil

MO CHAILÍN BÁN
Ar an bhaile seo ta cailín deas, ’sí cúis mo bhróin ’s mo chrá,
’S níl leigheas ann dom ach leigheas an bháis, mura féidir liom í ’ fháil.
Is brónach déarach ’tá mo chroí nuair atá mé i bhfad óm’ ghrá
‘S í grá mo chroí, ’s í péarla an domhain, mo rún mo chailín bán.
Ta a súil níos gile ná an ghrian ag soilsiú insa spéir,
’S is deirge a gruaidh ná an fíon i ngloiní geala is glé.
Tá a béal níos milse ná an mhil, is a cúilín mín is lán,
’S í grá mo chroí, ’s í péarla an domhain, mo rún, mo chailín bán.
Tá scoith na Gaeilge ag mo ghrá, ár dteanga álainn féin,
Is binne liomsa guth na mná ná ceolta binn’ na n-éan.
Ag éisteacht lena cánúint bhreá, ó chaithfinn bliain iomlán.
’S ag déanamh comhrá dheas go breá le mo rún, mo chailín bán.
Cé gur annamh liom a labhrann sí, fós, feicim í le háil.
Le dóchas mór go mbeadh sí liom mar chéile is mar ghrá.
Ach níl aici orm ach dímheas fuar a líonann mo chrói le crá
’S í fós go deo mo ghrá gan ghó, mo rún, mo chailín bán.
48