Performing Data | Monika Fleischmann + Wolfgang Strauss

sowość ekranu i jego zasobów jest konfrontowana
z temporalnością interakcji,
a ich gra buduje narcystyczny wymiar
reprezentacji. Możliwość oddziaływania
przez odbiorcę na własne przedstawienie
nadaje tworzonemu przez instalację
portretowi cechy interaktywnego
autoportretu. Ta gra pomiędzy dwiema
postaciami reprezentacji – portretu
i autoportretu – krzyżuje zarazem dwie
perspektywy oglądu podmiotu – od wewnątrz
i od zewnątrz.
Opisana wyżej struktura doświadczenia
uwidacznia znaczenie i rolę cielesności
w pracach Fleischmann i Straussa.
Ciała odbiorców-interaktorów odgrywają
w nich rolę interfejsów a zarazem instrumentów
hybrydyzacji. Pojawiają się
w przestrzeniach każdej z instalacji zarówno
w postaci realnej, jak i wirtualnej.
Ta dwoistość ich obecności współwyznacza
hybrydyczny wymiar prac – działania
interaktorów podejmowane są bowiem
i realizowane w obu wskazanych
wymiarach jednocześnie (w czasie rzeczywistym),
przez co środowiska dzieł
wymykają się możliwości jednoznacznej
identyfikacji. Wskazana właściwość
pogłębia się w twórczości Fleischmann
i Straussa z pracy na pracę, przybierając
coraz to nową postać i odgrywając
coraz to nową rolę. Na przykład, w kolejnej
zrealizowanej przez nich instalacji
– Murmuring Fields – ruch ciał widzów
staje się poniekąd źródłem dźwięków
wyzwalanych w środowisku dzieł. W pracy
tej artykułowane dźwięki wypełniające
wirtualnie przestrzeń interakcji
są bowiem aktualizowane i formowane
w działaniach odbiorców-interaktorów.
Ci ostatni przyjmują w ten sposób odpo-
enter the space of the installations both
in a real and in virtual form. This duality
of their presence co-determines hybrid
dimension of these works – because activities
of the viewers are undertaken
and realized in both indicated dimensions
simultaneously (in real time), so that the
environments of the works escape the
possibility of an explicit identification.
This indicated feature becomes increasingly
deepened in Fleischmann’s and
Strauss’ works, taking new forms and
establishing new meanings. For instance,
in the next installation – Murmuring
Fields – the movement of the bodies of
the viewers becomes a source of sounds
released in the work’s environment.
In this work articulated sounds virtually
filling the space of the interactions are
actualized and formed along with the actions
of the viewers-interactors. In this
way, the viewers can take responsibility
for the shaped discourse, and when they
enter the interactions with words and
statements expecting their actions, they
give their gestures the function of a reflection.
Interaction in this case becomes
a form of emotional thinking. Similar ways
of using corporeality of the viewers can
be also seen in the series of works made
in the years 1997-2005 with the use
of EFS interface (Electro Field Sensing).
Corporal activity of the interactors becomes
the substance of their performances,
and within them, the electric
energy of their bodies functions simultaneously
as the interface and as the initiator
of an interactive event.
Presented in public space, the installation
Energy Passages (2004) has launched
the most recent, present period of