patras 2006 - ecoc-doc-athens

Ο θρήνος της Αριάδνης
The Lament of Ariadne
ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ Μαρία Γυπαράκη – Ensemble Accentus:
Ο θρήνος της Αριάδνης
Παραγγελία της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης – Πάτρα 2006
22, 23 & 24 Μαΐου 2006 Θέατρο Απόλλων
Μουσική ∆ιεύθυνση: Thomas Wimmer
Σκηνοθεσία-∆ραµατουργική Επεξεργασία: Mαρία Γυπαράκη
Σκηνογράφος-Ενδυµατολόγος: Γιώργος Bαφιάς
Κινησιολογία: Nίνα ∆ίπλα
Φωτισµοί: Aντώνης Παναγιωτόπουλος
Video Ιmage: Σπύρος Pασιδάκης
Μπάσο Κοντίνουο: Μάρκελλος Χρυσικόπουλος
Βοηθός Σκηνοθέτη: Γιάννης Ράδος
Βοηθός Σκηνογράφου-Ενδυµατολόγου: Θεοδώρα
Μπανταλούκα
Kατασκευή Σκηνικών: Bασίλης Σακκής
Κατασκευή Κοστουµιών: Χαρά Κοκκίνου
Κατασκευή Πλεκτών: Susana Lighthart
Μάσκες: Βάσω Κασπίρη
Ensemble Accentus,Austria
Cornelia Horak, σοπράνο, Maria Erlacher, σοπράνο, Markus
Forster, άλτο, Gernot Heinrich, τενόρος, Markus Volpert,
µπάσος, Fritz Kircher, µπαρόκ βιολί, Rainer Ullreich, µπαρόκ
βιολί, Jane Achtman, βιόλα ντα γκάµπα, Michael Posch,
πνευστά εποχής, Reinhild Waldek, άρπα, Mάρκελλος
Xρυσικόπουλος, τσέµπαλο, Thomas Wimmer, βιολόνε
Ευχαριστούµε το ΟΜΜΑ για τα κοστούµια.
Η Αριάδνη, κόρη του Mίνωα, παρά τον καταλυτικό της ρόλο
στην εξέλιξη του µύθου του Θησέα, παρέµεινε στην αρχαία
ελληνική γραµµατεία, πρόσωπο αναφοράς και όχι ηρωίδα
δράµατος. Αντιθέτως, η λατινική γραµµατεία και ιδιαίτερα
οι µεγάλοι ποιητές Κάτουλος και Οβίδιος, επαναφέρουν
στο προσκήνιο την εγκαταλελειµµένη στη Νάξο Αριάδνη.
Από τη Ρώµη στην Αναγέννηση, από την Αναγέννηση
στο Μπαρόκ, µέχρι και τη σύγχρονη µουσική δηµιουργία
(Richard Strauss), η δραµατική φιγούρα της Αριάδνης,
δεν έπαυσε να απασχολεί ποιητές, συνθέτες και ζωγράφους.
Η «εγκατάλειψη» και η υπέρτατη «θυσία», θέµατα
ανεξάντλητα καθότι αρχέτυπα σχεδόν «ιερά», ευτύχησαν
να βρουν τον ιδανικό εκφραστή στο πρόσωπο της
µυθικής πριγκίπισσας.∆ιαλέγοντας µερικά από τα πλέον
αντιπροσωπευτικά µουσικά έργα, των οποίων το θέµα
στρέφεται γύρω από την εγκατάλειψη, δηµιουργούµε
µία ολοκληρωµένη σκηνική άποψη, καταστάλαγµα
αισθητικών και δραµατουργικών εµπειριών, πράγµα που
θα δώσει στο σύγχρονο θεατή την ευκαιρία να εκτιµήσει
το «πέρασµα του µύθου» µέσα από τρεις αιώνες θεάτρου,
ποίησης και µουσικής.
Mαρία Γυπαράκη
MUSIC PERFORMANCE Maria Gyparaki – Ensemble Accentus:
The Lament of Ariadne
Commissioned by the European Capital of Culture – Patras 2006
May 22, 23 & 24, 2006 Apollon Theatre
14
15
Music Direction: Thomas Wimmer
Director-Dramatic Adaptation: Maria Gyparaki
Stage-Costume Designer: Giorgos Vafias
Movement: Nina Dipla
Lighting: Antonis Panagiotopoulos
Video Image: Spyros Rassidakis
Basso Continuo: Markellos Chryssikopoulos
Assistant Director: Yianis Rados
Stage-Costume Designer’s Assistant: Theodora Bandalouka
Set Construction: Vassilis Sakkis
Costume Construction: Hara Kokkinou
Knitware: Susana Lighthart
Masks: Vasso Kaspiri
Ensemble Accentus,Austria
Cornelia Horak, soprano, Maria Erlacher, soprano, Markus
Forster, alto, Gernot Heinrich, tenor, Markus Volpert, basse,
Fritz Kircher, baroqueviolin, Rainer Ullreich, baroqueviolin,
Jane Achtman, viola da gamba, Michael Posch, recorders,
Reinhild Waldek, tripleharp, Markellos Chryssikopoulos,
harpsichord, Thomas Wimmer, violone
With compliments to OMMA for the costumes.
Ariadne, daughter of Minos, despite her catalytic role
in the development of the myth of Theseus, remained,
for the ancient Greek literature, not as drama heroine
but only as one who is simply referred to. By contrast, Latin
literature and especially the great poets Catullus and Ovid,
bring the abandoned in Naxos Ariadne back on the
forestage. From Rome to the Renaissance, from the
Renaissance to the Baroque to contemporary music
creation (Richard Strauss), the dramatic figure of Ariadne
has not ceased to inspire poets, composers and painters.
The ‘abandonment’ and the ultimate ‘sacrifice’, are
inexhaustible themes precisely because they are archetypal,
almost ‘sacred’, and were ‘blessed’ into finding their ideal
expression in the persona of the mythical princess.
By choosing three of the most representative musical
works, whose subject matter is the issue of abandonment,
we are creating a comprehensive stage vision, an amalgam
of aesthetic and dramaturgic experiences, which will offer
the contemporary spectator the opportunity to appreciate
the ‘passage of myth’ through three centuries of theatre,
music and poetry.
Maria Gyparaki