The First Epistle to Timothy — رساله اول به ... - Muhammadanism

2:6بپردازد،‏ چرا كه ميدانست آن برده با وفاداري كامل او را خدمت خواهد نمود.‏ اين امر بر ايمان مسيحي ارجمينهاد.‏غالباً‏ بيان شده است كه در عهد جديد نظام بردهداري از سوي مسيحيت مورد نكوهش قرار نگرفته است.‏ بااين حال،‏ ميبينيم كه با گسترش پيغام و تعاليم مسيحيت،‏ نظام بردهداري نيز رو به انقراض نهاده شد.‏هر ايماندار حقيقي بايد بداند كه او غلام عيسي مسيح است.‏ او به بهايي خريده شده است؛ و ديگر از آن خودنيست.‏ او به عيسي مسيح تعلق دارد روح،‏ جان،‏ جسم و هرچه كه دارد از اوست.‏اين آيه به غلاماني ميپردازد كه آقايان مؤمن دارند.‏ بيگمان اين غلامان همواره وسوه ميشدند كه اربابانخود را خوار شمارند.‏ بعيد نبود كه در جماعت محلي به هنگام مشاركت در روز خداوند به جهت شكستن نان‏(اعمال 7:20)، اربابان مسيحي و غلامان مسيحي دور يك منبر بنشينند — و همه در عيسي مسيح برادر.‏ اما غلاماننبايد در اين مراسم ميپنداشتند كه تمايزات اجتماعي زندگي برداشته شده است.‏ صرف اينكه يك ارباب مسيحيباشد بدين منزله نيست كه غلام به او احترام نگذاشته و او را خدمت ننمايد.‏ اين حقيقت كه ارباب يك ايماندار ويك برادر محبوب است بايد غلام را بر آن دارد كه او را وفادارانهتر خدمت نمايد.‏اربابان مسيحي در اينجا نه تنها ايماندران وفادار و محبوب ناميده شدهاند،‏ بلكه آناني كه در اين احسانشاركند.‏ عموماً‏ از اين آيه چنين برداشت كرهاند كه آنها نيز در بركات نجات سهيم هستند.‏ با اين حال،‏ از اينعبارت ميتوان چنين دريافت كه از آنجايي كه هم غلامان و هم اربابان به انجام اعمال نيكو علاقه دارند،‏ آنها بايددر كنار يكديگر خدمت نموده،‏ هريك ديگري را كمك نمايد.‏بدون ترديد عبارت به اين معاني تعليم و نصيحت فرما اشارهاي است به تعاليم قبلي در مورد غلامان مسيحي.‏مسلماً‏ مصداق امروزي اين ارتباط را ميتوان در روابط كارفرما و كارمند مشاهده كرد.‏.6معلمان كذبه و دلبستگي به پول(10-3:6)3:66:4اكنون پولس توجه خود را به سوي كساني معطوف ميدارد كه عادت دارند آموزههاي عجيب و غريب دركليسا تعليم دهند.‏ اين مردان كلام صحيح را قبول نميكنند.‏ مصقود از صحيح در اينجا كلاما سلامتيبخش است.‏اينها كلامي بودند كه از زبان خداوند،‏ عيسي مسيح هنگامي كه برروي زمين بود صادر ميگشت و نيز در انجايليافت ميشوند.‏ اين كلام همان بدنة كلي تعليمي است كه در عهد جديد يافت ميشود.‏ اين تعليمي است كه بهطريق دينداري است چرا كه اين كلام رفتار الهي را ترغيب و ايجاب ميكند.‏چنين افرادي مغرور هستند.‏ آنها ادعا ميكند دانش برتري دارند،‏ اما در حقيقت چيزي نميدانند.‏همانگونه كه پولس قبلاً‏ گفت،‏ آنها نميدانند در مورد چه سخن ميگويند.‏آنها شيفتة مباحثات و مجادلات هستند.‏ واژة به كار رفته براي ديوانه در متن اصلي به معناي بيمار بودن است.‏اين افراد سلامتي روحاني ندارند،‏ و به جاي تعليم كلام مفيد،‏ همانگونه كه در آيه قبل ذكر شد،‏ واژههايي را تعليم- ٣٨ -