11.08.2015 Views

Ipuin Magikoak. Herri kulturaren narrazioak - Etor-Ostoa

Ipuin Magikoak. Herri kulturaren narrazioak - Etor-Ostoa

Ipuin Magikoak. Herri kulturaren narrazioak - Etor-Ostoa

SHOW MORE
SHOW LESS
  • No tags were found...

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

300-399 Adversarios sobrenaturalesEn la noche siguiente fue el segundo hermano a cuidar elmanzanal; pero también a él le venció el sueño y mientrasdormía le robaron manzanas.El hermano menor se prestó a hacer guardia en la terceranoche. Sus hermanos le decían que él no valía para eso.El joven insistió en que él cuidaría el manzanal, y fuecon una hoz en la mano como única arma.Hacia la madrugada vio cómo sobre la tapia del manzanal,apareció un gran bulto negro.Le lanzó su hoz el muchacho y el ladrón, herido, desaparecióvelozmente.Al amanecer, los tres hermanos volvieron al manzanal aver si había vestigios de algo especial.En efecto, junto a la tapia había una gran mano negra.Y la ruta que había llevado el ladrón estaba claramentemarca por gotas de sangre.Proponiéndose ver dónde se hallaba el ladrón,—Vamos a seguir las huellas de sangre –dijo el más jovena sus hermanos.—Vamos, pues –contestaron los otros.Y así, fueron en la pista de sangre, andar y andar, andar yandar. Llegaron hasta el sitio junto a una grande losa.Pensaron que debajo de aquella piedra estaría la habitacióndel ladrón y que debían levantarla. Levantáronla,pues, y debajo apareció una sima.Allí mismo hicieron txotxalamotx (1) sobre quién bajaría.Al hermano mayor le tocó bajar.Pero el más joven, el de la hoz, se ofreció a sustituir almayor, bajó colgado de una cuerda que era sostenida desdearriba por sus hermanos.Allá abajo encontró a una encantadora joven hermosa.Preguntóle quién era y qué hacía allí. Ella le dijo que erahija de un rey y que se hallaba en aquella sima cautiva deuna bruja que allí vivía y le aconsejó que se marchara deallí, de lo contrario sería perdido.El muchacho le dijo que no se preocupara por su suerte yque primero libertaría a ella.En efecto, le ató la cuerda por la cintura mientras ella leregalaba escapularios. Gritó a los hermanos:—Levantad la cuerda.La joven fue sacada de la sima; y ambos hermanos, alsaber quién era la joven, fueron con ella, acompañándolahasta su reino, sin aguardar más a su hermano menor.Este joven, abandonado por los suyos, andaba vagandopor la sima. Luego halló a la bruja que sentada en unabanqueta peinaba sus cabellos. Al lado de ella estaba ungato. Este saltó sobre el joven arañándole la cara.El joven mandó a la bruja que mandara retirarse al gato.La bruja le contestó que no lo haría y, además, sacaba lalengua en señal de que se burlaba de él.Urrungo gauên anaie bigârrena geatu ementzan sâsti zai;baño urêrê goizaldea lôk artu, eta, zârrenai bezelaxe, arîresârrak ôstu.Irugarren gauên anaie gazteenak zanduko zôla sâstie. Ezetzbestêk, ark etzôla ortâko balio ta. Baietz beak, ark zândukozôla ondo, t’ari etziola iñork ôstuko sârrik. Ala bâ,geatu da gaztêna sâstizai, eskûn ittai bat dôla.Alakoatên, goizaldea, nun agertzen dan sâstiko paite-gañênalako buelo beltz aundi’at.Jotzen do ittaiekiñ motillek, Baita bealdiko laxterrena lapurreizkutau ê.Eune zâltzên, iru anaiêk sâstia jun ementzien ezeen arrastoikote zeôn ikustea.Baita, paitte-baztarrên an ementzeôn aalakoxe esku beltzaundi ‘at.Lapûrrek aldeintzôn bidea beiz odoltantoz garbi markautaementzeôn.Lapúrre nun bizi zan ikusi bearrtzoela ta—Otsomanzûia odolarrastôri seitû iûn, –esan ementziengaztênak besteeri.—Otsomak bâ, –bestêk.T’ala, badijôtz odolarrastôn, jûn-da-jûn, da jûn-da-jûnT’alakoatên arrizabal aundi’aten ondôn odol-arrastoik baegeatu ementzien.Arri arentxen azpíñ eongo zala lapúrrên bizilekue, t’altxauein bearrzoela. Altxau ementzoên bâ, ta izugarrizkoleize ‘at agertu ementzan azpiñ.Bertan txotxalamotx (1) zeiñ bêra jetxiko eiñ ementzoên:ta ziñi tokauko, ta zârenâri.Gaztênak, bea jetxiko zala.—¿Bâi? –ta—Bai.Ala bâ, artu eskûn ittaie, ta sokâteti zintzilika, beste anaiêkgoiti eustentzioela, jetxi ementzan.T’an bêran zoragarrizko neskagazte eeederr bat billauementzôn. Galde ementzión bâ ea zeintzan t’an ze eittentzôn.Ta esa ‘ ementzion ue ôlako ta ôlako erregênalaba zala, t’an leize artan sorgiñ bat bizi zala t’artxek arrapaut’aspaldi artan preso zeukela, ta Jainkoâtio andi aldeinzezala; bestela galdue zala.Motillek urdûn esa ‘ ementzion etzezala euki billurrik,beak librauko zôla ta. Neska orrek urdûn eskupelariôkema’ementziotzan motillêri.Motillek lotu ementzion gerritti sokea t’anaiei—Sorkea gôratu! –deadar eiñ ementziên.Biñ arteen atâ ementzoên neska ori, ta beâkiñ, anaie gaztealeizên utzita, aldeiñ ementzoên.T’ue gizâixoa, barrûn an ementzeillen batea ta bestea,irteteko launtzalleik etzôla. T’ alakoatên billatzen do sorgiñe,katu aundiat aldamenên dôla, aulki atên eseitta illêkorrazten Ikusi zôn urduko, saltatzen zaio aurpegia katue,ta ekitten dio atzamarrka motilleeri.Katu ue erretiâziteko geo, onik nai bazôn, otseitte ementzionmotillek sorgiñéri.32 — CUENTOS MÁGICOS • II

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!