dutch mountains

142 143
‘Intuition takes me there
Intuition takes me everywhere’
John Lennon’
knap gecompliceerd was. Ze zegt: ‘Ik kan dingen heel mooi vinden, vanuit
de auto.’
Hoe vaak rijdt ze niet per auto van Rotterdam naar Delft, 20 kilometer
tussen woonhuis en kantoor. Mecanoo, het architectenbureau waarvan
ze in 1984 medeoprichter was, is haar liefde. Ze begonnen met huizen en
‘Een onvergetelijk
gebouw, dat is wat
ik wil maken’
Prille lente en zondagochtend. Onderweg naar het huis van haar jeugd, in
het zuiden van het land. In de auto gaat het over de snelweg en de esthetische
ergernissen. De geluidswallen. In haar ogen zijn ze ofwel goor en
armoedig dan wel door kleur of materiaal te nadrukkelijk aanwezig. Voor
beide varianten geldt: dat kan beter, mooier.
‘Geluidswallen horen aards te zijn’, zegt ze. ‘Dienend aan het landschap,
niet architectonisch.’ Groene wallen of muren van cortensstaal, dat
volstaat. ‘Je kunt zien dat men enorm zijn best heeft gedaan. Wat zonde
van al die energie, denk ik dan.’
Ze is er vier, vijf jaar intensief mee bezig geweest. Ze doopte het ‘mobiliteitsesthetiek’.
Het was een nieuw woord dat het ver zou schoppen. Het
begrip kwam zelfs in het regeerakkoord terecht van een nieuw kabinet. Ze
zou hoogleraar worden in Zwitserland en Nederland, met als leeropdracht
die mobiliteitsesthetiek.
Ze zat destijds in de VROM-raad, adviesorgaan voor de regering op
‘Geluidswallen
horen aards te
zijn’, zegt ze.
‘Dienend aan het
landschap, niet
architectonisch.’
scholen, ook wel wijken. Inmiddels is Mecanoo internationaal doorgebroken,
werd Houben enig eigenaar en heeft het bureau vier jonge partners.
Het oeuvre van Mecanoo is uitgegroeid tot een ongekende breedte:
behalve huizen, kantoren en scholen ook wolkenkrabbers, bibliotheken,
parken, pleinen, snelwegen, conferentiecentra, theaters, een concertzaal
en zelfs een kapel.
Het werk is te vinden in Rotterdam en tal van andere plaatsen in Nederland.
Maar ook in Taiwan, Korea, Spanje, Engeland. Ze was gasthoogleraar
aan Harvard, ze geeft lezingen en colleges all over the world: São Paulo,
Sydney, Manilla, Seattle om maar een paar plaatsen te noemen.
Ofschoon heel veel in het vliegtuig en onderweg, mag je haar niet tot
een jetset rekenen. Een vrouwelijke vrouw is ze wel. Altijd in kleding die
van een ontwikkelde smaak getuigt, de lipstick is nooit buiten handbereik.
Wat ze bovenal uitstraalt, is gemak van bewegen, of het nu onder
kantoorgenoten is dan wel in het gezelschap van de koning van Spanje.
In de auto tussen Rotterdam en Delft. Het uitzicht wordt beheerst door
verkeersborden die boven de weg hangen en die aangeven dat de maximumsnelheid
hier 80 is. Zo’n slinger van borden, dat patroon van herhaling
– het spreekt haar aan, het wekt een indruk van rust en ordening.
Ze fotografeert terwijl ze stuurt. Ze fotografeert alles wat los en vast
zit, zonder
ophouden. Zie
het als haar
aantekeningen.
Ze heeft altijd
een camera bij
INTERVIEW NEDERLANDS JAN TROMP
ruimtelijk gebied. Ze vroeg zich af wat ze er te zoeken had, zo’n raad met
zich, altijd met
bestuurlijk ingestelde mannen op leeftijd. De voorzitter had haar over-
een groothoek-
gehaald. ‘Francine’, had hij gezegd, ‘als jij voor de visie zorgt, doe ik het
lens. Ze heeft
bestuurlijke.’
een hele serie
Het was de tijd waarin het vooruitstrevend werd gevonden stedelijke
fototoestellen.
ontwikkeling langs de snelweg te plannen. Dan kon het landschap daar-
Eigenlijk zou
achter open worden gehouden.
ze standaard
Ze was er niet enthousiast over. Wat zij dan wilde? Esthetiek, had ze
meer dan één
gezegd. Voor de mobiele mens. Het was een antwoord dat in zijn eenvoud
camera bij zich