0446-7965

More documents

Recommendations

Info

wielojęzyczność metoda przekład języki w Europie w środowiskach autentycznych działań, takich jak uczenie się przez tworzenie projektu. Po drugie, uczący się tworzą i weryfikują swoje konstrukty w dialogu ze społeczeństwem. Ważną zasadą, którą podkreślali konstruktywiści oraz na której opiera się metoda projektu, jest współpraca. Zaletą prezentacji grupowej jest możliwość wzajemnego uczenia się od siebie i członków grupy. Wśród licznych zalet edukacji kooperacyjnej, takich jak: przejęcie odpowiedzialności za uczenie się, nauka umiejętności komunikacyjnych oraz organizacji pracy, zwiększanie samoświadomości uczniów, na pierwszym miejscu Bogusław Śliwerski wymienia zwiększenie aktywności ucznia. Zdaniem badacza, wiedza zdobyta w wyniku własnej aktywności staje się bardziej znacząca oraz trwała (za Rosalska, Zamorska 2002:66). Działalność nauczyciela w tradycyjnej roli charakteryzuje się tym, że on jest organizatorem procesu uczenia się i wszystkie jego czynności koncentrują się wokół niego. Metoda projektu wymaga od nauczyciela przejęcia innej roli, między innymi sternika, który będzie kierował działalnością uczniów, udzielając im pomocy i interweniując, a czasem, jeżeli zajdzie potrzeba, również członka zespołu pracującego nad projektem. Nauczyciel to także osoba, która kreuje środowisko sprzyjające uczeniu się, zadaje pytania, a także ten, który przejawia życzliwe zainteresowanie, aktywnie słucha i rozumie (za Gołębniak, Potyrała, Zamorska 2002: 66). W związku z tym, że rola motywacji w procesie uczenia się jest bezsporna, wprowadzona reforma szkolnictwa w roku 1990 stworzyła miejsce do modyfikacji w wymiarze motywacyjnym. Przyjęcie podstaw programowych umożliwia odchodzenie od behawiorystycznego egzekwowania aktywności za pomocą uruchamiania motywacji zewnętrznej, a więc stosowaniem kar i nagród. Wskazywany w dokumentach ministerialnych tzw. komunikacyjny model nauczania dzięki wprowadzaniu zadań, które wymuszają aktywne, uwzględniające indywidualną orientację i kondycję poszukiwania wiedzy, sprzyja uruchamianiu naturalnych motywów uczenia się (Gołębniak, Potyrała, Zamorska 2002:70). Blumenfeld i jej współpracownicy (1991) opracowali system kształcenia oparty na metodzie projektów, w którym [ 34 ] Metoda projektu charakteryzuje się dużą siłą stymulowania aktywności uczniów, dużą różnorodnością i atrakcyjnością, co powoduje zwiększenie motywacji do nauki języków obcych. uwzględniono szereg zasad wykorzystywania motywacji wewnętrznej. Polega on na realizowaniu przez uczniów projektów skoncentrowanych wokół problemu i z punktu widzenia ucznia sensownych elementów programowych łączących pojęcia z różnych dyscyplin naukowych. W projektach takich uczniowie poszukują rozwiązań rzeczywistych problemów, a więc formułują i doskonalą pytania, dyskutują koncepcje, prognozują, planują. We wszystkich dokonaniach rozmawiają z innymi, aby postawić kolejne pytania oraz ostatecznie stworzyć produkt końcowy. Projekt ma dwie główne zalety. Przede wszystkim wymaga pytań lub problemu, co stymuluje aktywność ucznia. Po drugie, metoda ta charakteryzuje się tym, że zadania są zróżnicowane i z punktu widzenia ucznia zazwyczaj nowe, problemy autentyczne, a praca zakończona jest wyprodukowaniem końcowego wytworu (Brophy 2002:153). Dobry projekt pogłębia szkolną edukację, jest powiązany z podstawą programową i odpowiada zainteresowaniom uczniów. Warto też pokazać uczącym się korzyści płynące z jego stosowania. Do najważniejszych cech dobrych projektów językowych należą: • wyraźne cele – powinno się je ustalać wspólnie z uczniami. Warto pamiętać, że ustalanie celów jest pierwszym etapem projektu; • dobra instrukcja – zwierająca temat, cele i formy realizacji. Wszystkie te elementy powinny również być uzgadniane i omówione z uczniami; • równoczesne zdobywanie wiedzy i umiejętności – szkolne nauczanie języków obcych cały czas jest postrzegane przez uczniów jako ciąg werbalno-abstrakcyjnych czynności, wykonywanych przez nich samych i nauczycieli. W dobie obecnych przemian, gdzie Internet, łączność satelitarna, komputeryzacja, turystyka są częścią rzeczywistości, nauka języków obcych przyjmuje charakter czysto praktyczny. Skłania to nauczycieli i twórców programów kształcenia do konieczności harmonijnego wiązania ze sobą wiedzy naukowej z praktyką życia codziennego, ale również przestrzega przed niebezpieczeństwami, jakie kryje w sobie oderwanie procesu kształcenia od praktyki, a więc przed encyklopedyzmem; • jasny podział odpowiedzialności – dzięki czemu łatwo wyeliminować nieporozumienia i pasażerów na gapę. Taki
przekład metoda wielojęzyczność języki w Europie podział obowiązków umożliwia też zwiększenie samooceny. Osoby do tej pory postrzegane jako gorsi uczniowie języka obcego mają szansę wykazać się innymi talentami; • rezultaty pracy prezentowane publicznie – to ważny element zakończenia i podsumowania projektu. Dzięki temu uczniowie zwiększają swoje kompetencje komunikacyjne, nabywają pewności siebie w używaniu języka obcego. Ponadto uczą się ważnej sztuki prezentowania własnych efektów pracy; • pobudzanie różnych kanałów odbioru i przekazu informacji – np. kanał słuchowy, wzrokowy, kinestetyczny. Tak zaprojektowany projekt sprzyja rozwojowi poszczególnych sprawności: mówienia, czytania, słuchania, pisania; • nawiązanie do znanych uczniom sytuacji – im bardziej praktyczny będzie projekt z punktu widzenia uczniów, tym większa będzie ich motywacja 1 . Możliwości dysponowania wiedzą i jej praktycznego zastosowania w przezwyciężaniu sytuacji życiowych pozwalają na wysoki stopień samodzielności, samokontroli 2 i poczucia sprawstwa. Natomiast świadomość własnych kompetencji i doświadczenia typu wiem mają wpływ na budowanie pozytywnego obrazu osoby uczącej się, jej poczucia wartości i poczucia dysponowania zdolnością uczenia się (Abramczyk 2008:59). Podsumowując, metoda projektu charakteryzuje się dużą siłą stymulowania aktywności uczniów, dużą różnorodnością i atrakcyjnością, co powoduje zwiększenie motywacji do nauki języków obcych. Przedstawiony powyżej rysunek potwierdza, jak wiele argumentów przemawia za jej wprowadzeniem do procesu dydaktycznego. Obserwacja rzeczywistości szkolnej 1 Wątek ten rozszerza pozycja K. Illerisa (2006) Trzy wymiary uczenia się. Główne przesłanie monografii głosi, że uczenie się ludzi jest zadaniem złożonym i zawsze obejmuje trzy wymiary: emocjonalny, społeczny i poznawczy. Taki pogląd reprezentuje mniejszość polskich nauczycieli, a dydaktyka cały czas realizowana jest nader intelektualnie, kosztem zaniedbywania sfery emocjonalnej. Potwierdzeniem słów są wyniki badań B. Bartosz (2001) zawarte w pracy pt. Psychologiczny portret ucznia: jak nauczyciele widzą ucznia. 2 Artykuł M. Kolber Samokontrola w procesie nauki języka obcego (6/2008, „Języki Obce w Szkole”) wyjaśnia między innymi, w jaki sposób mechanizmy związane z samokontrolą mogą być wykorzystane do rozwinięcia własnego potencjału osobowego. Współczesna edukacja odkrywa metodę projektu na nowo. W reformującej się polskiej szkole programy oparte na tej metodzie zyskują na atrakcyjności ze względu na jej liczne korzyści. skłania nas do wniosku, że częstotliwość stosowania tej metody w polskiej szkole jest cały czas niezadowalająca. Można nawet zaryzykować stwierdzenie, że stosowanie metody projektu traktuje się jako odejście od rutyny lub jako ornament dydaktyczny, na przykład podczas hospitacji. Biorąc pod uwagę obraz współczesnej szkoły, która często jest krytykowana za swoje oderwanie od życia i małą aktywność uczniów, warto rozważyć częstsze stosowanie projektu na lekcji języka obcego. Można wnioskować, że jego zastosowanie spowoduje, że nasi uczniowie zaczną być samodzielni, rozwiną własne strategie, wyzwalają w sobie motywacje oraz ciekawość uczenia się. Dzięki nim uczący ma coraz rzadziej do czynienia z uczniami znudzonymi, bezradnymi i zależnymi od nauczyciela. Bibliografia •Abramczyk, A. (2008) Czy rozwijanie autonomii jest kluczem do sukcesu w nauczaniu języków obcych, „Języki Obce w Szkole”. •Brophy, J. (2002) Motywowanie uczniów do nauki. Warszawa: PWN. •Bruner, J. (1990) Acts of Meaning. Cambridge: Harvard University Press. • Chałas, K. Metoda projektów. W: T. Pilch (red.) Encyklopedia Pedagogiczna XXI w. T. 3. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Żak. • Figarski, W. (2003) Proces Glottodydaktyczny w Szkole. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego. • Gołębniak, B.D., Potyrała, D., Zamorska, B. (2002) Ważne decyzje i działania. Przewodnik „projektowania”. W: B.D. Gołębniak Uczenie metodą projektów. Warszawa: WSiP. • Pedagogika. Leksykon PWN. B. Milerski, B. Śliwerski (red.) (2000) Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. • Piaget, J.P. (1992) Mowa i myślenie dziecka. Warszawa: PWN. • Rosalska, M., Zamorska, B. (2002) Teoretyczne podstawy projektów. W: B.D. Gołębniak Uczenie metodą projektów. Warszawa: WSiP. • Wygotski, L. (1989) Myślenie i mowa. Warszawa: PWN. [ Magdalena Kolber ] Nauczycielka języka angielskiego w VIII LO w Bydgoszczy, starszy wykładowca Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego. [ 35 ]
Page 1 and 2: Czasopismo dla nauczycieli nr 4 | g
Page 3 and 4: od redakcji [ Od redakcji ] Drodzy
Page 5 and 6: spis : treści unijna wieża Babel
Page 7 and 8: przekład metoda wielojęzyczność
Page 35: przekład metoda wielojęzyczność
Page 53 and 54: nauczyciel uczeń kontekst temat nu
Page 87 and 88:
nauczyciel uczeń kontekst temat nu
Page 89 and 90:
program projekt unijna wieża Babel
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
technologia tradycja kultura pomys
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 149 and 150:
! ZROZUMIEĆ EDUKACJĘ W EUROPIE o
show all

0446-7965

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?