Klaudia CARLOS

LIFESTYLE
psychologia
Na wakacjach
nie patrz na zegarek
Wypoczynek nie może być ani kolejnym
obowiązkiem, ani zabijaniem czasu. O tym, jak
odpoczywać, by odpocząć, i kto nie powinien
jeździć na zagraniczne wycieczki, rozmawiamy
ze specjalistką terapii Barbarą Kozakiewicz.
Farmacja i ja: Jak wypoczywać,
by wypocząć?
Barbara Kozakiewicz: Przede
wszystkim – inaczej, niż się pracuje.
Jeśli pracujemy w biegu, powinniśmy
zwolnić, zapewnić sobie spokój – najpierw
sen, potem relaks w wannie, czas na lekturę,
nawet oglądanie telewizji, spacer.
Jeśli nasza praca ma monotonny rytm,
w czasie wypoczynku musimy zagwarantować
sobie różnorodność. Konieczne
jest stymulowanie się rozmaitymi bodźcami
– raz ryby, raz grzyby, raz impreza
organizowana przez miasto, a raz spacer
lub jazda na rowerze. Bez aktywności
trudno mówić w ogóle o wypoczynku.
Ale to wszystko musi być relaksem, a nie
kolejnym obowiązkiem, projektem.
Pani jako terapeuta wie, jak trudno
oderwać się w weekend od problemów
z tygodnia. Można sobie wyobrazić
farmaceutę, który po pracy zamiast
spacerować lub czytać kryminały,
analizuje męczące go przypadki...
Człowiek, który jest dobry w tym, co robi,
i odpowiedzialny, musi znaleźć przestrzeń
na analizowanie tego, co dotyczy jego
życia zawodowego – czy podjąłem dobrą
decyzję, czy powinienem zrobić tak, a może
inaczej. To normalne. Ale kiedy ta
przestrzeń rozrasta się, nie pozostawiając
miejsca na inną aktywność – to już jest
pracoholizm. Co wtedy robić? Trzeba iść
na terapię. Dopalacze, napoje energetyczne,
środki przeciwbólowe, alkohol nigdy
nie rozwiążą tego problemu.
Jeśli jednak zmęczony człowiek
zdobędzie się na autorefleksję, że
niewłaściwie pracuje i źle wypoczywa,
i podejmie decyzję o wyjeździe
w Bieszczady, gdzie nic nie będzie
zakłócać mu spokoju, może nie czuć
się na takim urlopie szczęśliwy…
A dlaczego? Może się przecież okazać,
że właśnie tam odzyska spokój. Oczywiście,
trzeba pamiętać, że aklimatyzacja
do nowych warunków wymaga
czasu, a my, wyjeżdżając, zabieramy
wszystkie problemy ze sobą. Jeśli jesteśmy
nieszczęśliwi w Warszawie, będziemy
nieszczęśliwi i w Rzymie, i w Bieszczadach.
Ludzie często myślą, że jak
zmienią miejsce, wyjadą do innego miasta,
wyemigrują do innego kraju, to
zmniejszy się ich poczucie nieszczęścia.
To niemożliwe. Jeśli jednak na urlopie
w Bieszczadach czujemy się źle, oznacza
to, że nie umiemy się tam stymulować.
Nie za bardzo wiemy, po co tam przyjechaliśmy,
co mamy zrobić. Odpoczynek
bierny jest nudą. A nuda generuje
frustrację i zmęczenie.
Ale pełen wrażeń urlop też może być
źródłem nowego przemęczenia.
Oczywiście, wyjazd w dalekie kraje na
krótki czas jest męczący. Pakowanie, lotnisko,
podróż, aklimatyzacja – i to wszystko
w tydzień, dwa. Poza tym często
układamy sobie tak bogaty plan wypoczynku,
że nie mamy szans nadążyć
z jego realizacją, co nie tylko męczy fizycznie,
ale jest źródłem stresu. To naturalne,
że jadąc do nowego dla nas kraju,
chcemy zobaczyć jak najwięcej. Ale takie
przeładowane wrażeniami wakacje też
są źródłem zmęczenia.
Ile powinien trwać urlop?
Aby człowiek właściwie wypoczął, potrzebuje
około trzech tygodni. W pierwszym
odsypia, próbuje zapanować nad
skutkami zmęczenia, przeżywa problemy
związane z pracą, aklimatyzuje się.
W drugim – wypoczywa. W trzecim – już
pojawiają się myśli o powrocie. A świadomość
końca wolnego czasu znowu
włącza myślenie zadaniowe „muszę
odpocząć”.
Dzisiaj o tych, którzy wsłuchują się
w siebie, mówi się, że są egoistyczni,
a o tych, którzy wypoczywają – że
leniwi…
…naprawdę? A ja ich określam jako bardzo
mądrych.
Rozmawiała: Inga Kazana
Fot. Małgorzata Mikołajczyk
44
Farmacja i ja Lipiec/Sierpień 2009