WOJEWÓDZTWO

162 163
XXIII Trasa A ok. 1,6 km *
POWIAT RAWICKI
Dojazd: samochód, autobus, kolej
RAWICZ
Miasto Rawicz położone jest w południowo-zachodniej części Wielkopolski,
przy głównej drodze krajowej nr 5 Wrocław – Poznań (około 100
km od Poznania oraz 60 km od Wrocławia). Geograficznie na styku Kotliny
Żmigrodzkiej, Wysoczyzny Leszczyńskiej i Wysoczyzny Kaliskiej.
Początki Rawicza sięgają 1638 r. i wydanego wówczas aktu lokacyjnego
przez króla Władysław IV. Uzyskane w ten sposób przywileje w zakresie
handlu pozwalały na rozwój miasta. Dzięki lokacji na tzw. „surowym korzeniu”
Rawicz powstał jako miasto starannie rozplanowane. Rozrastał się
w szybkim tempie. Przyczyniło się do tego korzystne położenie – na szlaku
handlowym z Poznania do Wrocławia, i bliskość granicy ze Śląskiem.
Okres rozwoju Rawicza zahamowany został przez „potop szwedzki”. Po
zniszczeniu drewnianej zabudowy miasta w 1655 r. nastąpił etap kamienno
murowany. Zaczęły powstawać okazałe domy i gmachy.
Początek XVIII w. to zastój w dziejach Rawicza. Najpierw pożar, który
wybuchł w 1701 r., później okupacja szwedzka w latach 1704-1705 (przebywał
tu król Karol XII), przemarsze wojsk rosyjskich w 1707 r., austriackich
w 1719 r. i saskich w 1733 r., które dokonały dzieła zniszczenia. Około połowy
XVIII w. miasto zaczęło odradzać się.
W drugiej połowie XVIII w. Rawicz zaczął znów szybko się rozwijać, a to
za sprawą handlu i rzemiosła.
W wyniku drugiego rozbioru Polski w 1793 r. ziemia rawicka stała się
częścią Prus. W wyniku traktatu pokojowego w Tylży Rawicz włączony został
w 1807 r. do Księstwa Warszawskiego.
W 1831 i 1832 roku przebywał kilkakrotnie na ziemi rawickiej, goszcząc
w Konarzewie, Adam Mickiewicz. W 1863 r. przybył tu przywódca powstania
styczniowego, Stefan Bobrowski. W 1857 r. założono w Rawiczu drugą
w Wielkopolsce gazownię miejską. W 1891 r. rozpoczęto zakładanie wodociągów,
zaś w 1911 r. kanalizacji. W okresie międzywojennym Rawicz, mimo
odpływu ludności niemieckiej, pozostawał miastem wielonarodowościowym
i zróżnicowanym wyznaniowo. 26 czerwca 1928 r. Rawicz odwiedził
prezydent Ignacy Mościcki. 5 września 1939 r. Niemcy wkraczają do Rawicza
i rozpoczyna się okres okupacji. Miasto zostaje wyzwolone przez Armię
Czerwoną w dniu 22 stycznia 1945 r. Rawicz w latach 1945-1956 był jednym
z największych i najcięższych więzień, przez które przewinęło się ponad 19
tysięcy więźniów politycznych.
Od połowy lat 50-tych XX w. nastąpił stopniowy rozwój. Najbardziej dynamiczny
okres przypadł na przełom lat 60-tych i 70-tych. Powstało wówczas
wiele nowych zakładów, zmodernizowano
infrastrukturę
Wydarzenia:
miasta, gwałtownie wzrosło
budownictwo mieszkaniowe.
– Turniej żużlowy o puchar
Burmistrza Gminy Rawicz
– Rawicki półmaraton
LOKACJA
NA SUROWYM KORZENIU
Spacer po Rawiczu sugerujemy rozpocząć z Rynku (liczne parkingi
i wc). Na Rynku ratusz a w nim muzeum regionalne oraz historyczna
zabudowa z XVII, XIX i pocz. XX w. Z Rynku udajemy się na zachód
ul. Wojska Polskiego. To zadbany deptak miejski. Po 200 m dochodzimy
do plant im. Jana Pawła II (Wały T. Kościuszki). Na skrzyżowaniu
pomnik żołnierza. Po prawej stronie na plantach w odległości 30 m od
skrzyżowania fontanna niedźwiedzia. My skręcamy w prawo i idziemy
na północ plantami ok. 200 i skręcamy w prawo (Wały Gen. Jarosława
Dąbrowskiego) i dalej ok. 500 m. Po lewej szkoła podstawowa
w budynku z pocz. XX w., a dalej na plantach okrągła fontanna i po
lewej Dom Katolicki. Idąc plantami dalej dochodzimy do pomnika Jana
Pawła II. Po prawej stronie kościół pw. Chrystusa Króla. Za kościołem
skręcamy w prawo ul. S. Staszica i po ok. 200 m znów skręcamy w prawo
ul. 17 Stycznia. Ta ulica ma niską zabudowę miejską, charakterystyczną
dla małych miasteczek Wielkopolski. Ulicą tą dochodzimy do
Rynku i skręcamy w lewo. Trzymamy się wschodniej pierzei Rynku
i wychodzimy na ul. I. Buszy. Po prawej stronie Sąd Rejonowy a dalej
po 50 m kościół pw. św. Andrzeja Boboli. Do Rynku na parking wracamy
ul. I. Buszy.
Informacja turystyczna:
Urząd Miejski Gminy Rawicz, ul. Piłsudskiego 21,
63-900 Rawicz, tel. 65 546 54 00