Security Manager - ΤΕΥΧΟΣ 82

feature.Story
κού και μέσων και μάλιστα με δόλο ή ευήθεια, έχει ως μόνο
αντίκτυπο την ούτως ή άλλως πληρωμή των υπηρεσιών χωρίς
να προβλέπεται κάποιο πρόστιμο ή άλλη ποινή (άρθρο
4 της Αποφ. 8004/21/2).
Βελτίωση υπηρεσιών αντί
ανταγωνισμού
Σήμερα, όπως αποδεικνύεται από την νέα πρακτική και
της Ελληνικής Αστυνομίας, είναι δεδομένο ότι η έννοια του
κέρδους έχει παρεισφρήσει στον τρόπο που κατανέμεται
η δημόσια αστυνόμευση, η οποία δεν μπορεί να θεωρείται
πλέον ως δημόσιο αγαθό, παρεχόμενο ισόποσα προς
όλους, αλλά καθίσταται συν τω χρόνω μια υπηρεσία που
μπορεί να πωλείται ως αγαθό μέσω των αγορών (Bayley και
Shearing, 2001). Κατά τον Sklansky (2006: 103), η ανάληψη
από τις ιδιωτικές εταιρείες υπηρεσιών που σχετίζονται με
την αστυνόμευση, αποτελεί απειλή για την αστυνομία
που κινδυνεύει να μετατραπεί σε ιδιωτική εταιρεία αφού,
αφού πέραν της αναλήψεως έργου, οι ιδιωτικές εταιρείες,
μετασχηματίζουν την δημόσια αστυνόμευση κάνοντας περισσότερα
για τη διοίκηση (management) και λιγότερα για
τη διακυβέρνηση. Ο ίδιος υποστηρίζει, ότι η εισαγωγή των
μεθόδων αυτών και ιδιαίτερα της διαχειριστικής λογικής του
ιδιωτικού τομέα, διέκοψε μια διαδικασία εκδημοκρατισμού
των τμημάτων της αστυνομίας συνιστώντας απειλή για την
δημοκρατία, η οποία μπορεί να αντιμετωπισθεί με αυστηρή
νομοθεσία για τις ιδιωτικές εταιρείες ασφαλείας (Sklansky,
2006).
Είναι σαφές ότι η αστυνομία παίζει σημαντικό ρόλο στο
όλο νομοθετικό πλαίσιο που καθορίζει τα των ιδιωτικών
εταιρειών ασφαλείας, σε μια προσπάθεια ασκήσεως πλήρους
ελέγχου επ’ αυτών, βλέποντάς τες και ως ανταγωνιστές
(Stenning, 2000: 340). Στην Ελλάδα, όπως και στις περισσότερες
χώρες, η αστυνομία πλεονεκτεί κατά πολύ έναντι του
ιδιωτικού τομέα ασφαλείας, πρώτον επειδή οι εξουσίες της
είναι ασύγκριτα ισχυρότερες αυτών των ιδιωτικών εταιρειών
και δεύτερον διότι η ίδια αποτελεί τμήμα του κράτους το
οποίο λειτουργεί κατά τρόπο γενικώς ανταγωνιστικό έναντι
του ιδιωτικού τομέα (Δρυμιώτης, 2019). Ο ανταγωνισμός
ξεκινά κατ’ αρχάς από το γεγονός ότι δρουν στο ίδιο περιβάλλον,
ενώ η αστυνομία μέσω του κανονισμού, ρυθμίζει
και ταυτόχρονα περιορίζει τις δραστηριότητες του ιδιωτικού
τομέα ασφαλείας, παρά τον εμπορικό και επιχειρησιακό χαρακτήρα
του (Hakala, 2007). Έτσι, ο ιδιωτικός κλάδος ασφαλείας,
εξακολουθεί στην Ελλάδα να παραμένει όμηρος των
διαθέσεων της αστυνομίας, η οποία οριοθετεί τις δραστηριότητές
του, κάτι που πρέπει να αποφεύγεται αφού θεωρείται
δεδομένο ότι μέσα από αυστηρές διατάξεις θα προσπαθεί
να τον περιορίσει (Benson, 1998). Παράλληλα, είναι δυνατόν
είτε σκοπίμως είτε όχι, οι ιδιωτικές εταιρείες να αφήνονται
να αποτύχουν, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις όπου τυχόν επέμβαση
απαιτεί βία και πιθανές συλλήψεις, η δε αστυνομία
να παρουσιάζεται ως μοναδικός εγγυητής της ασφάλειας,
καλύπτοντας τα παρουσιαζόμενα κενά (Καθημερινή, 2017;
iefimerida, 2017) και μάλιστα έναντι οικονομικών ανταλλαγμάτων
όπως συνέβη στην περίπτωση των μέσων μαζικής
μεταφοράς (Κασσίμη, 2018, ΥΑ 5220/11 Δεκ. 2018).
Παρά τον νόμο και με όλα τα πλεονεκτήματα που έχει η α-
στυνομία, φαίνεται ότι δύσκολα μπορεί να βγει νικήτρια στον
36 . security manager