16.06.2013 Views

CERVIO, PEDRO.pdf - Universidad de Navarra

CERVIO, PEDRO.pdf - Universidad de Navarra

CERVIO, PEDRO.pdf - Universidad de Navarra

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

LA INTERIORIDAD EN LOS PRIMEROS DIÁLOGOS DE SAN AGUSTÍN 135<br />

Contemporáneamente se le reveló la bondad <strong>de</strong> las cosas corruptibles:<br />

las cuales ni si fueran bienes supremos ni si no fueran buenas podrían<br />

corromperse. Porque si fueran bienes supremos serían incorruptibles,<br />

pero si no fueran buenas, no habría en ellas qué se corrompiera. (...) Por<br />

tanto, todas las cosas que existen son buenas, y el mal <strong>de</strong>l que buscaba el<br />

origen no es una sustancia, porque si fuera una sustancia sería bueno. (...) Y<br />

así vi y me fue manifestado que tu hiciste todas las cosas buenas y que no<br />

hay en absoluto ninguna sustancia que tú no hayas hecho 48 .<br />

Agustín comprendió, entonces, que para Dios el mal no existe. En<br />

el mundo lo que aparentemente es malo tiene sentido para la armonía <strong>de</strong>l<br />

conjunto 49 . Por eso, todas las criaturas <strong>de</strong>ben ser amadas y admiradas, pues<br />

ellas «son verda<strong>de</strong>ras en tanto que son, y la falsedad no es otra cosa sino<br />

juzgar que algo es lo que no es» 50 . Y en cuanto se refiere al mal moral, este<br />

no es una sustancia. Es un tipo <strong>de</strong> <strong>de</strong>sor<strong>de</strong>n que tiene origen en la perversión<br />

<strong>de</strong> la voluntad que se aparta <strong>de</strong> Dios para volverse a las cosas inferiores<br />

51 .<br />

Alentado por esta primera experiencia, Agustín realizó un segundo<br />

tentativo <strong>de</strong> alcanzar a Dios, que resultó fallido 52 . Se internó en sí mismo<br />

pasando sucesivamente <strong>de</strong> los cuerpos al alma, a la fuerza interior <strong>de</strong>l alma,<br />

a la potencia racional, a la inteligencia, para intentar llegar «a «lo que es» en<br />

un golpe <strong>de</strong> vista trepidante». Pero no fue capaz <strong>de</strong> fijar en Dios su mirada 53<br />

48. «Quae neque si summa bona essent, neque nisi bona essent, corrumpi possent,<br />

quia, si summa bona essent, incorruptibilia essent, si autem nulla bona essent, quid in<br />

eis corrumperetur, non esset. [...] Ergo quaecumque sunt, bona sunt, malumque illud,<br />

quod quaerebam un<strong>de</strong> esset, non est substantia, quia, si substantia esset, bonum esset.<br />

[...] Itaque vidi et manifestatum est mihi, quia omnia bona tu fecisti et prorsus nullae<br />

substantiae sunt, quas tu non fecisti». Conf. 7.12.18.<br />

49. Cfr. Conf. 7.13.19.<br />

50. «Omnia vera sunt, in quantum sunt, nec quidquam est falsitas, nisi cum putatur<br />

esse quod non est». Conf. 7.15.21.<br />

51. «Et quaesivi, quid esset iniquitas, et non inveni substantiam, sed a summa substantia,<br />

te Deo, <strong>de</strong>tortae in infima voluntatis perversitatem proicientis intima sua et tumescentis<br />

foras». Conf. 7.16.22.<br />

52. En opinión <strong>de</strong> Courcelle los intentos <strong>de</strong> éxtasis no <strong>de</strong>ben limitarse a dos. Se trataría<br />

más bien <strong>de</strong> una serie <strong>de</strong> tentativos análogos. Cfr. COURCELLE, P., Recherches sur<br />

les Confessions <strong>de</strong> Saint Augustin, p. 160.<br />

53. «Atque ita gradatim a corporibus ad sentientem per corpus animam atque in<strong>de</strong><br />

ad eius interiorem vim, cui sensus corporis exteriora nuntiaret, et quousque possunt bestiae,<br />

atque in<strong>de</strong> rursus ad ratiocinantem potentiam, ad quam refertur iudicandum, quod<br />

sumitur a sensibus corporis; quae se quoque in me comperiens mutabilem erexit se ad<br />

intellegentiam suam et abduxit cogitationem a consuetudine, subtrahens se contradicentibus<br />

turbis phantasmatum, ut inveniret quo lumine aspergeretur, cum sine ulla dubitatione<br />

clamaret incommutabile praeferendum esse mutabili, un<strong>de</strong> nosset ipsum incommutabile<br />

–quod nisi aliquo modo nosset, nullo modo illud mutabili certa praeponeret– et<br />

pervenit ad id, quod est in ictu trepidantis aspectus. Tunc vero invisibilia tua per ea quae

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!