texte - Le Porche

Jean Bastaire
Le salut du monde
Nous devons ici-bas préparer le ciel comme on dispose un sol au printemps afin d’y faire
germer le grain.
Nous avons à engendrer sur terre des fruits qui n’arrêteront plus là-haut de s’épanouir par
la sève du Fils.
Nous n’imaginons pas à quel point cette moisson éternelle ne flétrira plus et rassemblera
des fécondités sans fin.
Là où les libellules et les lapins, les violettes et les chênes ne verront plus s’évanouir leur
beauté.
Dès aujourd’hui nous libérons le cours de la vie et sauvons la terre de la dérive.
Nous n’attendons pas que le salut de l’univers s’opère dans l’au-delà, pas plus que le nôtre
nous ne le renvoyons à plus tard.
L’impatience des choses gémit dans l’ombre où le mensonge et le malheur les ont
reléguées.
En Christ Dieu s’est donné au monde pour que par nous le monde se donne à Dieu.
Zbawienie świata
Już tutaj na niskości musimy przygotować niebo jak wiosną przygotowuje się ziemię pod zasiew zboża.
Mamy zapoczątkować na ziemi owoce, które tam wysoko nie przestaną dojrzewać dzieki sokom Syna.
Nie wyobrażamy sobie, jak bardzo te wieczne żniwa będą trwałe i jak wiele nieskończonych płodności
połączą.
Tam gdzie ważki i króliki, fiołki i dęby nie doznają więdnięcia swej urody.
Już dziś wyzwalamy bieg życia i ratujemy ziemię przed fałszywym krokiem.
Nie czekamy, że zbawienie wszechświata dokona się w zaświatach, zbawienia naszego nie odkładamy
na później.
Niecierpliwość rzeczy jęczy w cieniu, gdzie zostały zepchnięte przez kłamstwo i nieszczęście.
W Chrystusie Bóg dał siebie światu, aby przez nas świat dał siebie Bogu.
- 24 -