Bertsolaritza, formarik gabeko heziketa Jakintza-arloa ... - Euskara

18 –––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––
Izan ere, neurea izan dudan esperientziarako zein gaurkide daukagun euskal
kulturan, ahozkaritzaren eragina (bertsoa barne) ezinbestekoa da eta.
Baina orain arte esandakoa, adierazitako abiapuntua eta ikusmira orokorra
definitzeko aski izan bada ere, ez dirudi, ordea, lanaren osotasuna aurkezteko nahikoa
denik. Ikerketaren helburu zehatzen eta osabideen azalpenaren premian gaude. Hona
hemen jarraian.
Helburuak
Orain dela lau bat urte, Euskararen gaurkotzeari buruz eta lexikografiaren arloan
hain zuzen ere, urteetan zehar iraunkorra izan den polemika birpiztu zen. Hau da,
zientzietako ikerketa ezarriaren urritasuna zein euskal unibertsitateko komunikazio
praktikarik gabe garatutako hiztegigintzaren kritika.
UZEI, zoritxarrez, izan genuen lehia ideologiko haren xedea. Funtsean eritzi guztiak
batera egon arren (oinarrian euskaraz egindako zientzi mota guztietako azterketak beharko
lirateke, hiztegi berezi bakoitza, egindakoaren ondorioa izanik,...), praktikan joera erabat
kontrajarriak ziren.
Egindako ekarpenak kritikatzeaz gain (arautzaileegiak zirelakoan), batzuek ez zuten
uste, lan teoriko asko egiterik zegoenik ere.
Besteok, berriz, nahiz eta praktika azpimarratu (U.E.U., Elhuyar, etab.), beren
mugaketen jabe izanik, Teoriaren zereginari ekin beharrekoa aldarrikatu genuen. Hau da,
gure hizkuntza zientziarako lan-tresna gisa, geure eginkizunetan erabili, ikur-espazio
gehiago lortu eta, azken finean, teoria edota praktika dela medio, behar den neurrian treba
erazi.
Beste nonbait honetaz neure eritzia zehaztu izan badut ere1, edo, agian, horregatik
bereziki, lantxo honen helburuetariko bat hauexek lirateke:
1 Rdgz. Bornaetxea, A. "Hezkuntzaren iker-tresnak". "IPES" Formazio Koadernoak, 7. zb.,
Irakaskuntzaren Erreformaz. Bilbo, 1984.