ATTUORNU A LU FUCULINU - Morreseemigrato.ch

spusà, lu fratu cucinu nge ru féci sapé a Nicola, ca subbetu se preparavu pe la partènza.
Arruavu a Morra de notte quattu juorni primu ca Lucia s'avja spusà, trasivu addù lu fratu
cucinu e nisciuni sapja niéndi;. Nicola èra sunatoru de chitarra. Arruata l'ora ca li spusi èrene
prondi pe èsse spusati se nghinucchiarene; Nicola, ca s'èra accuatu ngimm'a lu pulpetu,
chiamavu lu prèutu sunènne e disse: «Nun métte l'aniéllu a lu ditu, ve vogliu cundà la storia
mia. Lucia, auza l'uocchi nciélu e guardeme, nun me canusci So' Nicola tuju.»
La sposa s'auzavu alérta e lu currivu a abbrazzà, lu vasavu e se ne jèrene. Lu poveru sposu
rumanivu dind'a la ghiésia cu tutti li mmitati. Stu cundu me lu cundavu lu patru de mamma e
èra succiéssu viérsu lu 1820.
SALIÉRNU E PATIÉRNU
Ngèrene na vota dui cumbari, unu de Patiérnu e unu de Saliérnu; se vuliénne tandu bène e se
mmitavene quannu faciénne re fiéste. La prima fu la fèsta de Saliérnu e gghivu lu cumbaru de
Patiérnu. La cummara mettivu a coci na coteca de puorcu. Li dui cumbari, sènza mangià
niéndi, se n'assère pe gghì a vedé la fèsta. A miézzi juornu s'arreterarene e addummnarene a la
muglièra si èra prondu pe mangià, la muglièra, allègra e presendosa, respunnivu a lu maritu ca
la coteca nunn'èra angora cotta. Allora se fécere n'atu giru e turnarene a re quattu.
Addummannare a la muglièra n'ata vota si la coteca èra cotta: «Adda coci n'atu pocu, faciteve
n'atu giru.» respunnivu la fémmena.
Se ne jèru n'ata vota e turnare viérsu l'ottu de séra. Allora la muglièra re féci assettà, mangiare
e véppere. Lu cumbaru de Patiérnu appéna fenutu de mangià disse: «Caru cumbaru, appéna è
fèsta a Patiérnu ju te ru fazzu sapé.»
«Si, cumbà, quannu è fèsta vèngu.»
Quannu fu fèsta a Patiérnu, lu cumbaru de Saliérnu jvu. Cumm'arruavu lu cumbaru ngi féci
truà prondu ru cafè e po' a mangià e béve, a miézzi juornu e a la séra. Arruatu a la séra tardi lu
mmitavu a restà a Patiérnu. Quannu vénne l'ora de se j a dorme, lu purtavu a dorme sott'a la
scala, nge chiudivu la porta a la squrja e lu féci restà ddrà sotta pe ddui juorni e doi notte
sènza jrlu a aprì. La fama quannu lu jvu a aprì! La debbulézza!
Disse: «Cumbà, ma quand'è stata longa sta notte»
Lu cumbaru respunnivu: «Cumbà, coteche de Saliérnu, nuttate de Patiérnu.»
Saliérnu lu féci stà dijunu da lu juornu primu finu a l'ottu de séra e Patiérnu lu féci sta' dijunu
dui juorni e doi notte. E rumanivu lu dittu "Coteche de Saliérnu, nuttate de Patiérnu".
LU MUNDONU E LA MACHINA
Me truava na séra nziémi cu la bon'anema de lu Prufessoru Anduninu Capozza: «Lu sai lu
fattu de la machina e lu mundonu» m'addummannavu.
«Noni» diciétti.
Primu d'accumingià lu cundu, l'auti ca già lu sapiénne se mettère a rire.
La bonanema de Tittinu li furgiari s'avja accattatu na bèlla machina nova e probbiu tannu
l'avja lavata. La machina èra nnandi a la casa e Tittinu la guardava tuttu cundèndu, accussì
lucènda cumm'èra ca te putivi respicchià dindu. Probbiu mènde la stja ammirènne, arruavu da
cimma nu pastoru cu re pècure ca avja purtatu a pasci. Mmiézz'a re pècure ngèra nu mundonu,
bèllu, gruossu e cu cèrte corne ndurcigliate, ca la natura ngi'avja datu pe se fa respettà da l'ati
munduni che ngi'avéssere vulutu fotte re pècure soje.
Stu mundonu, mènde passava pe nnandi a la machina, se vutavu da quéddra parte e se védde
dind'a la porta strellucènda. Allora se credivu ca ngèra n'atu mundonu ca lu vulja sfidà.
Cumme dici ca nu mundonu s'adda mandené quannu véde n'atu mundonu bèllu, gruossu e
forte cumm'a iddru ca nge vole luà re pècure soje
L'animalu se fermavu quannu védde quiddru ngimiéndu, abbasciavu la capu e mustravu re