P. Ovidii Nasonis Fastorum Libri Duodecim, Quorum sex posteriores ...

380
385
390
395
400
405
410
Fastorum Liber Octavus
Qua currit factis sydere Nilus aquis.
Ille quod aequoream placaverat Amphitriten
Neptuno, et thalami conciliator erat.
Iste quod aequoreo Neptuno, matre Medusa
Natus, Pierias ungue reclusit aquas.
[195] Unde pius vates quisquis potaverit, ille
Et Phoebo et Musis carmina digna canet.
Dicite, turba Diis gratissima, postera quid lux
Adferat, et quo sit concelebranda modo.
Dicite, vos Liber pater et Venus aurea festi
Antiqui authores, ut voluistis, amant.
Arrisit, Cytheraea, genis decor igneus illi,
Atque ait, optati carminis author eris.
Et simul ignoto tumuerunt pectora ab aestro,
Nativo melior spiritus intus erat.
Ecce cano quod Diva monet, quod suggerit ipsa,
Credite! nunc primum est facta Poeta Venus.
Victor arundineo Bacchus veniebat ab Indo,
Remivolâ verrens aequora salsa rate.
Pampinus et remos, et puppis celsa tenebat,
Proraque pampinea consita fronde fuit.
Hic Satyri thiasos, Silenumque agmina quassant,
Quassat et insano Numine Baccha furens.
Cornua raucisono stridebant excita bombo,
Et dabat horrendos tibia curva sonos.
Haec ubi quaesitos tenuit ratis advena portus,
Qua fluvius flavas in mare ructat aquas,
Nondum nomen erat fluvio, post Albula dictus,
Nunc Tybris, Thusci gloria prima soli.
Desiliit Bacchus, Bacchae saliere canentes
In litus, subito est terra retrita choro.
Hac tunc in ripa Divi convivia agebant,
Iupiter hîc patri conciliatus erat.
Nondum vina aderant, per quae concordia durat,