P. Ovidii Nasonis Fastorum Libri Duodecim, Quorum sex posteriores ...

370
375
380
385
390
395
400
Fastorum Liber Nonus
Ignotas nobis, quas liquerat ante tenebras,
Agmine tunc denso tristis hirundo petit.
Instantem fugit illa hyemem, nymbosque, nivesque,
Funestus multis exitus ille fuit.
Atra cohors plangens Cyri tentoria supra
Constitit, et Cyro plus valuere Scythae.
Haec eadem praesaga olim Pyrrhoque, feroque
Antonio, certae cladis hirundo fuit.
Deme metum, patriamque tuam securus in urbe
Protege, Romanum si modo nomen amas.
Fac tibi contingant quae cunctis otia praestas,
Effugiant curas irrequieta tuas.
Pro castris domus ampla tibi, castique Penates,
Quos Pax, Romanis quam facis ipse, colit.
Saepe legenda suo pangat tua nomina clavo
Praetor, et ad fasces sic numerosus eas.
[214] Idibus hoc faciat, non illo tempore factum,
Iratos nobis sensimus esse Deos.
Sic ubi Plebs Patres contra secessit, et ingens
Seditio cives misit ad arma truces
Aut cum relligione animi, vel corpora morbis,
Funereave olim peste levanda forent.
Tum Dictator ob id factus, qui pangere clavum
Sciret, et in magni pangeret aede Iovis.
Hinc prisci rediere animi, concordia facta est,
Et fera Romana cessit ab urbe lues.
Vulsinii hunc morem nostros docuere, fuitque
Infixus Thuscae clavus in aede Deae.
Monte in Tarpeio construxit Horatius aedem,
Quam Capitolinus Iupiter ipse colit.
Antiquo ritu Septembribus Idibus illa
Sacrata est, faustum concinuistis aves.
Inde potens Caesar subiectum despicit Orbem,
Phoebus anhelantes qua celer urget equos.