P. Ovidii Nasonis Fastorum Libri Duodecim, Quorum sex posteriores ...

130
135
140
145
150
155
Fastorum Liber Septimus
Ut simul adstiterant, sic cecidere simul,
Tum super imposuit flammis consulta sacerdos
Exta, mero, libo, thureque sparsa prius.
Et circumstantem lustravit sanguine turbam,
Ut mos a priscis traditus extat avis.
[169] Mox ludi fiunt, quos multo Roma favore
Spectat, per quinos exhilarata dies.
His actis animi redeunt, Romana resurgit
Gloria, consurgunt, moenia, templa, domus.
Pax erat, et pacis studiis addicta iuventus,
Aspera Threicii tempserat arma Dei.
Unanimes Aequus, Thuscus, sociique Latini,
Contra Romanos impia bella parant.
Sutrion expugnant, castrisque ad moenia 5 versis,
Exangui replent territa corda metu:
Quasque solet victor miseris indicere victis
Contemnunt leges, altera iura volunt.
Scilicet illustres viduas, tenerasque puellas,
Nobilium poscunt pignora grata patrum:
Ut secum in Venerem coeant, interque choreas,
Et cantus, siccent pocula plena mero.
Quid facerent Patres? quid Plebs? incendia late
Crescunt, et iugulum qui petat hostis adest.
Romanas inter famulas, quis credere posset,
Magni animi virgo Graeca Philotis erat.
Ancillas iungit comites, doctaque capillos
Torquet acu, Syrio spargitur imbre coma.
Adduntur vittae, gemmata monilia pendent
Auribus, astringunt aurea vincla pedes.
It stola serviles cocco distincta per artus,
Et dominas ipsas fallit imago sui.
Per varios vestis celatur sica recessus,
5 maenia in textu