P. Ovidii Nasonis Fastorum Libri Duodecim, Quorum sex posteriores ...

195
200
205
210
215
220
Fastorum Liber Septimus
Praecipiti gressu castra inimica petit.
Tessera nulla data est, nullus tunc signifer, aut Dux,
Quisque sibi miles, quisque tribunus erat.
Donec anhelanti turbae coniuncta Philotis,
In varios aciem iussit abire globos.
Tum ruit hostilem in campum per aperta viarum,
Proterit adversos, cunctaque caede replet.
Aurescunt 6 famulae victrici, plurimus ensis
Eruitur tunicis, eruiturque stolis.
Dumque furens ancilla virum ferit, et necat ultro,
Hanc dotem, hoc pretium, dixit, amoris habe.
[171] Proditione, dolis, scelere, atque libidine, et ira,
Hoc quaesita tibi tempore Roma salus.
Scilicet ut Superi aeterna colerentur in urbe,
Orbis ob Imperium fas fuit omne nefas.
Nunc virtus Romana viget te Principe Caesar,
Crimina supplicium, quod meruere, ferunt.
Adversi cecidêre 7 duces, altaria fumant,
Ponitur ante sacros praeda reperta Deos.
Multus honor datus ancillis censente Senatu,
Et populo votis conveniente piis.
Hoc quodcunque fuit Nonis Quintilibus actum,
Festum Ancillarum est illa vocata dies.
Est Caprotina etiam caprificus nomine dicta,
De qua dux turbae prospera signa dedit.
Et Iuno Caprotina fuit celebrata quotannis,
Cui fuerant illâ templa dicata die.
His famulae pallis Cois, vittisque superbae
Sacrificant, late victima caesa cadit.
His laetae, comptaeque, canunt, quae festus amator
Composuit celeri metra terenda choro.
6 corr. ex erratis pro voc. Accrescuut
7 corr. textum cecidête