P. Ovidii Nasonis Fastorum Libri Duodecim, Quorum sex posteriores ...

335
340
345
350
355
360
365
Talis in astrifero collucet Perseus orbe,
Fastorum Liber Nonus
Concutiens laeva Gorgonis ora manu
Hoc pretium virtutis habet, coeloque receptus,
Cum Iove discumbit, colloquiturque suo.
Iupiter es nobis Caesar, Germanice Perseus,
Roma polum, unde pater, quae facis arma, probat.
Est tibi vincendum Gorgon, Germania, monstrum,
Cui Romana acies unica coena fuit.
Vincetur, iunctumque tuo Germanice patri
In niveis iterum Roma videbit equis,
Non tibi materiem bellatrix Roma negabit,
Ultimus e tantis sit precor iste labor.
Nescio quid dirum nascenti Gorgon ab astro
Influit, et mea mens tetra venena timet.
[213] Est quoque quo Syriam timeam, gens perfida nobis,
Plancinaque, et Piso nomina, triste sonant.
Nec te Threiciaeque Sami, Clariique sacerdos
Decipiat, dubio carmine Phaebe canis.
Nec te qui pulsat Memphytica sistra sacerdos
Fallat, adulator, quae cupis ipse, canet.
Quid tibi cum Aegypto est, nihil hic nisi triste videbis!
Pellaei occurrent nota sepulchra Ducis.
Quodque sonum reddit Phaebi surgentis ad ortus
Aethiopis marmor Memnonis ora gerens.
Quae tua, nunc aetas, Caesar, cecidere, veneno
Ille, sed hic Graia cuspide fixus obit.
Pyramides, Thebaeque, nihil nisi turpe cadaver,
Praedicunt subitam tot monumenta necem.
Quid quod Erycthonius lacrymarum congerit imbrem,
Vicinasque suis obruit Idus aquis.
Vix illud bene se Oceani super aequora sydus
Extulit, in multo Iupiter imbre tonat.
Arcturus fletu, coelesti Iupiter igne,
Funera praesagit, Caesareosque rogos.