P. Ovidii Nasonis Fastorum Libri Duodecim, Quorum sex posteriores ...

300
305
310
315
320
325
330
Fastorum Liber Nonus
Quod si sola suos radios Iovis inclita nutrix
Efferat, in timido pectore terror erit.
Maiores faciet, quam sint timor ille, tumultus,
Augebuntque ipsos falsa pericla metus.
Sic cum Titanes in coelum bella tulissent,
Iupiter extincto fulmine inermis erat.
Pro clypeo sumpsit nutricis vellera caprae,
Quo conspecto hostes diriguere metu:
Fit fuga, fit strages, dum summo e cumine Coeli
In subiecta graves, et fera saxa cadunt.
Poena Iovi placuit, placuit victoria, Capra
Adiutrix uno sidere clara micat.
[212] Hinc quoties aliquis Superos ad bella vocavit,
Aegida scripserunt in Iovis isse manum.
Cercopas in simias illâ convertit, et illâ
Vasta Gigantaeis nobilis Aetna rogis.
At postquam imperium firmavit Iupiter Orbis
Coelestis, natis arma gerenda dedit.
Indulgere senem genio, partaque quiete,
Iuvit, et in potu continuare dies.
Forte fuit monstrum horrificum, Tritonida circum
Errabat, populis intuleratque necem.
Namque alios torvo spectatos lumine, saxa
Fecerat, in varios corpora fixa modos.
Aut alios forti contusos dente vorarat,
Humanus monstro potio sanguis erat.
Aut simul ut vivis detractum crinibus anguem
Torserat, in morsu mors erat atra novo.
Missus in hoc Perseus, Danaës pulcherrima proles,
Cui talare duplex in pede penna fuit.
A tergo clypeus, turbatae Pallados arma,
In dextra fera falx ex adamante micans.
Qua cecidit saevae caput exitiale Medusae,
Hinc etiam est multo terra dracone ferax.