N. <strong>75.320</strong> 3. (13.) APRIL 1695753201offeram Tuae intermittere non potui. Quaeso illa digneris quantum occupationes tuae gravissimaeconcedunt hanc opellam, sin minus statim omnem: at saltem aliquam partem quamvolueris. Ut admoneas me de iis, quae tua perspicacitas non poterit non emendanda plusculadepraehendere; quando, et prae me subtilius longe philosophari sueta, fatigato mihi, desertispotius quam ad finem perductis, imo praeruptis superaccedit. Quaeso da hoc, non tam precibus 5meis, quae tantum non merentur: sed argumenti pretio, et bono publico inde juvando. Certe quomonueris me de pluribus, et gravioribus; eo magis tibi placuisse judicabo scriptionem, quamtanta cura sis dignatus, tot aliis occupatior. Vale. Hamb. 1695. d. 3. Aprilis.P. S. Si forte, ut alias memini factum, detrectante tabellarium fasciculo ut nimis grandi(est autem quinque alphabetorum et tamen adhuc desunt folia 6 vel 7) onerari, hae litterae ad Te 10veniant sine fasciculo quaeso aliam occasionem transmittendi mihi suppedites quamprimum.Vale iterum.9 alias: In seinem Brief vom 7. Dezember 1686 (II, 2 N. 21) hatte Placcius berichtet, Jungiushandschriftenwegen postalischer Probleme in zwei Sendungen aufteilen zu müssen. 10 desunt: die vom Buchdruckervergessene Schrift Consilii de studio philosophiae practicae optime instituendo epitome.
753300 <strong>LEIBNIZ</strong> <strong>AN</strong> <strong>VINCENT</strong> <strong>PLACCIUS</strong>N. 75.33075.330. <strong>LEIBNIZ</strong> <strong>AN</strong> <strong>VINCENT</strong> <strong>PLACCIUS</strong>9. (19.) April 1695.510Überlieferung:L Konzept: LBr 730, Bl. 44–45. 1 Bog. 8 o . 3 S.E UHL, Sylloge nova epistolarum, Bd 3, 1761, VII, S. 115–117.Weiterer Druck:DUTENS, Opera omnia, Bd 6, 1, 1768, S. 52–53.Übersetzung:M. DASCAL, Art of Controversies, 2006, S. 296–297.erstbearbeitet von Gerhard BillerDie nicht gefundene Abfertigung unseres Briefes antwortet auf N=<strong>75.320</strong> und wird durch N=75.340beantwortet.1520Vir celeberrimeLiteras 1 Tuas gratissimas accepi, et pro munere quod mihi destinas gratias praevias ago,neque enim dubito, quin egregium sit futurum. Suffecerit fasciculum Brunsvigo-Luneburgicoveredario ordinario more solito committi; ita enim recte ad me deferetur.Interea gaudeo a Te ipso nuntium de rebus Tuis accepisse, speroque Te optima valetudinefrui, cum antea diu nihil de Te accepissem, nisi occasione controversiae quam Tibi cum Dn.Thomasio esse intellexi.Aliquoties a Te volui quaerere qualisnam sit Jungianarum schedarum jactura ex incendioaedium Vagetianarum. Spero tamen potissima quaeque fuisse servata, et tantum fortasse Apographafasciculorum plerorumque periisse. Fac igitur quaeso, ut sciam, quid supersit, aut quidnobis inde promittere possimus.251Am Kopf der Seite von Leibniz’ Hand: 9 April. 1695 A Mons. Placcius20 esse (1) mihi fuit indicatum (2) intellexi erg. L 21 quaerere (1) quid (2) quaenam (3) qualisnam L23 plerorumque erg. L 23 sciam, (1) 〈quon〉 (2) quid L 25 A Mons. Placcius erg. L19 f. occasione . . . intellexi: Über Gegenstand und Geschichte dieses Streites vgl. CHR. THOMASIUS,Institutionum jurisprudentiae divinae . . . libri tres. Editio secunda . . . in qua accesserunt: . . . Appendix adLibrum II. Institut. Jurispr. Divinae: Quaestio inter Clarissimum Placcium et Autorem: De Definitione favorabiliumet odiosorum etc., Halle 1694, S. 372–422. Die Kritik von Placcius bezieht sich wesentlich auf Buch II,cap. 12 (»De Interpretatione voluntatis Divinae et Humanae per verba declarata«), vor allem auf § 160–170, wovon den »favorabilia« und »odiosa« die Rede ist. 21 f. incendio aedium Vagetianarum: Am 4. Juni 1691 warim Haus von Vagetius, dem Verwalter des Jungius-Nachlasses, ein großer Teil der Jungianischen Manuskripteverbrannt.