คู่มือการท่องเที่ยวโดยชุมชน - สำนักวิทยบริการ :: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม

คู่มือการท่องเที่ยวโดยชุมชน กรณีบ้านเชียงเหียน จังหวัดมหาสารคาม
2
บ้านเชียงเหียน ต าบลเขวา เป็นเมืองโบราณ มีลักษณะเป็นเนินสูงรูปไข่คือสูงตรงกลางมี
คูน้ าคันดินล้อมรอบ ซึ่งเป็นลักษณะท าเลที่ตั้งที่ดีคือเมื่อฝนตกน้ าจะไหลลงสู่ คูน้ า และบึงที่อยู่รอบ
หมู่บ้านทุกบึง และจากท าเลที่ตั้งของบ้านเชียงเหียนดังกล่าว จึงมีความสอดคล้องกับลักษณะของเมือง
ในสมัยทวารวดีคือมักจะมีคูน้ าคันดินล้อมรอบเมือง
บ้านเชียงเหียนในสมัยขอม
ครั้งแรกดินแดนแห่งนี้ เคยเป็นดินแดนของประเทศลาว มาก่อน ในสมัยนั้นประเทศลาวมี
อ านาจในการปกครองดินแดนอีสาน แต่ได้มีชนสองเชื้อชาติซึ่งมีความสัมพันธ์กันมาก คือ ขอม หรือ
เขมร และลาว ซึ่งต่อมาชนชาติขอมก็ได้มีอ านาจ เหนือลาว
จึงได้เข้ายึดครองแผ่นดิน เพราะฉะนั้น ดินแดนของภาค
อีสานบางส่วนจึงตกเป็นของพวกขอม ซึ่งมีหลักฐานที่ส าคัญ
ที่พวกขอมได้สร้างเอาไว้ มีให้เห็นอยู่บ้างในดินแดนของภาค
อีสานในปัจจุบัน เช่น กู่บ้านเขวา ที่ขอมได้สร้างไว้ในอดีต
ถ้าจะเปรียบเทียบกับศาสนาพุทธแล้ว ก็คงจะเป็น "วัด"
เพราะสมัยนั้น ส่วนพวกลาวก็ได้อาศัยอยู่ในดินแดนส่วนนี้
โดยอยู่ภายใต้การปกครองของขอมด้วย
หลักฐานอีกชิ้นหนึ่งคือหลักฐาน จากนิยายปรัมปราของปรางค์กู่บ้านเขวาที่ได้เล่าสืบต่อกันมา
ซึ่งได้รับความอนุเคราะห์ บอกเล่าจากพระ อริยานุวัตร เขมจารี เจ้าอาวาสวัดมหาชัยได้เล่าว่า
ต านานหรือนิยายปรัมปราที่เกี่ยวกับการสร้างปรางค์กู่บ้าน เขวา เป็นเรื่องที่สัมพันธ์เกี่ยวกับ