'n Diskursiewe ondersoek van enkele verteenwoordigende ...

Archaeology of the Human Sciences aanvanklik geïnterpreteer is as ‘n manifes vir
die strukturalisme. Ook The Birth of the Clinic en Madness and Civilization is
geassosieer met die strukturalisme. Marius Crous ( 2002b : 34 ) beskryf Foucault
se teorie oor die episteme as ‘n strukturalistiese model. ‘n Beswaar teenoor
Foucault se teorie oor die episteme wat hiermee verband hou was dat hy op ‘n
oormatige wyse ooreenkomste identifiseer tussen diskoerse in ‘n bepaalde
episteem en te min let op die verskille tussen uiteenlopende denkers in ‘n sekere
tyd : “[ een ] [ … ] bezwaar tegen Foucault is het overmatige accent dat hij legt op
de eenheid tussen personen die ongeveer gelijktijdig leven. De verschillen tussen
b.v. Cuvier, Lamarck en Darwin slechts oppervlakteverschijnselen te noemen van
een gemeenschappelijk episteme dat aan alle drie ten grondslag ligt, sal velen te
ver gaan” ( Bril, 1986 : 17 ). Young ( 1981 : 8 ) sê egter dat Foucault een van die
denkers was wat binne die parameters van die strukturalisme gewerk het om die
tekortkominge daarvan uit te lig : “Foucault [ ... ] [ has ] pushed structuralism to
its limits and shown how its most radical premises open it up to its own
deconstruction” ( vergelyk ook Crous ( 2002b :15, 16 ) se kommentaar oor die
wyses waarop Foucault die strukturalistiese kritiek verder ontwikkel het en ook
daarvan verskil ). In ‘n poging om die vraag te beantwoord oor die aard van die
verbande tussen Foucault se kritiek en die strukturalisme moet daar ag geslaan
word op die feit dat die verhouding tussen die strukturalisme en die
poststrukturalisme kompleks is. Harari ( 1979 : 17 - 72 ) skryf dat die
poststrukturalisme afhanklik is van die strukturalistiese denkwyse. Foucault
( 1994d : 289 ) ontken self enige verbintenis tussen sy werk en die strukturalisme :
“Unlike those who are labeled ‘structuralists,’ I’m not really interested in the
formal possibilities afforded by a system such as language. Personally, I am more
intrigued by the existence of discourses, by the fact that words were spoken”. ‘n
Moontlike verskil tussen die strukturaliste en Foucault is dat die eersgenoemde
fokus op die objektiewe sisteem wat ons denke reguleer, terwyl Foucault meer
geïnteresseerd is in die wyse waarop diskursiewe netwerke die individu se denke
42