'n Diskursiewe ondersoek van enkele verteenwoordigende ...

verlede in die tradisionele historiografie, waarna Foucault in sy essay “Nietzsche,
Genealogy, History” verwys : “[ an ] entire historical tradition ( theological or
rationalistic ) aims at dissolving the singular event into an ideal continuity – as a
theological movement or a natural process” ( 1994b : 380, 381 ). Historici poog
volgens Nietzsche om die diversiteit van die verlede te reduseer tot ‘n
samehangende totaliteit ( Foucault, 1994b : 379 ).
Visagie verduidelik dat differensie, naas diskontinuïteit, nie in Foucault se opinie
iets is wat in ‘n negatiewe lig bejeën moet word nie en dit het ook betrekking op
sy siening van differensie in die geskiedenis ( 1995b : 35 ). In die tradisionele
geskiedskrywing word differensies as ‘n fout gehanteer en poog die historikus om
differensies in die geskiedenis te reduseer. Foucault se argeologiese analise van
diskoers is egter volgens Visagie ‘n anti-geskiedenis, geen sintetiese visie op die
geskiedenis word nagestreef nie ; daar is eerder sprake van ‘n desentrerende visie
op die geskiedenis. Dispersie, fragmentasie, diversiteit en heterogeniteit is terme
wat Foucault ( 1994b : 374, 375 ) gebruik om ‘n genealogiese visie op die
geskiedenis te beskryf. In ‘n sodanige desentrerende visie op die geskiedenis word
daar veral aandag geskenk aan marginale elemente in die geskiedenis. Foucault
beskryf dit as ‘n “dissociating view that is capable of decomposing itself, capable
of shattering the unity of man’s being through which it was thought that he could
extend his sovereignty to the events of his past” ( 1994b : 379 ).
‘n Belangrike implikasie van Foucault se benadering tot die geskiedenis is dat dit
historici se vermoë om die verlede met begrip te analiseer in ‘n groot mate
diskrediteer. Robert Young ( 1990 : 75 ) beweer dat die “otherness of history” ‘n
sentrale tema is van Foucault se werk : “he produces an account of epistemic
shifts, with prior epistemes presented as altogether estranged from the present”
( vergelyk ook die opmerkings wat in hierdie verband gemaak is aan die einde van
gedeelte 1.3 ). Foucault suggereer dat iedereen wat hom/haarself binne ‘n sekere
48