rapport 1980-03 - Stowa

Fig. 6 De vereiste Fe-dosering voor optimale troebelheidsverwijde-
ring bij verschillende aanvangswaardenQ4
Dit betekent, dat de troebelheid slechts in beperkte mate gebruikt
kan worden als karakteristieke grootheid voor de kwaliteit van een
watertype en zeker geen maat is voor de vereiste vlokmiddeldose-
ring.
Een andere belangrijke grootheid bij het vlokvormingsproces is de
pH, waarbij de vlokvorming wordt uitgevoerd. Figuur 7 toont de
resttroebelheid als functie van de pH.
Hieruit blijkt, dat de maximale verwijdering optreedt bij een pH
van ca. 5.5 en niet sterk afhankelijk is van de aanvangswaarde van
de troebelheid.
De zeta-potentiaal blijkt dan volgens McLellon's experimenten te
liggen tussen -5 en +5 mv.
Cavagnaro e.aS12 voeren naast bekerglasproeven ook continue experi-
menten uit op semi-technische schaal (0.1 llsec). Deze experimenten
zijn gericht op fosfaatverwi jdering door combinatie van kalk en
ijzer als vlokmiddel. U i t de experimenten blijkt, dat een addi-
tionele Fe-dosering van 4,2 mg11 resulteert in een vereiste kalk-
hoeveelheid, die aanmerkelijk lager is (200 in plaats van 360 mg11
Ca(OH)*) dan zonder Fe-zout, terwijl het restgehalte aan fosfaat op
het gewenste niveau blijft (0,7 mgll, uitgaande van 4,2 mg11 P).
Ook andere verontreinigingen worden dan beter verwijderd. Het zwe-
vend-stofgehalte wordt met ca. 350 mg11 Ca(OHI2 verlaagd van 48
naar ca. 23 mg/l, terwijl een extra dosering van 4,2 mg11 Fe een
verdere verlaging tot ca. 15 mg11 veroorzaakt bij aanmerkelijk la-
gere kalkdoseringen (zie figuur 8).