oib ?<Y9 ^)

voorwaarde niet werd aangenomen, aan de zijde der vijanden geschaard.
De strijd duurde voort tot het jaar 1708, en eindigde met
de onderwerping van DIPATI ANOM, die naar Ceilon werd verbannen.
SOERAPATJ was reeds vroeger aan zijne wonden overleden; doch zijne
zonen, die zich in het rijk Balambangan, het oostelijkste gedeelte
van Java, hadden gevestigd, bleven daar voortdurend de ziel van
allerlei woelingen. Daar echter dit rijk nooit meer dan in naam aan
den Soesoehoenan onderhoorig was geweest, en inderdaad meer het
oppergezag van Bali dan dat van Mataram erkende, trok de Compagnie
zich deze zaken niet aan (Gouverneurs Generaal ABRAHAM VAN RIEBEECK
1709—1713, CHRISTOFFEL VAN SWOLL 1713—1718). Hun opstand
kreeg evenwel langzamerhand eene grootere uitbreiding. In 1712
vereenigden de Vorst van Madoera, een rijk dat de westelijke helft
van het eiland van dien naam besloeg, en verscheidene misnoegde
Javaansche Grooten, vooral uit den omtrek van Soerabaja, zich met
hen tegen den Soesoehoenan en wikkelden dezen in eenen langdurigen
oorlog, waaraan de Compagnie in haar eigen belang genoodzaakt
werd een einde te maken (1718), daar de aanvoer van producten uit
de binnenlanden er geheel door gestremd werd. Balambangan bleef
echter nagenoeg onafhankelijk.
Slechts korten tijd was de rust hersteld, toen de Soesoehoenan
PAKOE BOEWANX. I (POEGER) overleed (1719). Hij werd opgevolgd
door zijnen oudsten zoon, onder den naam van AMANGKOE RAT II;
doch niet zonder hevigen tegenstand van diens jongere broeders,
welke hem den troon betwistten en eenen burgeroorlog, den Tweeden
Javaanschen successie-oorlog, deden ontbranden, die eerst in 1723,
na hevigen strijd, door de wapenen der Compagnie werd gedempt.
Na eene regeering van zeven jaren stierf ook deze Vorst en werd
opgevolgd door zijnen negenjarigen zoon PAKOE BOEWANA 11, aanvankelijk
onder voogdijschap van diens moeder en den Raden Adipati
of Rijksbestuurder. De eerste jaren zijner regeering waren tamelijk
rustig; later evenwel had hij bij herhaling moeilijkheden met zijnen
broeder MANGKOE BOEMI, die hem in verstand en geestkracht verre
overtrof en ook bij bet volk meer bemind was. Het duurde echter
tot het jaar 174G eer er dadelijke vijandelijkheden tusschen hen uitbraken.
Middclerwijl werden de Nederlanders op Java van eene andere zijde
in een dreigend gevaar gebracht. Sedert hunne vestiging en de uitbreiding
van hunne macht en hunnen handel aldaar, hadden ook de
Chineezen zich in steeds toenemend aantal op dit eiland nedergezet.
De groote voordeden, welke de handel en allerlei takken van industrie
26