ZEESTORIES - Sluiskade 11

SLUISKADE 11
n a v i s e t n a u t a
PIET & INGE ZANDSTRA
IN AUSTRALIE
De Stella wilde
Willem Barentz
achterna
ZEESTORIES
eindelijk een INTERVIEW met ED BRAND
Clubmagazine van Watersportvereniging Almere Haven december 2007 nr. 19

2
Dynamisch
Wij willen veel en bewegen ons
dynamisch. Wij worden met name
gewaardeerd voor onze flexibiliteit,
effectiviteit en deskundigheid.
Ook iets voor u?
Karmac Drukwerk BV Tel.: 0320 - 28 69 75
Postbus 375, 82oo AJ Leystad drukwerk@karmac.nl
Pascallaan 71, 8218 NJ Lelystad www.karmacdrukwerk.nl
DECEMBER 2007 SLUISKADE 11 NR 19

COLOFON REDACTIONEEL EINDEJAARSBAL
Bestuur:
Voorzitter: Frits Draijer
Secretaris: Roel Hoogeveen
Penningmeester: Hans Steinhart
2e penningmeester: Anton van den Berg
Havencommissaris: Nico van Baarle
Communicatiecommissie: Frank Seignette
Motorbootcommissie: Nico van Baarle
Evenementencommissie: Rinka Lassooy-Schippers
Werkgroep Nieuwe Jachthaven: Jos Verhoeven
Zeilcommissie: Michael Brouwer
E: bestuur@wsvalmerehaven.nl
Ereleden:
Gerrit van Laar†
Hans Oijers†
Willem Angel
Frans Beers
Richard Colijn
Roland Maes
Dirk Wurtz
Haven:
Sluiskade 11, Almere Haven
Telefoon 036 531 75 17
Fax 036 - 538 68 68
Postbus 50153 1305 AD Almere Haven
Havenmeesters:
Piet Zandstra en Friso van Zuuren - bij calamiteiten te
bereiken op 036 - 534 87 24 (Piet Zandstra) of 075
- 622 95 12 en
0654 - 692 855 (Friso van Zuuren)
Administrateur:
Barend Eversen - vanaf 1/1/08: vacature
Bankrekening 30 10 50 899
Postbankrekening 30 29 797
t.n.v. WSV Almere Haven / Almere
(lidmaatschapsnummer en reden betaling vermelden
s.v.p.)
Het havenkantoor is maandag, dinsdag, donderdag en
vrijdag geopend van 9.00 tot 12.30 uur.
Clubgebouw 10 Beaufort:
John & Jopi Stalenberg
Telefoon 036 - 531 73 17
Internet:
www.wsvalmerehaven.nl
www.sluiskade11.nl
info@wsvalmerehaven.nl
Communicatiecommissie / Redactie Sluiskade 11:
Frank Seignette - hoofdredactie/aquisitie
Frank Greiner - eindredactie en opmaak
Nico van Baarle - technisch redacteur
Frits Barendsen - internet en elektronische
communicatie
Rob Dijkstra - lay-out en pre-press
Bert Imminga - externe communicatie
Jan Mens - columnist
Anna Nagtegaal - redactie/secretaris
Annegré Nieuwenhuis - redactie
Henk Kluvers - redactie
Patrick Langley - redactie
Druk: Karmac Drukwerk BV - Lelystad
Reacties en kopij naar:
commcie@wsvalmerehaven.nl
postbus 50153 1305 AD Almere Haven.
N.B.:
Kwetsende, persoonlijk gerichte, politieke en/of anderszins
beledigende kopij of ingezonden brieven worden
niet
opgenomen in het clubblad.
Omslagfoto: schipper Bert Joosse van de Stella, toen
nog onderweg naar Spitsbergen.
Foto: Frank Seignette
Waarde lezers en lezeressen,
voor u ligt een extra dikke Sluiskade; er is deze
keer heel wat te melden. Het seizoen zit er weer
op; veel boten staan op de kant; de kussens
liggen op zolder en de krabbers zijn uit het vet
gehaald. Dank weer aan de havenmeesters die
met hun tomeloze inzet en kunde onze boten
weer veilig uit het water getrokken hebben en
weer keurig op de bokken hebben gezet. Ik sta
altijd weer verbaasd hoe ze met die hele combinatie
over het terrein rijden en dan de boten via
onmogelijk lijkende manoeuvres precies op de
bok krijgen. Klasse!!
Terugblik
In het laatste nummer van het jaar kijk je altijd
weer terug op wat er gebeurd is. Al met al hebben
we toch wel een bewogen jaar achter de rug.
Buiten de leuke zaken zoals een nieuwe voorzitter
(zonder de oude tekort te willen doen), een
nieuw erelid, ons 30 jarig bestaan, persoonlijk
een geweldige tocht gemaakt, Ed Brand weer
Nederlands Kampioen en veel nieuwe leden, zijn
het overlijden van John van Lit en Johan Celie
(hij was er nog bij, op het Eindejaarsbal, zie een
van de fotootjes hiernaast) gebeurtenissen die
je weer met beide voeten op de grond zetten.
Hoe vergankelijk bepaalde zaken zijn wordt je zo
erg hardhandig duidelijk gemaakt. Twee ikonen
van de vereniging, die we node zullen missen.
Hun familie en vrienden willen we natuurlijk heel
veel sterkte wensen met dit verlies en de zware
tijd die komen gaat.
Vacature
Oh ja, mocht u nog iemand weten die graag een
administratieve rol op de haven wil vervullen?
We zijn naarstig op zoek naar een nieuwe adminstratief
medewerker/ster. Zie ook de advertentie
op pagina 4.
Kalenderfoto's!
Tenslotte wil ik u nog dringend vragen om foto’s
in te sturen voor de nieuwe WSV-kalender,
als het even kan electronisch en in een hoge
resolutie. Dit kan uiteraard via de email naar
commcie@wsvalmerehaven.nl
of, als u een of meer afdrukken wilt afgeven,
via het havenkantoor.
Met de feestdagen in zicht en hopelijk een beetje
lekkere koude winter wil ik iedereen, namens
de gehele redactie, een goed uiteinde en een
even zo goed 2008 met veel watersportplezier
toewensen.
Tot volgend jaar!
Frank Seignette
Vergezeld van assistente Rinka en gewapend
met een schilderijlijst, kiekte
fotograaf / eindredacteur Frank Greiner
(bijna) alle aanwezigen op het eindejaarsbal...Verspreid
door dit blad staan
ze afgedrukt. Binnenkort staan de foto's
op de website van de WSV, waar u ze
kunt downloaden.
DECEMBER 2007 SLUISKADE NR 19 3

4
Iets voor u ? Of voor iemand die u kent?
Wegens vertrek van de huidige administrateur zoekt het bestuur
van Watersportvereniging Almere Haven:
een zelfstandig werkende administratief medewerker (M/V)
voor 16 á 20 uur per week
Vanuit het havenkantoor ben je verantwoordelijk voor:
de ledenadministratie
de havenadministratie en
de boekhouding van de watersportvereniging.
Ook zorg je voor het verstrekken van informatie over het
lidmaatschap en ben je gastheer/vrouw voor leden en passanten
op de haven.
Uiteraard zorg je voor een goede samenwerking met de
collega’s, de bestuurders en de vrijwilligers van de vereniging.
Je bent een initiatiefrijke organisator, accuraat en communicatief
vaardig.
Je hebt de nodige ervaring met computers, Microsoft Office en
je bent in het bezit van een boekhouddiploma.
Als je deze baan ambieert, stuur danvoor 16 januari 2008 een
e-mail naar hans.steinhart@wanadoo.nl
Hans Steinhart, penningmeester WSV Almere Haven
DECEMBER 2007 SLUISKADE 11 NR 19

Beste mede watersporters,
Een signaal van mijn computer verraadde dat
er weer een mail binnen was gekomen, dit
bericht was een memo van de redactie dat de
sluitingsdatum met rasse schreden dichterbij
komt.
Ik had mij voorgenomen om met het schrijven
nog te wachten tot na de laatste “mijn
eerste”algemene ledenvergadering. Maar nu
ben ik eigenlijk een beetje van mijn apropos
vanwege het laatste nieuws dat morgen
Johan Celie begraven wordt. Ik denk dat
Johan aan niemand meer voorgesteld hoeft
te worden, want zelfs ik, in de periode dat
ik nog passief lid was, kende Johan. Johan
woonde onderhand op de haven maar sliep,
volgens mij, nog thuis. Een klein, doch sterk,
dapper mannetje met een groot gevoel voor
humor, een triest afscheid van onze levende
mascotte.
Terugblikkend op de laatste algemene
ledenvergadering heb ik veel opgestoken van
wat er zoal bij de leden leeft. Zoveel mensen,
zoveel wensen, boeiend om te ervaren
dat er tussen de leden
onderling geen gebrek aan
gesprekstof is. Maar hoe
kunnen we dit omzetten
in een constructieve
communicatiestroom?
Communicatie is niets meer dan inlichten
en ingelicht worden. Nu is het gebruikelijk
dat nagenoeg iedereen de communicatie
ondermaats vindt, dit maak je in onze hele
maatschappij in alle lagen van de bevolking
mee en in het bijzonder daar waar de
betrokkenheid groeit, met name in een
vereniging.
We trekken dan een hele grote broek aan
en roepen door de gulp hoe slecht we wel
niet geïnformeerd worden over allerhande
zaken. Het klinkt altijd heel acceptabel en
interessant, maar is dat de realiteit?
Ik ben van mening dat het bestuur u op een
correcte wijze informeert over de collectieve
belangen, echter op individueel gebied wordt
dit moeilijker, zeker als blijkt dat u iedereen,
behalve de betrokkene, heeft geïnformeerd
over uw probleem. In 9 van de 10 gevallen
Wij hopen u te mogen
begroeten op de
nieuwjaarsreceptie op 13
januari
Frits Draijer -
voorzitter WSV
Almere Haven
blijkt dan achteraf dat er wel óver de
betrokkene is gesproken maar niet mét.
Daarom wil ik nogmaals iedereen uitdagen
om zijn grieven, wensen of wat dan ook
altijd kenbaar te maken. Uiteindelijk
vertegenwoordigen wij u en stemmen
beleidsplannen af op uw wensen, waarover
wij u vervolgens weer informeren.
Dit vind ik communiceren.
Zo sprak ik laatst nog iemand, een verhaal
dat ik u niet wil onthouden ondanks mijn
beperkte ruimte, die met een onvervalst
mokums accent te kennen gaf dat de naam
watersportvereniging beter veranderd kon
worden in zeilvereniging. Op mijn vraag of
hij e.e.a. wilde toelichten zei hij in hetzelfde
accent dat de zeilclub wel erg dominant
aanwezig was binnen de vereniging. Hij was,
zoals u wel kunt raden de gelukkige bezitter
van een motorboot. En heel verbouwereerd
over mijn antwoord dat dit mede zijn schuld
was. Omdat hij geen activiteiten ontplooit
binnen zijn groep, is het wel erg kortzichtig
anderen te verwijten wel actief bezig te zijn
binnen hun groep. In deze context zie ik de
opmerking van u als een compliment aan de
zeilclub.
Ja meheer zo kan je het ook bekijken, nou
veel sukses met je werk en ik denk dat je wel
een goeie voorsitter bent. (ik hoop het).
Zo wordt, en is de functie van voorzitter al met
al best wel boeiend en uitdagend, met zoveel
mensen en evenzoveel wensen is er geen
dag hetzelfde. Ik heb even met u terug geblikt
over de afgelopen periode
waarin natuurlijk nog veel
meer is gebeurd zoals de
feestavond die perfect
was georganiseerd door de
evenementencommissie,
de vrijwilliger van het jaar; de prijsuitreikingen
van de avondcompetitie, de langste reis van
het afgelopen seizoen en noem maar op.
Voor ons ligt weer een opzet van de nieuwe
evenementen voor het komend jaar. Leuke
en nieuwe ideeën voor ieder wat wils.
De volgende keer blikken we weer vooruit en
breng ik u op de hoogte van alle nieuwe ideeën
en ontwikkelingen die ons allen aangaan.
Tot slot wil ik u mede namens het voltallige
bestuur alvast hele prettige feestdagen en
jaarwisseling toewensen en vooral een heel
gezond en voortvarend 2008.
Wij hopen u te mogen begroeten op de
nieuwjaarsreceptie op 13 januari.
Met vriendelijke groet,
Frits Draijer.
DECEMBER 2007 SLUISKADE NR 19 5

WWW.SCHEEPSDIEF.NL Ons adres: Onderwal 8 1411 LV Naarden
Telefoon 035 - 6942476 . Telefax 035 - 6949150 . info@scheepsdief.nl
Groot assortiment, zeer vakkundige hulp, snelle levertijden en
service op het gebied van o.a: kleding, scheepsbeslag, touwwerk,
splitsen, motoronderdelen, verf / antifouling, onderhoudsmiddelen.
Bekende merken: Gill, Gaastra, Magic Marine,
Marine Pool, Dubarry, R.W., Sikkens, International, Epifanes,
West Systems, Sailtron, ASA, Wichard, Besto, Plastimo, etc. etc.
U bent van harte welkom bij “Scheepsdief” Watersport
Van april tot september zeven dagen per week geopend
U vindt ons in de Jachthaven van Naarden
WATERSPORT "OOST"
MIDDENWEG 105 - 107
AMSTERDAM
TELEFOON 020-694 60 42
BIJNA ALLES VOOR UW BOOT
Touwwerk, Stootwillen
Kompassen, Dieptemeters,
Warmtekleding, Verlichting,
Plotters, Besturingssystemen,
Vlaggen, Noodsignalen,
Jachtverven, Lieren,
Zeilkleding, Reddingsvesten,
Autopiloot,
en nog veel meer; maar kom
zelf kijken in onze zaak.
U bent van harte welkom.
DE SPECIAALZAAK VOOR DE DOE-HET-ZELVER
LEDEN WSV ALMERE-HAVEN 10% KORTING
WATERSPORT "OOST"

JOHAN CELIE
1939 - 2007
Kleed jij je maar uit......
....waren voor mij gevleugelde
woorden van Johan Celie, die
altijd in het clubhuis te vinden
was; daar at hij en nam er
geregeld zijn neutjes en z'n zware
shaggies tot zich. Helaas is hij
op 26 november jl. in zijn slaap overleden.
De eerste zin van dit stukje refereert
aan een akkef ietje met mijn boot. Op een
zonnige zaterdag ben ik samen met mijn
ega uitgevaren en na een heerlijke dag op
het water voeren we terug naar de haven.
Vlak voor de haven zeilen naar beneden,
motor aan. Maar hoe meer ik gas gaf, hoe
moeilijker de motor liep. Zwarte prut uit de
uitlaat, geen vermogen... de schrik sloeg me
om ‘t hart.
Snel bij de F-steiger aangelegd en de
boel eerst maar even laten afkoelen. Al
gauw kwamen de eerste belangstellenden
aangelopen en na mijn relaas kwamen er
dito analyses: ’t zijn de zuigerveren; ‘t is je
koppakking; de oliepomp is naar de kl*te; de
brandstofpomp heeft ‘t begeven; er zit een
gat in de zuiger, en ga zo maar door. In ieder
geval moest de motor eruit.
Balend liep ik naar het clubhuis om met de
nodige pilsen mijn verdriet te temperen.
Aan het einde van de bar zat, zoals altijd...
Johan:
‘Heeee Frankie.....wat is het probleem?’
Ik vertelde het hele verhaal compleet met
alle goedbedoelde adviezen. Peizend lurkte
hij aan z’n shaggie en nam een slok bier:
‘Ik loop wel even mee’.
Johan aan boord gehesen, de motor aan
en na wat heen en weer geschakel, van
werkstand naar vrij en visa versa, sprak hij:
‘Kleed jij je maar uit.....!!’.
‘Pardon??? ‘
‘D’r zit rotzooi in je schroef’.
Aldus geschiedde. In mijn onderbroek de
plomp in, gewapend met een mes en op
de tast haalde ik zeker 5 kilo wier uit mijn
schroef. Na er zeker van te zijn dat alles
eruit was, klom ik terug aan boord.
De motor werd gestart. Na nog wat
rookpluimpjes en de laatste bagger uit de
uitlaat, begon het Bukhje weer als vanouds
te lopen. Het vermogen was terug, de drap
uit de uitlaat verdwenen en met een grijns
van oor tot oor klom Johan weer van boord,
mij druipend in de kuip achterlatend.
Na een snelle douche en weer in de kleren
ging ik naar het clubhuis, Johan overladend
met biertjes en bedankjes. Die oude rot had
het weer geklaard.
We zullen hem missen.
Frank Seignette
JOHN VAN LIT
1949 - 2007
‘Glooooria’……nóg een keer......
De ‘Waterpokken’ moeten het doen zonder John
van Lit. Na een oneerlijke strijd van twee jaar is
John op 3 november overleden en onder enorme
belangstelling gecremeerd.
Wij kennen John als een prettig, kritische en zeer
aImabel persoon die altijd met veel energie en
verve de nummers van de Waterpokken drumde.
Met op de floortom, zijn wijntje en onafscheidelijke
sigaar in de asbak.
Lol….heel veel lol hebben we samen gehad om de
nummers te oefenen en te spelen; soms gepaard
met veel kritiek, soms tot ‘vervelens’ toe herhaald,
maar altijd met heel veel lol.
Samen met Ed Brand vormde hij de ritme-sectie en
ging daarbij prat op het feit dat zij -John en Ed - de
basis waren van de band en wij - de overigen - noodzakelijk
‘kwaad’.
We lieten ze maar in de waan….de basis was goed
!!!
Lourens van der Meij heeft de stokken op verzoek
van John overgenomen.
Hij is niet de vervanger van John.
Hij is zijn opvolger.
John is onvervangbaar.
De ‘Waterpokken’
DECEMBER 2007 SLUISKADE NR 19 7

8
Algemene Vergadering 22 november 2007
Het verslag is van Annegré Nieuwenhuis
Deze vergadering is de eerste vergadering die
door de nieuwe voorzitter wordt voorgezeten, Frits
Draijer. Hij heeft de afgelopen maanden gezien
dat er veel gebeurt in de vereniging, ook door de
vrijwilligers en hij is er trots op dit “hele gebeuren”
als voorzitter te mogen vertegenwoordigen. Zijn
ambitie is om tot 98% tevredenheid te komen en
hiervoor een bestuur samen te stellen dat ook de
ambitie heeft dit streven te halen.
De voorzitter heeft eerst een paar mededelingen.
De 1 e is dat in goed overleg is besloten dat
Barend (Eversen, red.) met ingang van januari
2008 een andere werkkring heeft gevonden en dat
er gelegenheid is tot afscheid nemen tijdens de
nieuwjaarsreceptie. Als 2 e informeert de voorzitter
dat er een nieuw contract is getekend met John en
Jopie voor het komende jaar (zie foto hieronder...).
Na de ingekomen stukken en de behandeling
van de notulen van de vorige vergadering, wordt
het volgende punt op de agenda, de begroting
2008, behandeld. De leden worden geïnformeerd
door penningmeester Hans Steinhart. Als eerste
meldt hij dat het goed gaat met de vereniging en
dat derhalve het lidmaatschap en het liggeld voor
2008 niet verhoogd zullen worden. Verder heeft hij
aanvullende informatie bij de volgende posten:
Baten clubhuis (er is een eenmalige korting
afgesproken: voor de 1 e 4 maanden is geen pacht
verschuldigd).
Er zijn meer leden bijgekomen wat dus geresulteerd
heeft in hogere inkomsten.
De hoge kosten m.b.t. het clubblad zitten niet alleen
in het drukken van het clubblad, deze betreffen ook
andere zaken.
Verder is er extra uitleg over de kosten van
het drukwerk, kosten lidmaatschap KNWV,
kosten evenementen (30-jarig bestaan haven),
kosten Meeuwsen Ten Hoopen (accountant),
huisvestingskosten en vrijwilligersvergoeding.
Uiteindelijk wordt het voorstel voor de begroting
met algemene stemmen aangenomen.
Hierna volgt de (her)verkiezing van de bestuursleden.
Er is nog even discussie over de manier van
voordragen, derhalve stelt het bestuur voor in de
pauze de statuten er nog even op na te slaan en dit
punt gelijk na de pauze te behandelen. Uiteindelijk
blijkt uit de statuten dat alles volgens de regels
is gegaan en dat er overgegaan kan worden tot
stemmen. De volgende bestuursleden worden
gekozen:
Nico van Baarle – havencommissaris,
Mike Brouwer – zeilcommissie,
Rinka Lassooy – evenementcommissie
Roel Hoogeveen – secretaris.
Hierna krijgt Jos Verhoeven het woord over de
stand van zaken met betrekking tot de nieuwe
jachthaven. Het wordt duidelijk dat er nog heel wat
keren gesproken zal worden om de invulling (zoals
onze WSV dat wil) rond te krijgen. De plannen lijken
heel mooi, maar aan de praktische invulling (o.a.
750 ligplaatsen, goed bereikbare winterstalling)
mankeert nog wel het een en ander. Jos zal
iedereen in ieder geval o.a. via het clubblad van de
ontwikkelingen op de hoogte houden.
Dan is het de beurt aan de voorzitters van de
diverse commissies om een toelichting te geven
op de activiteiten. Dit wordt vervolgens gedaan
door Mike Brouwer (zeilcommissie), Frank
Seignette (communicatiecommissie), Rinka
Lassooy (evenementencommissie), Hans Steinhart
(f inanciën).
Na dit punt staat het voorstel voor het meerjarenplan
op de agenda en Frits Draijer neemt het woord weer.
Hij informeert over de volgende punten in volgorde
van belangrijkheid: vernieuwing F-steiger, vervangen
en opwaarderen werkcontainers, uitbreiding 230-volt
voorziening op de steigers en van het grondkabelnet,
groot onderhoud hefwagen en JCB, herstellingen
hekwerken, opwaarderen hijs- en klimmateriaal,
damwand vervangen bij de helling, vuilwaterstation,
opbouw clubhuis, opwaardering bestrating. Het
voorstel wordt door de leden goedgekeurd.
Inmiddels is Frans Paternotte gearriveerd en hij
informeert over de zelfwerkzaamheid. Voor 2008
is er toch het een en ander veranderd en Frans
legt de vernieuwde procedure uit. Iedereen wordt
verzocht zich te melden bij de havenmeesters of bij
het bestuur. Nadat er gewerkt is, ontvangt Frans de
urenbriefjes. Dit jaar is er nog coulant omgegaan
met niet (volledig) ingevulde en ondertekende
urenbriefjes, maar dat is volgend jaar niet meer aan
de orde. Alleen volledig ingevulde en ondertekende
urenbriefjes wordt geregistreerd en uitbetaald.
Tot slot volgt dan nog de rondvraag met vragen over
het terugkeren van overleg van de dinsdagploeg met
de havencommissaris, nieuwe speeltoestellen voor
de speeltuin, inventaris van de gereedschappen,
het opruimen van spullen na het klussen aan de
boten (sommige leden laten allerhande rommel
liggen). Frits Draijer geeft aan dat het bestuur alle
voorstellen/opmerkingen zal meenemen in het
bestuursoverleg om te kijken wat hier aan gedaan
kan worden en verzoekt een ieder calamiteiten in
ieder geval te melden aan de havenmeesters en
het bestuur zodat er adequaat op gereageerd kan
worden.
Als alle punten van de agenda behandeld zijn, sluit
de voorzitter de vergadering en dankt een ieder voor
zijn constructieve inbreng. <
DECEMBER 2007 SLUISKADE 11 NR 19

Ben en Marja Geersema zullen we minder
gaan zien. Omdat ze heel lang zeer actief zijn
geweest voor de WSV (als wedstrijd/startschip, als
prominent lid/voorzitter van de Werkgroep Nieuwe
Jachthaven) vroeg Annegré Nieuwenhuis van de
redactie hen om commentaar. Ben antwoord over
het hoe en waarom van hun afscheid:
"Deze ommezwaai is ingegeven door een reeds
lang gekoesterde wens -en inmiddels ook
een beslissing- om niet tot mijn 65 e te gaan
werken. Eerst hebben we gedacht aan een soort
Wanneer ben je lid geworden van
de haven en waarom koos je voor
Almere?
De eerste keer in 1981, we woonden
toen al enige tijd in Almere en onze
boot lag in Amsterdam. De boot
wat dichter bij huis en een ander
vaargebied was voor ons de
belangrijkste reden om lid te
worden van de WSV. In 1987
hebben we de boot verkocht,
in 1988 ben ik mijn eigen
bedrijfje begonnen en we wilden
wat reserves hebben voor de
aanloopperiode.
In die jaren zijn we met een
caravan met vakantie door
Europa getrokken en eindigden
we steevast ergens in een
haventje om vervolgens een
terrasje te zoeken en bootjes
te kijken.. Het was dus te
verwachten dat er een volgende
boot zou komen en dat gebeurde in
1993, een Grand Banks 36 Classic,
de BLUE.
Wat vond je destijds van de
vereniging?
In de eerste fase hadden we eigenlijk
met niemand contact, we gingen elk
weekend weg en gebruikten de haven
vooral als ligplaats. Wel merkten we
de saamhorigheid op die ook toen of
misschien juist toen al bestond. Zo
zijn we, bij het tijdens de hijsdagen op
de kant zetten van onze toenmalige
boot (een Neptunus 140 twin), zo
goed geholpen door mensen als Piet
Zandstra, Bob Griep, Bob Leijbrink en
anderen dat we ons al snel met de
vereniging verbonden voelden.
Hoe raakte jij -en Marja uiteraard
ook- zo nauw betrokken bij het
wedstrijdzeilgebeuren en hoe
lang ben je start- en f inishschip
geweest?
In september 1995 werden we
gevraagd door Harry van der Starre
of we mee wilden doen met de Grote
Oost en of we dan de wedstrijdvloot
wilden starten.
Niet gehinderd door enig inzicht
hebben we ja gezegd en zo gebeurde
het dat wij zaterdagochtend in de
stromende regen een stel zeilschepen
startten op basis van de aanwijzingen
die wij van deze en gene ontvingen,
vervolgens met windkracht 7 naar
Hoorn zijn gevaren en daar in de kom
alle schepen die binnen kwamen
hebben afgetoeterd. Ja álle schepen,
want wie nou van de WSV was, dat
wisten we niet. We hebben toen een
heerlijk weekend gehad met een
grote groep zeilers die ons warm
verwelkomden en zo bleek, wel van
een feestje hielden.
winterappartement en dan s’zomers varen, maar
inmiddels zijn we tot de conclusie gekomen dat de
combinatie wonen en water ook zeer aantrekkelijk
is. Een huis aan het (vaar-)water dus.
Als je dan een beetje om je heen gaat kijken
waar wonen goed is te combineren met varen
en aantrekkelijk vaarwater, dan komen een paar
gebieden, bijvoorbeeld in Friesland en in Overijssel
in gedachte. We zijn ons nu aan het oriënteren en
pas als het huis is verkocht komen de volgende
stappen."
Ben je door deze betrokkenheid in
de commissie Nieuwe Jachthaven
“terechtgekomen” of had dit een
andere oorzaak?
Nee, dat had een andere oorzaak.
Tijdens een ledenvergadering ergens
in 1994 of zoiets is een groep
mensen bij elkaar gekomen, zij wilden
het bestuur een advies uitbrengen
over het verder professionaliseren
van de WSV. Vrij snel daarna werd
bekend dat de gemeente plannen
ontwikkelde voor een revitalisatie
van de kuststrook en is door deze
groep mensen de commissie 2000
opgericht. Ook nu was het de bedoeling
het bestuur te ondersteunen en te
adviseren, we dachten toen nog dat
dat in het jaar 2000 zijn beslag zou
krijgen, inmiddels weten we beter.
Waar lag je grootste uitdaging in
deze commissie?
Eigenlijk waren er twee uitdagingen,
de eerste was er voor te zorgen
dat de WSV de enige en exclusieve
gesprekspartner van de gemeente
zou zijn bij het verder ontwikkelen van
de plannen met de jachthaven; en dat
is ook gelukt.
De tweede was er voor te zorgen dat
de vereniging in deze ontwikkelingen
haar graantje mee zou kunnen pikken
en als het even kan een paar zakken
graan.
Het is nog lang niet af, maar ik denk
dat de bouwstenen ruimschoots
aanwezig zijn om ook dat punt
voor elkaar te krijgen en met de
uitstekende samenstelling van deze
werkgroep moet dat lukken, daar ben
ik van overtuigd.
Heb je inmiddels al een invulling
voor al die vrije uren die je nu
wel moet overhouden?
Nog niet echt, maar we hebben
ons nog nooit verveeld, dus
daar zijn we niet zo bang voor.
We hebben om te beginnen een
paar mooie f ietsen gekocht en
te zijner tijd zal er beslist wel
weer een boot komen: dat weten
we nu al. Het is gewoon even
wachten totdat we weten waar
we gaan wonen en wat voor boot
daar het beste bij past. Eerst
gaan we ons huis in Almere
verkopen en dat duurt misschien wel
even. Ondertussen genieten we van
de dingen die niet meer móeten en
mijmeren we over de dingen die niet
meer gebeuren.
Als jullie dat nieuwe huis vinden en
Almere gaan verlaten, wat zul je dan
het meeste missen?
Eigenlijk hopen we dat we niets en
niemand zullen missen en dat al onze
plezierige contacten, zij het op een
andere manier, ook dan gecontinueerd
zullen worden. Als het zover is zullen
we daar dan ook ons best voor doen.
Wat we natuurlijk wel zullen missen
zijn de zeilavonden, de feestjes en
niet te vergeten de Waterpokken die
we veel succes wensen.
Tot slot willen we nog graag weten
wat het leukste, grappigste of
interessante moment of voorval is
geweest wat jij hebt meegemaakt
op de haven.
Er zijn heel veel leuke en interessante
momenten geweest. Een van de
dingen die we ons altijd zullen blijven
herinneren is die dag in mei 2000 dat
wij na de maidentrip vanuit Oostende
met Ed en Ineke Brand aan boord
met ons nieuwe schip, de Grand
Banks 42 Classic OUT OF THE BLUE
de haven binnen kwamen en werden
opgewacht door een grote groep
mensen met muziek, drank en heel
veel gezelligheid, zo’n welkom gun je
iedereen. <
DECEMBER 2007 SLUISKADE NR 19 9

10
E
De Revival
ind vorig jaar kon
ik heel onverwacht
onmiddellijk gebruik maken van de
vroegpensioenregeling. Het voorjaar
gebruikt om de techniek van mijn zeiljacht
REVIVAL eens goed aan te pakken. Het
Yanmar motortje van 12 pk had zijn
beste tijd gehad. Via Marktplaats een
weinig gebruikte vervanger gevonden
en ingebouwd. De electrische installatie
aangepast en waar nodig herzien.
Met zoveel tijd tot mijn beschikking kon
ik mooi voor langere tijd naar de Oostzee.
Ik ben er al vaker geweest en vind het
nog steeds een prachtig zeilgebied.
Begin juni solo vertrokken, via een
staande-mast-route naar Lauwersoog,
met een tussenstop in Norderney -
Cuxhaven - Gieselaukanaal – Holtenau.
Door naar Heiligenhaven, dan om de
hoek naar Grossenbrode, een f ijne
ankerplaats in een afgesloten baai, die in
de 2 e wereldoorlog voor watervliegtuigen
was aangelegd.
Geen wind, dus even relaxen.
Vandaar naar Rerik aan de Salzhaff,
slechts een nacht gebleven, er werd W
5-6 Bft verwacht voor de volgende dag.
Niet zo f ijn om van lagerwal slingerend
door een ondiepe, niet betonde geul
tussen de stenen door naar buiten te
varen...
De buurman in de jachthaven van
Warnemünde adviseerde me om naar
het Boddengewässern en het eiland
Ruegen te gaan, het zou er volgens hem
wonderschoon zijn.
Hij heeft niet teveel gezegd, het is er echt
heel mooi, een soort Biesbos, maar dan
op grotere schaal en prachtige natuur
met overal ankerplaatsen en idyllische
haventjes, maar ook veel ondieptes
en grote stenen onder water, en smalle
betonde vaargeulen.
Volgens de TÖRNFÜHRER Ostseeküste
Postcommunistische humor: de motor van een trabant verbouwd tot bierpomp...
ANKERWA
van Jan Werner was er een mooie
beschutte ankerplaats in de Lebbiner
Bodde. Er werd wel harde wind verwacht
uit W tot ZW, maar op die ankerplek zou
dat dus geen probleem moeten zijn.
Bij het invaren werd ik begroet door een
zeehond, die speels om de boot heen
dartelde.
Er kwam een rubberboot aangevaren en
er werd geroepen: Dino, Dino en de
DECEMBER 2007 SLUISKADE 11 NR 19

CHT / NACHTWACHT

De uitzending van het KRO tvprogramma
Spoorloos over
het vinden van de vader van
Piet Zandstra heeft heel wat
reacties los gemaakt. Hoe is het
allemaal zo gekomen? Annegré
Nieuwenhuis ging op onderzoek.
Lang niets gehoord
Ongeveer 10 jaar geleden had Piet's vrouw
Inge een brief geschreven naar de redactie
van het programma Spoorloos. Daar is
nooit een reactie op gekomen tot er vorig
jaar rond deze tijd gebeld werd. Er werden
foto’s opgevraagd en hoewel de hoop van
Piet eigenlijk al vervlogen was, volgden er
eind april/begin mei opnamen bij Piet thuis
en op de haven. Ook kreeg Piet in maart
een oproep om wangslijm te laten afnemen
om een dna-onderzoek te doen. Hoewel
de programmamakers er alles aan deden
om de meeste zaken tot aan de uitzending
geheim te houden, begrepen Piet en Inge
wel dat er iets (of iemand) moest zijn,
omdat het ziekenhuis waar het wangslijm
werd afgenomen, nog zat te wachten op
dna van de “tegenpartij”, “dat moest
namelijk nog binnenkomen”. Achteraf bleek
dat ze de broer van Piet, John Pek, toen al
hadden gevonden in Australië en hem ook
in maart gevraagd hadden “materiaal” af
te staan voor een dna-test. John Pek heeft
toen gedacht dat het om een neef ging met
wie de familie al jaren lang geen contact
meer had.
DNA-test
Na het dna-onderzoek en de opnames
in het voorjaar bleef het stil tot eind
september. Toen kwam de KRO bij Piet
thuis om hem en zijn vrouw het resultaat
te laten zien van de zoektocht. Pas op dat
moment wist Piet echt zeker dat hij een
halfbroer en -zus had - John en Jenny Pek.
Vanaf dat moment ging het heel snel, want
Piet en Inge zagen het resultaat van de
zoektocht op een maandag; de woensdag
daarop vertrokken ze al naar Australië!
12
Ze zijn in totaal 10 dagen weggeweest
waarvan ze er al 4 dagen kwijt waren aan
de heen- en terugreis.
Ontmoeting eerst niet zeker
Eenmaal in Australië moesten ze nog één
dag wachten en toen was dan het grote
moment daar. Het is mede aan de kinderen
van John Pek te danken dat de ontmoeting
heeft plaatsgevonden, want John was in
eerste instantie dusdanig geschrokken
van het nieuws dat hij in geen ontmoeting
wilde. Het is natuurlijk ook wel een enorme
schok als je op de 67 e te horen krijgt dat
je nog een broer hebt. Na enig aandringen
van zijn kinderen die het allemaal wel
“leuk en spannend” vonden, heeft hij toch
toegestemd. Opvallend genoeg was er
vanaf het eerste moment een klik tussen
de beide broers en konden ze het heel
goed samen vinden. Ook vonden ze heel
wat overeenkomsten in hun persoonlijke
geschiedenis, zowel qua werk als met
betrekking tot de kinderen, zoveel eigenlijk
dat dat geen toeval meer genoemd kon
worden.
Uiteindelijk was alleen de ontmoetingsdag
onder regie van de KRO, maar de overige
dagen was de omroep er niet meer bij. Het
contact werd heel close in die dagen en
John wilde toen ook alsmaar bij Piet in de
buurt zijn. Hij vertelde het verhaal overal
en aan iedereen die het maar wilde horen,
zelfs aan wildvreemde mensen.
Terug naar huis
Het afscheid in Australië werd mede
daardoor heel moeilijk en emotioneel en
Piet en Inge hebben op de terugweg op een
gegeven moment tegen elkaar gezegd dat
ze het er niet meer over gingen hebben,
want dan bleven ze huilen. Piet gaf zelf
later aan dat hij, hoewel hij een emotioneel
mens is, niet gedacht had dat hij dit zo
zou voelen - maar hij is er heel blij om. Hij
heeft bij het afscheid een speciale vogel
(een beeldje - geen echte) gekregen, een
coocabura, een typische Australische vogel
en verder natuurlijk ook foto’s van zijn
vader en van zijn broer en zus. Piet is heel
blij met deze foto’s en op sommige foto’s is
de gelijkenis met bijvoorbeeld Piet’s eigen
zoon treffend.
Eenmaal thuis heeft Inge dagelijks
e-mailcontact met Jenny, en ook met een
zoon van Jenny die in Londen woont en
werkt. Deze zoon heeft al aangegeven graag
een keer Piet en Inge te willen opzoeken in
Almere. Verder zijn Piet en Inge druk bezig
om cadeautjes in te slaan om die in een
kerstpakket naar Australië te sturen. En
moeten ze dus ook uitzoeken wat je wel en
niet kunt sturen, en hoe lang zo’n pakket
erover doet en wat de kosten zijn om zoiets
helemaal naar Australië te sturen. Ook gaat
Piet Engels leren omdat hij heeft gemerkt
met zijn “steenkolenengels” niet zo ver te
komen en Inge steeds moet vertalen. De
zoektocht mag dan wel geëindigd zijn, maar
eigenlijk is het nu pas echt begonnen!
Grootste wens
Piet’s grootste wens op dit moment is
om binnen nu en twee jaar zijn broer en
zus weer te gaan bezoeken in Australië,
maar omdat het een dure reis is, kan dat
misschien toch nog moeilijk worden. Voor
zijn broer geldt eigenlijk hetzelfde. Hij zou
Piet hier graag willen komen opzoeken maar
hij heeft ook maar een klein pensioen.
Voorlopig blijft het in ieder geval bij veel
e-mailen en pakketjes sturen en elkaar
dus op die manier maar eens beter leren
kennen.
N.B.:
Voor iedereen die de uitzending gemist
heeft en deze toch nog een keer zou
willen zien, niet getreurd. Bij voldoende
belangstelling is het plan opgevat om de
uitzending nogmaals in het clubhuis te
laten zien op een gezellige winteravond.
Belangstellen kunnen zich melden bij Piet
of bij Jopi.
DECEMBER 2007 SLUISKADE 11 NR 19

v.l.n.r.: John, Jenny, Piet en Inge
DECEMBER 2007 SLUISKADE NR 19 13

WILLEM BARENTZ ACHTERNA!
Op 14 maart 2008 gaat Bert Joosse,
de schipper van de langste tocht
door een WSV-er in 2007, een van
zijn intussen roemruchte presentaties
houden over deze monstertocht.
Komt allen, maar lees hier vast een
voorproefje van een van zijn bemanningsleden,
Jan Pietersma...
Na in 2005 de zeiltocht ‘Driehoek
Noordzee’ weer te hebben gevaren met
mijn zeilmaten Bert en Frank, besluiten wij
voor de derde maal er iets bijzonders van te
maken. Maar hoe?
Bert heeft het idee om rond IJsland te
zeilen, maar dit plan valt af omdat we
misschien maar 8 weken vakantie kunnen
regelen. De wind zou in die buurt uit de
verkeerde hoek komen waardoor we meer
tijd nodig zouden hebben. Daarom opper ik
het idee om naar Spitsbergen te varen zoals
Willem Barentz. Bert en ik zijn het een en
ander gaan uitzoeken met betrekking tot
windrichting en ijsberen. Spitsbergen blijkt
bezeilbaar in de periode die wij in gedachten
hebben. Dus nu bij de baas 8 weken
vakantie regelen.
September 2005 krijg ik van mijn baas
groen licht om in 2007 8 weken op zeiltocht
te gaan. Bert die een dierenspeciaalzaak
heeft, kreeg na een goed gesprek zijn
vrouw en personeel achter zich. Immers zij
moesten tijdens zijn afwezigheid de zaak
draaiende houden. Nu op naar Frank om
hem het plan voor te leggen (hij wist nog
steeds van niets). Frank - een grote prater -
werd toch wel even stil en wilde deze unieke
kans maar wat graag met beide handen
aangrijpen.
Dan is het snel februari 2006; tijd om een
planning te maken en ook van wat er nodig
is voor onderweg en om op de plaats van
bestemming aan te kunnen komen. Het is
teveel om nu op te noemen, wel staat de
inwendige mens hierin centraal.
Op 16 juni 2007 is de dag daar. Vanuit
Den Helder zeilen we ’s morgens met
mooi weer het Molengat uit richting Kirkwall
(Schotland) en dat is ± 4 á 5 dagen varen.
We steken keurig netjes ‘haaks’ het
scheepvaartverkeersscheidingstelsel over.
(Een paar jaar geleden hebben wij dat niet
gedaan en dat kwam ons duur te staan met
een boete van € 500,--). Het wordt hier wat
minder druk met schepen en al gauw komen
de eerste booreilanden in zicht. Het bord
‘Ascom’ heb ik niet op de boorplatforms
gezien, anders had ik m’n collega’s nog
gedag kunnen zeggen.
Het begin is er. Frank heeft een
wachtschema gemaakt (3 uur op, 6 uur af)
waaraan we ons tot Kirkwal zullen houden.
14
Dit schema hebben we elke keer gebruikt
als we meerdere dagen achtereen op zee
varen. Ook als je geen wacht hebt moet je er
af en toe uit om de zeilen te wisselen. Dat
geeft niet; je krijgt er juist een f ijn gevoel
van, want je houdt van zeilen.
De reis naar Kirkwal verloopt voorspoedig.
Schotland is een mooi land, zeker als je
van wandelen en whisky houdt. Nu eerst de
windvaan-stuurautomaat repareren voor we
koers zetten naar Lerwick (Schotland).
De Shetlandeilanden zijn het middelpunt
van de wereld volgens een bewoonster. Zij
legde me uit, en er was geen speld tussen
te krijgen, dat er een paar veerdiensten zijn
die alleen tussen Schotland, Noorwegen, de
Faroe-eilanden en IJsland varen. Zij verzorgt
het radioverkeer en dus bestaat de rest niet!
Helaas zit het weer bar tegen. De
weersvoorspellingen en Gripf iles geven
steeds geen of juist veel wind uit het
noorden aan. De meest gangbare wind in
deze periode is westenwind. Daar hebben
wij onze plannen op gebaseerd om in ± 10
dagen naar de hoofdstad van Spitsbergen,
Longyearbyen te zeilen, mits er geen ijs voor
het fjord ligt.
Nou ja, we zijn weer onder zeil en de vogels,
zeehonden en dolf ijnen maken het gezellig
en aangenaam, Het is wel goed opletten,
omdat de wind opraakt en midden in de
nacht bij het laatste stukje van Shetland
zijn. Nu komt in dit gedeelte de waterstroom
DECEMBER 2007 SLUISKADE 11 NR 19

uit het noorden en deze is zo sterk dat je
met weinig wind achteruit vaart. Dus de
motor bijzetten; wat een droefenis is: al die
herrie! Gelukkig komt er wat meer wind.
Maar die gaat steeds harder waaien van
5 naar 6 naar 7 Bft. Dan maar de zeilen
minderen en lekker doorvaren.
Alleen …… de wind komt uit het noorden
en we gaan dus wel de verkeerde kant op:
richting IJsland! De golven worden hoger
en hoger, we vliegen en donderen over en
van de golven. De boot kan er tegen zoals
in voorgaande zeiltochten al is bewezen.
Maar ja, kunnen wij er wel zo lang tegen en
bovendien willen we niet naar IJsland, maar
naar Longyearbyen (Spitsbergen). Na een
paar dagen van heen en weer kruisen komt
het moment dat we moeten beslissen om
de koers te verleggen. Midden in de nacht –
het wordt intussen niet echt meer donker –
besluiten we om de tocht naar Spitsbergen
af te breken en naar Noorwegen te gaan.
Noorwegen ligt op dat moment ± 270
zeemijlen naar het oosten. De tijd die we
gepland hadden om naar Longyearbyen te
varen was op en we hadden nog net genoeg
dieselolie om als de wind zou wegvallen,
Noorwegen te halen.
Nou, ze hebben ons besluit gehoord, wie
weet ik niet, maar in de ochtend ging de zon
schijnen en er was geen wind meer. Doffe
ellende. Weer de motor bijzetten en een dag
of drie op de motor naar Noorwegen varen.
De navigatie doen we met de laptop.
Om een onbekende haven aan te lopen
gebruiken we wel papieren kaarten, ook
voor het geval de stroom uitvalt. Ondanks
dat we ± 50 kaarten bij ons hebben, hebben
we niet álle kaarten van die lange Noorse
kust. Moesten we eerst nog ± 30 mijl naar
het zuiden varen om veilig met een papieren
kaart een Noorse haven aan te lopen.
Als je dan ’s nachts wacht loopt en de zee
zo leeg is, geeft je dat wel een immens
gevoel. Maar hoe nu verder? Spitsbergen
ligt niet langer binnen ons bereik, maar
misschien nog wel de Lofoten. Men zegt dat
je tussen de fjorden door kan zeilen. Ja, je
kan tussen de fjorden zeilen, alleen geen
grote afstanden.
Noren hebben de naam nogal nors te zijn.
Dat hebben wij niet zo ervaren - eigenlijk
zijn ze nogal verlegen. Wij hebben ze leren
kennen als heel vriendelijk, behulpzaam en
vrolijk.
Het meest noordelijke punt waar we
gekomen zijn is Trondheim. Daar heeft
Frank via internet in een hotel de diplomauitreiking
van zijn zoon kunnen ‘bijwonen’.
Dan wordt het tijd plan de campagne voor
de terugreis te maken met Bert als goeroe
achter de laptop om een alternatief voor
deze reis uit te kienen: Een tocht door de
meest spectaculaire fjorden.
Met z’n drieën hebben we de onvermijdelijke
pittige gesprekken gevoerd, naast ook heel
veel lachen en lol.
Vanuit Skudeneshavn beginnen we heerlijk
zeilend aan de terugreis. Totdat Bert ons
midden in de nacht wakker maakt om, het
was inmiddels weer hard gaan waaien, ons
de zeilen te laten reven. Dat vonden Frank
en ik maar niks, want we lagen wel lekker
te schommelen in onze kooien. Oké, geen
f lauwekul, het ging ondertussen weer f link
tekeer met daarbij tegenwind. Hoe kon het
ook anders, maar dit moet niet te lang gaan
duren. Met zoveel wind komen we met ons
motortje ook niet vooruit; dus dan maar
doorzeilen.
Gelukkig nam de wind na een dag of
twee af, kon de motor aan en konden we
rechtstreeks naar Den Helder varen om
keurig op tijd thuis te komen.
Daar zijn we binnengehaald door een
armada van boten met familie en vrienden.
Hebben we ons doel niet gehaald?
Wij vinden van wel.
Wij, Bert, Frank en ikzelf, hebben met elkaar
een schitterende tocht gemaakt onder niet
altijd even ideale weersomstandigheden.
We zijn als drie goede zeilmaten vertrokken
en als beste vrienden weer teruggekomen.
DECEMBER 2007 SLUISKADE NR 19 15

Ledenbestand update
Lidmaatschap opgezegd
Lidnr Naam
30 J. Timmer
532 F. Noordman
557 J.P. de Winter
861 M. Brandsen
1569 J.W. Snijders
1920 R. Ooms
2152 IJ.K. Wijnia
2168 C. Slingenberg
2196 R.J. Hoebe
2314 H.J.C. Petersen
2321 R. Mulder
2345 M. Goores
2355 P.J. Akkerhuis
2442 M.H. van de Tol
2472 P.J. Philipsen
2501 P. Molen
2526 O. Bos
2531 A.T. Dorland v Beek
2534 S.J.W. de Groot
2543 M.M. van derGraaf
2555 M. Seijsener
2596 K.J.C. Balfoort
2599 J.D. Meeuwis
2603 J.C. Dekkers
2626 J.M.Muller
2674 L. Heemskerk
2710 F.H. de Bruin
2734 J.A. Hoeben-Touw
2754 W.H.E. van Houten
2785 G.C. Zee
2817 J.F.W.M.Laarhoven
2819 H.B.J. Bos
2846 G. van der Meer
2847 R. Constatin
2859 D.J. van der Hilst
2882 R. van den Dungen
2899 A.I. Floridia
2910 H.W. Gimpel
2913 H.A.P. Somers
16
2916 W.A.G.H. Vos
2944 J.W. van Rheenen
2946 R. de Ronde
2981 M. Regelmeijer
2986 H.J. van Lavieren
Dit jaar zijn onderstaande leden overleden op datum:
203 R.J.E. Ruumpol 24-03-2007
1833 Jan Slag 27-07-2007
379 John van Lit 03-11-2007
2131 Johan Celie 26-11-2007
2783 Bob van der Waal 11-12-2007
Leden nieuw
Lidnr Naam
3044 R. Flotman Kimwierde 343
3049 M.W. ter Hoeven Ineke Sluiterstraat 32
3052 W.CHR. van Loenen Slingebeekstraat 48
3053 M.M.J. Hartsink Zijpestraat 19
3054 M.H. Stenenga Keiwierde 157
3055 L. de Kromme Groenhof 84
3057 A. van Nieuwenhuizen Blekerstraat 173
3059 J. van Roekel Karbouwstraat 2
3060 R.C.W. van Deutekom Okapistraat 16
3061 R.R.A. Leenders Kajuit 7
Ledenbestand per 27-11-07:
(Hoofd)leden 544
ereleden 6
jeugdleden 6
Buitengewoon leden 3
begunstigers 9
J22 14
J24 5
Totaal 587
AGENDA 10 BEAUFORT / EVENEMENTENCOMMISSIE 2008
Elke vrijdagvond: Klaverjassen
Nieuwjaarsreceptie
Zondag 13 januari vanaf 15.00 uur
Het ontstaan van de navigatie. Het onderwerp is schipbreukelingen, drenkelingen en redders, de geschiedenis van het Nederlandse
reddingswezen. Spreker is Henk Stapel, directeur van het Nationale Reddingsmuseum Den Helder.
Donderdag 24 januari, aanvang 19.00 uur
Alles over het schilderen van uw boven en onderwaterschip, van zowel polyester als stalen schepen
Donderdag 14 februari, aanvang 20.00
Koken aan boord. Het doel is met wat creativiteit aan boord een eenvoudige maaltijd kunnen bereiden;
maaltijden die niet altijd alleen maar bestaan uit standaard pasta/rijst en saus uit en pakje of potje...
Lucia Zwaanenburg van kookstudio Luzias' geeft deze lekkere workshop!
Donderdag 6 maart, aanvang 20.00
Traditioneel: Bert Joosse doet verslag van de langste tocht die een WSV-er maakte in 2007: Met de Stella naar Spitsbergen. Dat lukte niet
helemaal, maar zijn verslag zal je van A tot Z boeien, ook al vanwege de vele prachtige foto's die Bert en zijn bemanning maakten.
Donderdag 14 maart, aanvang 20.00 uur.
DECEMBER 2007 SLUISKADE 11 NR 19

Even een terugblik over wat er het afgelopen
jaar allemaal door de vrijwilligers van
de dinsdag- en donderdag ploeg zoal
is gepresteerd; voor een deel geheel
zelfstandig, voor een deel als ondersteuning
van toeleveranciers.
Zo is er dit jaar een aantal extra steigers
aangebracht, waarbij de vrijwilligers de
afwerking hebben verzorgd. Bij het aanbrengen
van deze steigers kon niet worden voorkomen
dat delen van het voetpad en de daaraan
grenzende groenstrook beschadigd raakten.
Zowel dit voetpad en ook de groenstrook
zijn weer in de oude staat teruggebracht en
waar nodig zijn er een aantal verbeteringen
uitgevoerd.
Voorts is de nodige ondersteuning
verleend aan het tot standkomen van het
camerabewakingssysteem, het leggen van
de daarvoor benodigde kabels, de daarbij
behorende grondwerken en het weer
aanplanten van het benodigde groen.
Dan is er een fraaie afwasplaats aan het
toiletgebouw verschenen, waarbij ook weer
de nodige grondwerkzaamheden en nieuwe
aanplant is gerealiseerd. Tevens is er bij deze
afwasplaats een rustbank geplaatst om bij te
komen van de afwaswerkzaamheden...
Er is met vereende krachten een barbecue
verschenen op de landtong, waarbij ook nog
een aantal banken zijn geplaatst.
Er is een uitbreiding van bergplaatsen van de
bootjes voor het jeugdzeilen in elkaar gelast
en geplaatst.
Het voorterrein van de jollenhelling is opnieuw
bestraat.
De F-steiger is weer veilig begaanbaar
gemaakt. Ook de G-steiger, en met name
de overgang naar de brandstofsteiger is
weer veilig beloopbaar gemaakt. Waarbij
de waterzijde van de brandstofsteiger
voorzien is van nieuwe steigerdelen en
kunststofprof ielen, zodat u zonder schade
aan uw boot zowel aan de afspuitplaats
als de brandstofpomp kunt afmeren. Deze
kunststofdelen zijn ook aangebracht bij de
boothelling.
Aan het kantoordeel van ons clubgebouw
is veel aandacht besteed. Er zijn diverse
slechte houtdelen vervangen en het geheel
is van goede nieuwe verf lagen voorzien.
De verlichting aan de buitenzijde van het
kantoordeel is geheel vervangen door zeer
zuinige LED-verlichting. De veldverlichting
boven de wal ligplaatsen is voor een belangrijk
deel vervangen.
Het is bijna zo ver dat draadloos internet
kosteloos beschikbaar gesteld kan worden
aan leden en passanten.
Er is weer veel tijd en aandacht besteed
aan het schoonmaken en -houden van ons
terrein.
Al het groen is weer op niveau gebracht.
De 230-volt kabel die elk jaar in de winter
tijdelijk over de weg van het parkeer terrein
lag, is nu ondergronds gemaakt.
De boomwortels die van het parkeerterrein
een heuvellandschap hadden gecreëerd
zijn allemaal uitgegraven, verwijderd en de
bestrating is weer vlak aangebracht.
De vrijwilligers zijn ingevallen in de spaarzame
situatie dat er géén havenmeester
beschikbaar was.
Alle verdere onderhoudswerkzaamheden aan
De haven is weer op orde
het rijdend en rollend materieel zijn -voor
zover binnen onze eigen mogelijkheden- weer
uitgevoerd.
Samenvattend: de haven is weer op orde.
In de afgelopen ledenvergadering heb ik weer
het vertrouwen van vele aanwezige leden
mogen krijgen, om op deze voet door te
kunnen gaan (mogelijk nog beter).
Ik hoop dit ook in de komende tijd met de
geweldige inzet en het enthousiasme van de
vrijwilligers uit de dinsdag- en donderdagploeg
weer mogelijk zal zijn.
Nico F.P. van Baarle
De Vrijwilligers.
DECEMBER 2007 SLUISKADE NR 19 17

Marcel Smit bereidde zich voor op een wereldreis...
Dit jaar, 2007, wordt de test voor de
boot, onze Hallberg-Rassy 312, de
Feeks. We hebben hard gewerkt zodat
de boot klaar is voor de wereldreis.
Nieuw dek, nieuwe zeilen, Windpilot,
SSB en notebook met elektronische
navigatiekaarten. Met deze reis willen
we alles gaan uitproberen. We gaan
met z’n drieën. Chris (mijn zwager),
Ben (mijn vader) en ik zelf, Marcel. We
zijn vertrokken vrijdag 22 juni en terug
gekomen op vrijdag 20 juli.
We vertrokken in de middag naar Enkhuizen,
waar we ’s avonds aankwamen. Volgende
dag door naar Vlieland. Net als gisteren
een rustige zeildag: veel wolken met
westenwind.
Vanaf Vlieland willen we rechtstreeks naar
Noorwegen. We weten nog niet exact welke
haven, maar dat zien we wel als we in de
buurt komen. Vlak voor ons vertrek uit de
haven van Vlieland nog een hele zware
regenbui; alles is in een oogwenk nat. Ik
kwam net van onder de douche vandaan
en toen ik weer op de boot was kon ik mij
opnieuw afdrogen. 8:45 vertrek uit de haven
van Vlieland. Wind is 10 m/s (windkracht
5) uit het zuidwesten: 2x gereefd. We varen
eerst naar het noordoosten naar de TS boei,
boven Terschelling en dan naar het noorden.
De Windpilot stuurt. In de loop van de nacht
gaat de wind langzaam aantrekken tot 18
m/s (windkracht 8). We hebben een heel klein
puntje genua en het grootzeil is 2x gereefd.
Doordat de wind langzaam sterk werd, niet
de stormfok er opgezet, was eigenlijk wel
nodig. We sturen niet zelf, maar laten de
Windpilot sturen en ondanks de harde wind
varen we best rustig richting Noorwegen. Er
komt wel veel water over de boot, maar dat
zorgt voor weinig problemen. Als ik in bed lig,
in de hondekooi, voel ik opeens dat mijn rug
nat wordt, er stroomt water naar binnen via
het motorpaneel. Het is harder gaan waaien
en de golven zijn hoger geworden. Wanneer
ik uit bed kom zie ik dat het water boven de
vloerplanken staat. Als we de bilge willen
leegpompen merken we dat de bilgepomp
het niet meer doet, dus we moeten met de
hand hozen. Op de dag van vertrek hadden
18
we de pomp nog gebruikt om de watertank
leeg te pompen, dus wat er nu weer aan
de hand is? Dit weer houdt ruim 2 dagen
aan en dan barst het echt los: 21 m/s
(windkracht 9) wind uit het noorden.
Ondanks het slechte weer zien we nog wel
een stuk of vier dolf ijnen, ze komen een
paar keer boven,
als we het
fototoestel paraat
hebben houden ze
het voor gezien. We
kunnen niet meer
naar Noorwegen
en besluiten uit te
wijken naar Thyborøn.
Dit is nog 150 km
richting het oosten.
Ik hoop dat, tegen
de tijd dat we in de
buurt komen van
Thyborøn, de wind is
afgenomen. Als ik in
bed lig, zijn mijn vader
en Chris in de kuip.
Plotseling zien ze een
zeilboot die zuid naar
noord vaart. Ze gaan
erg tekeer in de hoge
golven. Als we ‘s
morgens bij Thyborøn
aangekomen (het
is nog 15 km) is de
wind gedraaid naar
het westen maar niet
verminderd in kracht.
De haven is dus nu
aan lagerwal. We
gaan naar het zuiden
en weer terug naar
het noorden; iedere
keer iets dichter bij
Thyborøn. Tijdens het
heen en weer varen
zien we opeens veel
licht. Er ligt voor onze
boeg een vrachtschip voor anker dat alle
verlichting aan heeft gedaan om ons te laten
Mijn vader en ik hebben beide de
helmstok vast
zien dat hij daar ligt. Met moeite kan ik er
om heen varen, door de wind en golven is
het moeilijk koers houden. Hierna breekt het
blad van de windvaan af en moeten we nu
op de hand sturen. Af en toe regent het ook
nog zo hard dat er totaal geen zicht meer is.
Hoe dichter we bij de kust komen hoe hoger
de golven worden. Het is hier nog maar 10
meter diep terwijl we midden op zee nog
40 meter diepte hadden, af en toe breken
de golven ook nog. We zijn alle drie moe en
gaan toch maar de haven in. Gelukkig vaart
er ook net een vissersboot naar binnen zodat
we een oriëntatiepunt hebben, want door de
hoge golven zijn de pieren slecht zichtbaar.
Als we vlak bij de pieren zijn, gaat het weer
hard regenen en zien we bijna niets meer.
Chris zit in de kajuit te wachten wat er gaat
gebeuren. Mijn vader en ik hebben beide de
helmstok vast. Wanneer er een golf onder ons
door gaat staat er veel druk op het roer. Bij
iedere golf die bij ons achterop komt surfen
we de golf af. We kunnen de helmstok twee
keer niet houden door de kracht op het roer
en direct draait de boot naar bakboord. De
hoge brekende golven slaan over ons heen
overal stroomt water in de boot. Terwijl we
naar binnen aan het varen zijn zat Chris net
op de WC en bij de tweede golf was hij zich
net weer aan het aan kleden. Door de regen
en hoge golven zien we de boeien niet. Eén
keer zie ik een golfbreker voor mij opdoemen
en de diepte neemt heel snel af. Direct 90 o
naar stuurboord en daar zien we een kleine
rode boei. We zeilen met alleen het grootzeil
de haven in en zetten daar de motor aan.
Die start in één keer, maar het alarm piept.
DECEMBER 2007 SLUISKADE 11 NR 19

...en genoot: 3 dagen storm
Direct de motor langzaam en op onderzoek
uit. We kunnen de motor niet uit zetten
vanwege de wind, die we nu tegen hebben.
De motor blijft piepen maar geen enkel alarm
staat aan. Later blijkt dat er kortsluiting in
het piepertje zat. Met de motor op 2500
rpm (normaal goed voor 10 km/u) varen we
met 2 km/u langzaam de haven door naar
het jachtbekken. Bij het aanleggen worden
we nog tegen een houten paal aan gewaaid
en breekt er een stuk van het potdeksel af.
Om 9:00 liggen we eindelijk in de haven van
Thyborøn. We zijn blij dat we eindelijk kunnen
uitrusten.
Wat er kapot gegaan is:
Autoradio: geheel verroest door het zoute
water, geeft geen geluid meer
Windvaan: blad gebroken, gelukkig hebben
we een reserve
Verwarming: komt allemaal zand en water
uit
Bilgepomp
Grootzeil: één leuver afgebroken, 5 leuvers
uitgescheurd
Muis van het notebook: gebroken stekker
12V-voeding van het notebook: kortsluiting
Bakboord potdeksel bij de punt: gebroken
Bakboord navigatielamp: meerdere
popnagels gebroken.
De splitpen van de bout die de giek aan de
mast bevestigd, is gebroken
Verder zijn alle
kleren, het
beddengoed,
kussens en
vloerbedekking
nat. Gelukkig er
is een wasserette
in Thyborøn en na
twee keer wassen
en drogen zijn alle
kleren weer schoon
en droog. De
volgende dag komt
het jacht binnen
dat Chris en mijn
vader op zee zijn
tegen gekomen. Ze
zijn een dag langer
op zee gebleven,
ze wilden eigenlijk
naar Stavanger.
Zelfs voor top en
takel en een aantal
zeilen in het water
gingen ze nog altijd 5
knopen. Bij hun zijn
de stuurlijnen van
de windvaan kapot
gegaan en moesten
ze de hele storm met
de hand sturen.
Vanuit Thyborøn zijn
we naar Mandal in
Noorwegen gevaren.
Hier gebruikten
we voor het eerst
de elektronische
navigatiekaarten. Het
voordeel van navigeren met de computer
wordt helemaal duidelijk als we in het
donker Mandal binnen varen, het is heel
Ik zit in de kajuit aan de
kaartentafel met de notebook en
zeg welke koers er gevaren moet
worden
eenvoudig. Er zijn een paar ondieptes waar
we omheen moeten varen en dat gaat prima
zo. Ik zit in de kajuit aan de kaartentafel
met het notebook en zeg welke koers er
gevaren moet worden. Als we om 3:30 in de
haven liggen is het alweer licht.
Na de Noorse havens: Kristiansand,
Grimstad, Risør en Stavern, komen we in
de Zweedse haven Strömstad aan. Het is
eindelijk een droge dag, wel veel bewolking.
Leuke gezellige stad met een drukke
haven. Ook heeft de haven een goede
watersportwinkel die nog goedkoop is. We
kopen een Ancarolina, kunnen we ook gaan
hek-ankeren. We zijn nu in Zweden en gaan
ook eens kijken naar de Hallberg-Rassy werf
in Ellös. Tijdens de storm hadden we ook
schade aan het potdeksel en ik ga kijken
of er een nieuwe gemaakt kan worden. Er
komt een houtbewerker om 14:00 kijken om
te zien of er iets aan te doen is. Hij vertelt
dat er een nieuw potdeksel gemaakt kan
worden voor € 150,=. We zeggen “oké”
en een uurtje later komt hij terug met een
nieuw potdeksel en houtproppen.
Na Zweden wilden we buitenom weer terug
naar Nederland. Echter, door de westenwind
gaan we toch maar via de Oostzee en het
Nord Ostsee Kanal weer naar huis. De
route: Skagen in Denemarken, Frederiks
Havn Marina, Ballen Havn (leuke haven met
hele verse vis), Nyborg, Holtenau Hafen
in Duitsland, Cuxhaven, Amerikahafen en
Kornwerderzand.
Nu nog het laatste stuk naar huis.
Omdat we veel op de motor gevaren hebben,
gaan we eerst tanken in Makkum. Het
aanleggen wordt bemoeilijkt door de harde
wind en als we willen tanken, is na een
liter of 30 de diesel op. Gelukkig in ieder
geval voldoende om naar huis te varen. We
hebben de motor echter niet nodig er staat
een goede wind en we varen alleen op de
genua naar Enkhuizen. We varen tussen de
10 en 13 km/u. Af en toe is er een regenbui
met onweer. Bij de sluis van Enkhuizen
kunnen we direct naar binnen. Zo snel
zijn we nog nooit door de sluis gegaan bij
Enkhuizen. Bij de sluis werden we geholpen
door sluisstuwards. Niet dat we ze nodig
hadden, we lagen al vast toen ze er aan
kwamen lopen. Nadat we terug zijn in de
haven snel de belangrijkste spullen ingepakt
en met de auto naar huis.
Deze reis is wel een uitstekende test voor
de boot geweest, 3 dagen storm. We weten
nu dat de boot de storm zonder problemen
aan kan. Via de SSB radio
heb ik geregeld weerkaarten
binnen gehaald. Wat ik
alleen nog niet voor elkaar
krijg is Navtex berichten
ontvangen. In totaal hebben
we 2451 km afgelegd, in vier
weken. De motor is 122,5
uren aan het werk geweest.
Marcel Smit a/b de Feeks
DECEMBER 2007 SLUISKADE NR 19 19

Over de DIJK 9 en 10 - Makkum en Workum
In deze serie “Over de dijk” belichten we
een aantal reisdoelen, die in ons vaargebied
liggen en zich lenen voor een kort verblijf, een
wandeling en natuurlijk een verhaal. We geven
meteen even aan hoe u kunt aanleggen.
In dit dubbelnummer behandelen we Makkum
en Workum. Deze 2 plaatsen hebben heel veel
gemeen en zijn toch ook heel verschillend. Ze
liggen vlak bij elkaar in de noord-oostelijke
hoek van het IJsselmeer aan de Friese
Westkust.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik de plaatsen
beter ken van de landzijde dan van de
waterzijde. Mijn eigen schip, een open boot,
leent zich niet voor een grote tocht over het
IJsselmeer.
Maar van de landkant ken ik de streek wel.
Mijn middelbare school stond in Sneek.
Enkele klasgenoten kwamen uit deze
contreien en maakten dagelijks een f linke
reis om op school te komen. Een van hen
was Jan Tichelaar, met wie ik natuur- en
scheikunde-les heb gehad op het VWO. Over
hem later meer.
Omdat in de komende periode een vaartocht
niet voor de hand ligt, geef ik ook de autoroute
over land. U moet naar de Friese kant van de
Afsluitdijk. Als ervaren Frieslandreiziger vind
ik de reis over Joure het prettigst, via de A6
en de A7. Zelfs nu er werkzaamheden zijn
in de rondweg van Sneek. Mijn routeplanner
leidt mij echter over Amsterdam. Onlangs ben
ik naar Harlingen geweest, heen via Joure en
terug via Noordholland. Ik ga liever via Joure.
Men kan ook met de trein naar Workum.
Ik raad u dan wel aan in Friesland te
overnachten: de reis duurt minstens 4 uur en
voert via Amsterdam, Utrecht en Leeuwarden.
Als u nog vrije reisdagen of een dagkaart met
reductie van de NS heeft is dit een goede
besteding. Als u met de snelbus van Lelystad
naar Joure rijdt, wint u een halfuur, maar het
blijft een eind weg.
Geschiedenis
Op de westkust van Friesland is relatief veel
zeeklei afgezet. Omdat een strandwal van
zand opstoof die het achterliggende land
enigszins beschermde, kon de vegetatie in
de warmere perioden van het Holoceen (de
afgelopen 10.000 jaar) een f link veenpakket
vormen. Overstromingen sloegen delen
van het veen weer weg of legden er weer
kleilagen overheen. Op de strandwallen
nabij de zee vestigden zich vissers, het
liefst op die plaatsen waar veenriviertjes
uit het achterland voor de aanvoer van zoet
water zorgen en transport van zee naar
het binnenland mogelijk maakten. Op de
vruchtbare klei vestigden zich boeren. Zij
20
wierpen terpen op om zich tegen het water te
beschermen.
De Romeinen kwamen in deze streken toen
het veenpakket op zijn dikst was. Dichte
moerassige wouden aan de oostkant van
Nederland en aan de westkant een vlak land
dat dikwijls onder water liep. De grens van
water en vast land was daar moeilijk vast
te stellen en de Romeinen vonden het daar
levensgevaarlijk.
In de vroege middeleeuwen zorgden de
kloosters voor de kanalisatie van de
veenriviertjes in de lage natte delen. Deze
vaarten zijn nog steeds de basis voor het
Friese vaarwegennet. Vanuit deze vaarten
werden naar de terpen op de hogere delen
zogenaamde opvaarten gegraven. Hierdoor
werden alle terpdorpen met elkaar verbonden.
Wie de waterkaart van Friesland erbij pakt kan
dit zo controleren. In het algemeen geldt dat
waar een vaart langs een groter dorp loopt, dit
dorp dus op een strandwal is gebouwd langs
een lager gelegen gebied en van oudsher niet
door boeren maar door vissers en andere
varensgasten werd bewoond.
Het binnenmeer Almere heb ik in eerdere
af leveringen al beschreven. Het meer waterde
uit via het Flie. In de vroegste Middeleeuwen
een enkele kilometers brede stroom water die
tussen Texel en Vlieland in zee uitkwam. Aan
de westzijde is het land in de loop der eeuwen
weggeslagen, maar de Friezen verdedigden
met wisselend succes hun westkust en
poogden steeds de kwelders in te dijken. In
de veertiende en vijftiende eeuw werd men
daar steeds succesvoller in. Door de politieke
problemen tussen de Schieringers en de
Vetkopers slaagden de Friezen er echter niet
in om een samenhangend stelsel van dijken
aan te leggen.
Op 1 november 1570 overstroomde tijdens
de Allerheiligenvloed vrijwel alle laaggelegen
delen van Friesland. De lage dijkjes, die door
ruzies en laksheid slecht waren onderhouden,
werden zwaar beschadigd. De Friezen konden
het niet eens worden over de kosten van
het dijkherstel. De Spaanse stadhouder
Caspar De Robles, die twee jaar eerder met
veel machtsvertoon van Waalse troepen
Friesland was ingetrokken, legde de Friezen
een akkoord over het dijkonderhoud op. Deze
vuurvreter koos een punt bij van Harlingen.
Van hieraf werd het dijkonderhoud van de
noordelijke Friese Zeedijk door de boeren
op de noordelijke Friese klei betaald. De
bevolking van de Friese Zuidwesthoek moest
de zeedijk ten zuiden van dit punt bekostigen.
Later werd op de dijk op de grens van deze
twee zeewerende waterschappen een
standbeeld voor Caspar de Robles opgericht,
dat als bijnaam de Stiennen Man kreeg. Het
beeld staat er nu nog. Wie van de Kop van de
Afsluitdijk langs de dijk naar Harlingen rijdt,
ziet het beeld van veraf op de zeedijk staan.
Uiteraard is het vanwege de dijkverzwaringen
gerenoveerd en verplaatst, maar de orginele
kop uit 1576 ligt nog in het Fries Museum in
Leeuwarden.
Ik vond nog een aardige anekdote over dit
beeld dat dus vroeger dichter bij Harlingen
stond. Het beeld fungeerde als kinderbrenger.
Als de drukke Harlinger moeders hun kinderen
even kwijt wilden, dan moesten ze maar naar
de zeedijk lopen en driemaal om de Stenen
Man heenlopen. Met een beetje geluk kwam
er dan binnenkort een broertje of zusje bij.
Workum
Veel recreatieschippers met een groter schip
kennen Workum als de poort naar Friesland.
Door It Soal komt u aan in deze plaats. De
inpolderingen aan stuurboord en de grote
Workumer Waard aan bakboord maken
duidelijk wat het probleem van Workum was.
Door de voortdurende aanslibbing kwam het
plaatsje steeds verder van zee te liggen en
werd het onbereikbaar voor grote schepen. U
kunt aanmeren in de jachthaven aan bakboord
en met de bijboot naar de stad. Maar stel dat
u doorvaart en schut door de sluis: u maakt
dan een lichte knik naar stuurboord. Vroeger
ging het water rechtuit. Daar vindt u de terp
Kerkeburen, bij de Gertrudiskerk, het hart
van de nederzetting die 1100 jaar bestaat
(jawel).
In 1875 werd de Wymerts, het water door het
hart van Workum gedempt. Daarom leggen we
aan en gaan de bakboordswal op. Als u mazzel
heeft kunt u aanleggen voorbij de eerste
brug en twee weilandjes in een dwarsvaart
aan bakboord. Dit is de Nonnestrjitte
(nonnenstraat) Deze straatnaam herinnert
aan het voormalige klooster Marienacker.
Langs de kerk komt u dan op de Merk, de
oude markt. Hier vindt u ook het voormalige
waaggebouw uit 1650, nu het museum
Warkums Erfskip. Het museum bevat
prachtige stijlkamers en er is veel informatie
te vinden over de rijke historie van Workum.
Het is van april tot oktober iedere middag
open, maar niet op maandag.
Bij de kerk vind u ook de Latijnse school. Dit
gebouw is uit rode steen opgetrokken en met
gele stenen versierd. Het is net als de kerk,
gebouwd na een verwoesting in 1523. Het
gebouw was tot 1844 in gebruik als Latijnsche
School en heeft daarna vele functies gehad
en is nu in gebruik als sacristie.
Aan het begin van de zeventiende eeuw was
er een groot gebrek aan groot eikenhout voor
de scheepsbouw. De Workumer schippers
DECEMBER 2007 SLUISKADE 11 NR 19

speelden een grote rol in de aanvoer van
eiken uit Kristianssand in Noorwegen. Omdat
je er ook oorlogsbodems mee kon bouwen
was eikenhout een strategisch goed en werd
de uitvoer verboden.
Paling
Sinds mensenheugenis voeren de
palingaken van Workum met levende paling
naar Londen, waar ze zelfs een gratis vaste
ligplaats hadden aan de Dutch Mooring bij
Billingsgate Fishmarket. Voorwaarde was
wel dat er altijd een schip op die plaats
bleef liggen. De Londenaren verzekerden
zich zo van verse Friese paling. Door de
aalkorven en kurkzakken aan de rivierzijde te
leggen beschermde men de schepen tegen
aanvaringen van passerende schepen in de
Londense mist. In het nabijgelegen Heeg zit
zelfs vandaag de dag één van de grootste
palingexporteurs van ons land, al zal hij
de Workumer schippers niet meer nodig
hebben.
De bemanningen van de palingaken woonde
in de goedkopere huisjes aan de noordkant
van Workum. Als er bij de stadsherberg bij de
sluis een aak gezien was, die uit zee kwam,
renden de kinderen met het nieuws naar
huis, “zo ver als Workum lang was”. Dit is
nog steeds een lokale uitdrukking voor een
kilometer hardlopen.
Als u helemaal naar het noorden bent gelopen
voorbij het bedrijventerrein is uw beloning
een uitzicht op het Friese platteland. De
kleine meertjes bij Workum zijn drooggelegd
en u kunt kilometers ver kijken over grazige
weiden. Hierna lopen we weer terug. U kunt
ook naar het oosten lopen om de nieuwbouw
heen. Maar dit is weinig aantrekkelijk en het
fraaie station is gesloopt. De spoorlijn naar
Sneek is wel gebleven. Hierdoor is Workum
minder op Bolsward gericht als vroeger. Naar
Bolsward loopt nog steeds de trekvaart, die
goed bevaarbaar is, maar niet voor iedereen.
De wandelaar is via de trekweg langs de
vaart in twee uur in Bolsward. Gelukkig heeft
u een boot.
Scheepsbouw en industrie
Uiteraard werden er ook schepen gebouwd.
Er zijn in Workum liefst 20 plaatsen bekend
waar een scheepsbouwbedrijf heeft gezeten.
Zo behoorde scheepswerf De Hoop aan
ene Zwolsman, vast familie van die andere
Zwolsman uit de Nederlandse scheepsbouw.
Rond Workum stonden ook verschillende
houtzaagmolens, die het scheepstimmerhout
uit Noorwegen verzaagden. Deze molens en
de goede verbindingen over zee en achterland
trokken weer andere industrieën aan, zoals
een oliemolen, zuivelfabrieken en zelfs een
sagofabriekje.
Aardewerk
Belangrijk echter was de aardewerkindustrie.
De bedrijfjes stonden tussen de Wijmerts
en de Diepe Dolte in. Zo kon men de klei
en de turf achterom vanaf het water in de
werkplaats brengen. De klei werd lokaal
afgegraven. De turf kwam uit Heerenveen
en later uit Appelscha. Het moest lange
turven zijn, lichte turf, die veel vlam gaf.
Heel bekend is het roodbruine Workumer
aardewerk met de sobere gele versiering. Het
aanbrengen van de versiering heet ringeloren,
en gebeurt met een koehoorn waarvan
de punt is afgeslepen. Ook werd en wordt
in Workum kerfsnee aardewerk gemaakt.
Hierbij worden geometrische f iguren gekerfd
in de rand van de pot die met witbakkende
klei worden geaccentueerd.
Het Workumer aardewerk was in heel
Friesland gebruiksaardewerk en werd door
varende winkels (potskippen, vaak oude
verbouwde kleine schepen) verkocht. In de
kleine stille dorpen gaf het een paar dagen
reuring als het potskip aanlegde. In Friesland
zijn nog een aantal kinderliedjes bekend die
de kinderen dan zongen. Betere reclame
bestaat er natuurlijk niet. Als alle boerinnen en
huishoudsters voorzien waren van kommen,
kannen, vazen, potten, testen (comfoortjes),
stoofjes, pannen, zeep, heidebezems en
andere huishoudelijke artikelen, voer het
schip weer verder.
De meeste pottenbakkerijen kregen het
erg moeilijk toen in de 19 e eeuw het
stootvastere geëmailleerde keukengoed
opkwam. Het oudste Workumer bedrijf onder
leiding van De Boer schakelde tijdig over op
drainagebuizen en aardewerken bloempotten.
In de Noordoostpolder gingen kilometers
Workumer drainagepijp de grond in. Ook
maakte het bedrijf tussen 1930 en 1960
het zogenaamde Fries Blauw aardewerk. Het
ging goed tot de Italianen de bloempotten en
het plastic de drainage overnam. Rond 1970
ging het bedrijf achteruit en in 1986 zelfs
failliet. Maar De Boer kon het niet laten en
begon opnieuw.
Op 1 januari 2006 sluit de aardewerkfabriek
De Boer def initief de deuren. Afgelopen
jaar is de laatste eigenaar Rintje F. de Boer
overleden. Hiermee kwam een einde aan het
bedrijf van een pottenbakkersgeslacht dat
260 jaar actief was en aan een traditie van
300 jaar Workumer aardewerk.
Maar er zijn nog drie ateliers actief in
Workum. Deels werken zij in opdracht.
Daarnaast voeren
zij restauratiewerk
uit. Deze
plateelsschilders
hebben soms
hun opleiding in
andere ateliers
gehad, enkelen
zijn autodidact.
Sommigen van hen
werkten bij Tichelaar
in Makkum, waarover
later meer. Hun
ateliers zijn vaak
alleen op afspraak
open, maar voor
liefhebbers wel de
moeite waard.
Jopie Huisman
Beroemd tot ver buiten Workum is het Jopie
Huismanmuseum. Deze voddenkoopman
(zie hiernaast een zelfportret) tekende en
schilderde de gewone dingen en mensen
om zich heen. Hij was als kind altijd aan
het tekenen en men beschouwt hem als
autodidact. Nog tijdens zijn leven werd er
een museum geopend dat internationaal
veel belangstelling trok. Inmiddels is het
museum vergroot en hebben meer dan een
miljoen mensen zijn werk gezien.Veel minder
bekend is dat Jopie als plateelschilder al
voor de oorlog Delfts Blauw maakte bij de
fabriek van De Boer. Rond 1950 begon hij
met een andere plateelschilder een eigen
atelier, waar de “koudglazuur”-methode
werd toegepast. De biscuitborden werden
gekocht en van lak voorzien. Na het
aanbrengen van de afbeelding met plakaatverf
werd er weer lak overgespoten. Deze
techniek was zeer kwetsbaar voor vocht.
Wie op de rommelmarkt een plateelbord
vindt met een afbladderende afbeelding,
heeft dus mogelijk een echte Huisman in
handen. Het “Nijverheids Atelier Workum”
ging over de kop en de heren gingen weer
aan het werk bij De Boer. Toen De Boer
stopte met het maken van het Friese Delfts
Blauw werd Jopie voddenkoopman. Maar
laat u niet weerhouden het Museum Jopie
Huisman aan het Noard 6 te bezoeken. Zijn
werk spreekt veel mensen aan.
Ik kan me voorstellen dat u nu dorstig bent
geworden.
>> zie verder op pagina 22 en 23
DECEMBER 2007 SLUISKADE NR 19 21

VERVOLG Over de Dijk 9 en 10 - Makkum en Workum
Twee eeuwen terug dronk men in Friesland de
borrel wel samen uit één witte aardewerken
kom van een kwart liter, maar vandaag de
dag is het gebruikelijker ieder een eigen
glaasje te hanteren. Dan kun je ook nog eens
een tweede keer inschenken. Dat was bij een
kom niet gebruikelijk. Je kunt dat bijvoorbeeld
in de Stadsherberg bij de Sluis doen. Of bij
op recreatieterrein It Soal. Maar u kunt ook
naar Stadscafé de Smidte. Hier treft u de
Workumers. En u kunt uw Fries bijspijkeren
voor u verder de Zuidwesthoek ingaat.
Workum is sinds 1399 stad. En dat wil het
weten ook. Als een van de Friese elfsteden
wordt het erfgoed er gekoesterd. Bij het
museum in de Waag weet men er heel
veel van. Er valt nog veel meer te vertellen
over Workum en haar omgeving. Maar ik
wilde u nog naar een andere bestemming
meenemen...
Makkum
Vanaf de waterkant vaart men naar Makkum
door het Makkumer Djip. Dit ligt tussen
twee voormalige platen, die door de aanleg
van de Afsluitdijk niet langer door de zee
worden bedreigd. Aan de noordkant ligt de
Noordwaard, een natuurgebied, en aan de
zuidkant de Makkumer Zuidwaard. Hier vindt
men ook de Holle Poarte, een recreatiegebied
met een goede jachthaven.
Wie doorvaart komt in Makkum uit. In
de skyline van Makkum valt een enorme
hal op. In deze hal is Scheepswerf De
Vries gevestigd. Maar hier hoort een heel
verhaal bij. Het bedrijf werd gesticht als
scheepswerf Amels in het begin van de
twintigste eeuw. Er werden visservaartuigen
en koopvaardijschepen gebouwd. In de
jaren zestig kwam de recreatievaart op. De
werf schakelde over custom-build jachten
en pakte bijzondere projecten aan. Zo werd
halverwege de jaren tachtig een replica
van het spiegelretourschip de Prins Willem
gebouwd voor een Japans attractiepark. Dit
schip is nu te bezichtigen in Den Helder.
Een mega-project voor Donald Trump
betekende een ommekeer. Trump kon
niet aan zijn verplichtingen voldoen en om
onder de hoge boetes van de werf uit te
komen kocht hij het bedrijf. De onderneming
werd in een holding op de Bermuda’s
ondergebracht. Maar het ging nog niet goed.
Damen Shipyards nam het over en besloot
de productie en de naam naar Vlissingen te
verplaatsen. Men kan zich indenken wat dit
geschuif met honderden arbeidsplaatsen op
de werf en in de toelevering voor dit deel van
Friesland betekend heeft. Vandaag de dag
zijn de vooruitzichten voor de werf, die zich
toelegt op semi-custom-build megajachten,
meer dan uitstekend.
22
Scheepvaart
Makkum was vanouds een plaats waar veel
scheepslui vandaan kwamen. De Makkumers
voeren als kapitein op de schepen die naar
de Oostzee en naar Indië voeren, voor eigen
rekening of voor reders uit Amsterdam,
Hindelopen of andere plaatsen. En tot op
heden kent Makkum ook vissers. Zij varen
met de letters WON op hun schip, voor
Wonseradeel.
Kalk
Daarnaast werd er in Makkum veel kalk
gebrand. Er stonden wel honderd kalkovens
die de lokaal opgeviste schelpen tot kalk
brandden. In Workum waren “maar” 12
kalkovens. Veel huizen in Amsterdam werden
gemetseld met kalk uit Makkum. In het wapen
van Makkum zien we dan ook een meermin,
die een zeilschip en een kalkoven boven het
water tilt.
Aardewerk
Een derde bron van inkomsten vormde (en
vormt nog steeds) de aardewerkindustrie.
De klei wordt afgegraven van de weilanden
in de omgeving van Makkum. Aftichelen
noemen ze dat hier. Hierna wordt er kalk
door de klei gemend. Hierdoor wordt de kleur
van het aardewerk bijna wit. Tegenwoordig
wordt er mergel bijgemengd. Dan ontstaat
een wit-bakkend aardewerk. Het aardewerk
wordt witgeglazuurd en daarna beschilderd
en voor de derde maal gebakken met een
doorzichtig glazuur. Dit wordt de majolicatechniek
genoemd.
Hierover later meer.
Net als in Workum is Makkum ontstaan als
een terpdorp naast een watergang. En ook
weer een klooster dat sluizen bouwde. En
later een nieuwe vaarweg om de verstedelijkte
stadskern. Maar omdat de bloei van Makkum
later kwam, heeft
het dorp nooit
s t a d s r e c h t e n
gekregen. Dit
onderwerp kan
men dus in
de Makkumer
horeca maar
beter vermijden.
Maar we gaan
eerst eens
wandelen. Met
wat geluk kunt u
uw boot kwijt voor
de sluis. Vanaf
de sluis gaan
we bakboord
uit houden de
Zeedijk. U heeft
nu een aardig
overzicht van
Makkum. Het is geen lintdorp zoals Workum.
U moet u op het paadje onderaan de Zedijk
zien te komen. Dit pad heet het Achterdijkje.
Hier hingen vroeger de vissers hun netten te
drogen.
We buigen rechtsaf naar de Vermaningssteeg
en gaan op zoek naar de “Fermaonje” , de
vermaningskerk. In deze hoek van Friesland
vindt men veel van deze verstopkerkjes van
de Doopsgezinden. Via steegjes kon men alle
kanten uitvluchten als er gevaar dreigde.
De Doopsgezinden of Mennisten komen uit
deze streken, Menno Simons was kapelaan
in het nabijgelegen Pingjum. De Friese
Doopsgezinden zijn altijd gewend geweest
hun geloof onopvallend te beleven, deels
door vervolging en deels door hun overtuiging
dat het geloof met de jaren vanzelf komt.
Vanwege hun doop op latere leeftijd worden
ze daarom ook wel Wederdopers genoemd.
Al wordt dat ook in verband gebracht met de
tweede doop van Menno Simons in 1535. Hij
was toen pastoor in Witmarsum, het buurdorp
van Pingjum.
We komen via de steeg uit op de Kerkstraat
en gaan rechtsaf richting de Markt. Hier staat
het fraaie Waaggebouw met VVV en museum.
Let u ook eens op de fraaie gevels, die van de
rijkdom in de zeventiende eeuw en achttiende
eeuw getuigen.
Een aardig verhaal in dit verband is het
verhaal van de Kingma’s. In 1764 kocht
Hylke Jans Kingma een oliemolen in Makkum.
Met het geld dat hiermee werd verdiend kon
men geld wisselen. In de ruilmaatschappij
van vroeger was er regelmatig gebrek aan
baar geld. Zo werden in Friesland begin mei
de huren opgezegd. De arbeidscontracten
van de boerenarbeiders liepen dan af. Bij
de Kingma’s was er dan geld voorradig. De
boeren hadden dat geld weer betaald, voor
DECEMBER 2007 SLUISKADE 11 NR 19

de oliekoeken (resten) die als krachtvoer
dienden. Ook werd er door de Kingma’s meel
gemalen en in zuivel en kolen gehandeld.
De geldhandel was een neventak, ook
toen nazaten in 1869 een kassiersbedrijf
begonnen. Dit bedrijf groeide na 1885 uit
tot een bank. De Kingma’s beschouwden het
nog steeds als bijzaak; het telegramadres
bleef “OLIESLAGER”. De f inanciering van
de drooglegging van het vlakbij gelegen
grote Parregaaster Meer in 1913 was een
doorbraak. De bank specialiseerde zich
in weinig risico dragende leningen aan
waterschappen. Door voorzichtigheid en
kundigheid kon het bedrijf uitgroeien tot een
bank met vestigingen in heel Friesland. In
1970 ging het kleine bankje op in de ABN.
Het telegraafkantoor, waar de berichten van
de bank binnenkwamen, is nu een Frans
restaurant, “It Posthus”, met een uitstekend
terras. Ook op
het Plein caférestaurant
de
Zwaan. Met wat
geluk vindt u
hier de makers
van Hotze Klots.
Deze stripheld
is geïnspireerd
op Appie
Happie van Dik
Bruinesteijn.
Hij houdt zich
niet met voetbal
bezig, maar met
de nationale
Friese sport
kaatsen. Via
deze stripheld
hebben vele nieuwkomers in Friesland met
deze sport kennis kunnen maken.
We lopen de Markt over en gaan links
aanhoudend rechtdoor de Turfmarkt op.
Vroeger lagen hier grote schepen om de grote
pakhuizen te bevoorraden. Hier vinden we de
Koninklijke Aardewerkfabriek van Tichelaar.
Op een Spaanse kaart uit 1572 staat hier
al een tichelwerk getekend. Hier werden
bakstenen gemaakt. Vanaf ongeveer 1626
is de familie Tichelaar betrokken geweest
bij dit bedrijf. In ieder geval kan de huidige
directeur 12 generaties terug aanwijzen
in de mannelijke lijn als zijn voorgangers.
Het is hiermee het oudste familiebedrijf in
Nederland.
Na 1700 maakt men hier aardewerk in plaats
van bakstenen. Ook toen al concurreerde
dit bedrijf met import van porselein uit
China. Maar er werd goed verdiend door
de Tichelaars en zij staken hun geld ook
in andere activiteiten. Ook hier werden
dakpannen en drainagepijpen gebakken in
de negentiende eeuw. Het sterke punt van
dit familiebedrijf is altijd geweest om tijdig
om te schakelen. Na 1865 legde men zich
toe op f ijn sieraardewerk. Tegenwoordig
prof ileert men zich als kenniscentrum op
het gebied van keramiek en glazuren en
wordt er niet meer op voorraad gemaakt.
Met moderne architecten worden de grenzen
van de hedendaagse techniek afgetast
zoals goudgeglazuurde straatklinkers en de
iriserende gevelbekleding van het dit jaar
geopende Museum of Arts and Design in
New York op de hoek van Central Park.
Maar het oude ambacht wordt niet vergeten.
Als laatste bedrijf in Nederland maakt men
hier Delfts Blauw en andere traditionele
producten. Ook worden moderne ontwerpen
met jonge kunstenaars gemaakt. Daarnaast
is Tichelaar het enige bedrijf dat bijna alle
restauraties aankan, omdat er zoveel kennis
is.
In Makkum zijn nog meer ateliers, maar
uiteraard veel kleiner. Veelal oud-werknemers
van Tichelaar. Vraagt u ernaar bij de VVV.
Na het bezoek volgt nog een f linke wandeling.
We gaan verder en linksaf langs de drukke
weg De Suderseewei. Deze buigt naar rechts
af en gaat over een brug. Hierna buigt de weg
weer naar links en slaan we linksaf. We zijn
nu op de Hemmensweg en onderweg naar
Exmorra. Na de tweede brug verandert de
verkaveling. Geen scheve stukjes land meer ,
maar rechte stukken. Dit land was tot 1879
het Makkumer Meer. De weg maakt na een
kilometer een haakse bocht en bent u via de
Meerweg aan de overkant van het voormalige
meer, in Allingawier.
Allingawier
Het dorp bestaat uit een kerk op een terp en
er wonen maar tachtig mensen. Allingawier
is een belangrijke schakel in de Aldefears
Erf-route. Het dorp zelf is meer dan duizend
jaar oud. De parochie wordt rond 1270 al
genoemd. In dit dorp is Museumboerderij de
Izeren Ko gevestigd. (De ijzeren koe)
Yde Schakel, een aannemer, begon aan
het begin van de zestiger jaren al wat te
restaureren voor de aardigheid. In de jaren
zeventig raakte restaureren in de mode en
Yde maakte fortuin. Sommigen hebben
kritiek op zijn manier van restaureren. Zo
trok hij voor zichzelf als woning een nieuw
oud pand op in Allingawier. Dit pand is onder
begeleiding te bezichtigen. Anderzijds hebben
heel veel bezoekers een idee gekregen
hoe het vroeger was. Er is zomers veel oud
landbouwgereedschap te zien, dat buiten
staat opgesteld. Als u uitgekeken bent en in
de Izeren Ko koff ie hebt gedronken wandelen
we weer terug naar Makkum.
Maar u kunt ook met de boot via de Grote
Zijlroede. Dus…
Na de koff ie bij de rondleiding bij Tichelaar
lopen we weer terug en gaan nu tweemaal
linksaf de Pruikmakershoek op. Via de
Voorstraat komen we weer bij de sluis en bij
de boot.
Koninklijke Tichelaar is op werkdagen te
bezichtigen. De rondleidingen starten om 11
uur en half twee.
De overige genoemde musea zijn alleen in
het seizoen open, van april tot oktober.
Toch kunt u heel goed in de winter een dagje
Fries Aardewerk doen. U gaat dan per auto
naar Makkum en bezoekt ook het Nationaal
Keramiek Museum, het Princessehof in
Leeuwarden. Dit museum is gevestigd in
het voormalig paleis van Marijke Meu (tante
marijke), de in Friesland populaire Maria
Louise van Hessen-Kassel, prinses van
Oranje Nassau. Zij is van de Friese tak van
de Oranjes en de huidige koninklijke familie
stamt van haar af.
Bronnen:
Schriftelijk:
Bodders in de Fryske Striid – G.A.Wumkes –
Bolsward - 1926
De Bank in Friesland - Amsterdam – 1998
Waterkaart van Fryslan – NNBT – Drachten
Internet:
Wikipedia.nl
Googlemaps
www.ald-makkum.nl
www.makkum.nl
www.workum.nl
www.allingawier.com
www.warkumserfskip.nl
www.fries-aardewerk.nl
www.tichelaar.nl
www.hotzeklots.nl
www.itposthus.nl
www.princessehof.nl
www.aldfearserf.nl
www.allingawier.com
DECEMBER 2007 SLUISKADE NR 19 23

CLUBKAMPIOEN 2007: Remi de Groot
Plaats Bootnaam punten
1 Fortune 26
2 Big Bubbels 28
3 Vivace 28
4 Zwelgje 37
5 Second Wave 43
6 Sterre 45
7 Blue Temptation 48
8 Little Too 55
9 Orion 2 58
10 Bon Vivant 59
11 Switch 60
12 Najade Iii 60
13 Pura Vida 62
14 Heron 63
15 Sphinx 64
16 Jjes 66
17 Gambiet 67
18 Stella 70
19 Blues 71
20 Meteor 73
21 Balans 75
22 Harm 78
23 First Love 80
24 Antares 84
25 Asterix 84
26 Shalom 1124 86
27 Ushuaia 89
28 Capricorn 90
29 The Happy Sailer 93
Winnaar ORC 2007
Plaats Bootnaam punten
1 Big Bubbles 92,25
2 Vivace 90
3 Sterre 79,5
4 Sfinx 77,75
5 Fortune 70,5
6 Second Wave 64
6 Blue Temptation 64
8 Little Too 57,25
9 Switch 55
10 Bon Vivant 35
11 Balans 27,25
12 Blues 17,25
13 Meteoor 16
14 Antares 12
15 Pura Vida 8
24
De bemanning van de
Fortune tijdens de
huldiging op het Eindejaarsbal
in november:
uiterst rechts Remi, links
van hem, en bedekt door
het overwinnaarslint,
Tanja, dan havenmeester/
zeiler Friso en tot slot:
Guido
Winnaar SW 2007
Plaats Bootnaam punten
1 Najade III 85,75
2 Zwelgje 84,75
3 Orion 2 64,25
4 W 151 51,5
5 JJes 38,25
6 Adventure 31
7 Asterix 30,25
8 First Love 28
9 Stella 19
10 Ned 1142 (J22) 17,5
11 Shalom 17
12 Merdeka 15
13 Ricus 4
13 Mirjam 4
16 Happy Sailer 2
DECEMBER 2007 SLUISKADE 11 NR 19

Begroting vereniging
totaal
Dit is de interne begroting
2008. De off iciële is u
toegezonden met de stukken voor
de Algemene Vergadering van 22
november. De vormgeving wijkt
wat af, maar de uitkomst van
de cijfers is natuurlijk gelijk. In
de interne begroting kunt u zien
wat er gebeurt met uw contributie
en wat er wordt gedaan met het
liggeld.
De begroting is goedgekeurd
door de aanwezige leden. Voor de
toelichting op de begroting verwijs
ik u naar de eerder toegezonden
vergaderstukken.
Watersportverbond
Zoals u zich nog zult herinneren is
het Watersportverbond in 2006 in
f inanciële problemen gekomen. In
2007 heeft dit geleid tot een f link
aantal bezuinigingen op diverse
activiteiten en een vermindering
van het aantal formatieplaatsen
van 29 naar 22.
In 2007 hebben alle aangesloten
verenigingen een extra bijdrage
betaald om het verbond overeind
te houden.
baten
contributies (600 x 60) 36.000,inschrijfgelden
(23 x 260) 6.500,zelfwerkzaamheid
(580 x 145) 87.000,advertenties
clubblad 2.500,-
Begroting vereniging
Exploitatiebaten
bokken. trailers, bijboten
liggelden
passanten
hefgelden
camping
opbrengst brandstofpomp
opbrengst elektra
opbrengst clubhuis
diversen
totaal
De f inanciële problemen uit het
verleden zijn opgelost.
Voor 2008 heeft het
Watersportverbond weer een
ambitieus jaarplan. Dit jaarplan
kunt u inzien op hun website. Dit
moet zorgen voor een sterke en
slagvaardige speler in de wereld
van de watersport.
Door minder subsidies en
minder inkomsten uit ondermeer
examens is er toch behoefte aan
een extra bijdrage van € 4,- per
lid.
Voor 2008 zijn de aangesloten
verenigingen akkoord met de
voorgestelde verhoging. Het
resultaat daarvan is ook terug
te zien in onze begroting voor
volgend jaar.
Begroting Begroting Prognose
2008
132.000,-
2007
36.000,-
6.000,-
84.000,-
2.500,-
128.500,-
2007
37.000,-
12.740,-
80.620,-
2.750,-
133.110,-
Begroting Begroting Prognose
2008
4.000,-
240.000,-
9.500,-
14.000,-
2.000,-
4.000,-
5.000,-
5.000,-
1.500,-
285.000,-
2007
4.000,-
242.000,-
9.500,-
14.000,-
3.000,-
4.000,-
5.000,-
8.000,-
1.500,-
291.000,-
2007
4.000,-
240.000,-
9.200,-
14.000,-
1.600,-
3.700,-
5.200,-
7.500,-
2.000,-
287.200,-
lasten
personeelskosten
algemene kosten
communicatiekosten (clubblad)
porto
kopieerkosten/drukwerk
lidmaatschap KNWV
kosten Algemene Vergadering
representatiekosten
diverse kosten
evenementen
zeilcommissie
kosten Meewsen Ten Hoope
subtotaal
Huisvestingskosten
verzekering verenigingsboot
huisvestingskosten
verlichting/verwarming
schoonmaakkosten
beveiliging
telefooonkosten
subtotaal
Vrijwilligersvergoeding
zelfwerkzaamheid
bestuur
communicatiecommissie
zeilcommissie
evenementencommissie
kascommissie
vrijwilligersdag
subtotaal
totaal
Exploitatielasten
Personeelskosten vrijwilligersvergoeding
onderhoudscommissie
deel bestuur/kascommissie
subtotaal
Huisvestingskosten
erfpacht
belastingen
verzekeringen
beveiliging
energie, water
milieukosten
schoonmaken gebouwen
onderhoud terrein en machines
onderhoud gebouwen en inventaris
subtotaal
Algemene kosten
projectkosten Nieuwe Jachthaven
honoraria adviseurs
assurantie ongevallen/aansprakelijkheid
kosten telefoon/fax
overige contributies/software
kosten MTHC
kantoorbenodigdheden
onderhoud drukwerk advertentie
subtotaal
Afschrijvingen
bokkenveld/infrastructuur/containers
steigers / palen
toiletgebouw
stacaravan / boot
gebouwen / inventaris
afspuitplaats, helling, JCB
subtotaal
Interest
rente op lening en hypotheek
bankrente en - kosten
ontvangen rente
Begroting Begroting Prognose
2008 2007 2007
19.000,-
14.000,-
2.000,-
750,-
11.000,-
2.000,-
3.000,-
3.500,-
6.000,-
4.700,-
5.000,-
51.950,-
1.500,-
5.625,-
3.750,-
6.500,-
1.500,-
1.000,-
19.875,-
26.000,-
3.750,-
4.000,-
2.500,-
2.000,-
1.900,-
2.500,-
42.650,-
133.475,-
19.000,-
12.500,-
2.000,-
1.500,-
7.000,-
1.000,-
2.950,-
3.550,-
6.000,-
5.050,-
3.000,-
44.550,-
1.500,-
5.500,-
5.000,-
5.250,-
1.100,-
600,-
18.950,-
26.000,-
2.750,-
2.200,-
1.600,-
200,-
900,-
2.500,-
36.150,-
118.650,-
19.000,-
12.050,-
950,-
1.140,-
10.900,-
2.150,-
3.000,-
3.425,-
8.500,-
2.550,-
4.250,-
48.915,-
1.500,-
5.550,-
3.700,-
6.500,-
1.275,-
888,-
19.413,-
20.000,-
3.750,-
4.000,-
2.500,-
355,-
1.900,-
2.260,-
34.765,-
122.093,-
Begroting Begroting Prognose
2008 2007 2007
70.000,-
9.000,-
5.650,-
14.650,-
25.300,-
5.000,-
5.300,-
4.500,-
5.625,-
14.000,-
6.500,-
20.000,-
7.500,-
100.625,-
4.500,-
2.200,-
1.500,-
1.000,-
2.000,-
5.000,-
2.000,-
2.000,-
20.200,-
3.900,-
20.900,-
4.500,-
1.000,-
18.700,-
10.000,-
59.000,-
10.000,-
2.000,-
- 1.500,-
75.000,-
6.200,-
3.650,-
9.850,-
25.300,-
5.000,-
5.300,-
4.900,-
5.400,-
14.000,-
7.800,-
21.000,-
3.850,-
102,550,-
4.500,-
2.200,-
1.500,-
1.150,-
650,-
3.000,-
2.000,-
1.750,-
16.750,-
3.951,-
17.602,-
5.002,-
1.320,-
17.478,-
10.122,-
55.474,-
10.100,-
2.000,-
- 250,-
70.000,-
9.000,-
5.650,-
14.650,-
25.293,-
5.000,-
5.375,-
3.825,-
5.550,-
13.400,-
6.500,-
14.380,-
7.550,-
93.173,-
2.200,-
1.500,-
1.500,-
900,-
2.000,-
4.250,-
2.000,-
1.340,-
15.690,-
3.971,-
18.689,-
4.172,-
1.355,-
19.017,-
9.590,-
56.794,-
10.300,-
1.567,-
- 1.500,-
Nog vragen? Bel Hans Steinhart
T 036 - 534 3535 of mail het
bestuur:
bestuur@wsvalmerehaven.nl
totaal 274.975,- 271.475,- 260.674,-
Totaal W 417.000 419.500,- 420.310,- 408.450,- 390.125,- 382.767,-

Voor al uw onderhoud Shipshape Jachtservice
IJmeerdijk 12 • 1361 AA Almere • tel: 036 536 78 74 • fax: 036 536 68 57 • info@shipshape.nl • www.shipshape.nl
ZEILMAKERIJ HOUTKOOP
WWW.HOUTKOOP.NL
KELVINSTRAAT 18
Maar ook:
Dealer van:
rolfok systemen
3846 BV HARDERWIJK
Wij maken oa:
Betaalbare
Jachtzeilen !
bootkappen
sprayhoods
winterkleden
enz.
tel: 0341-427216 fax: 0341-434477
e-mail: zeilmakerij@houtkoop.nl

Service, Vriendelijk, Vakbekwaam
Dealer van onder andere Asa Boot Electro
Honda generatoren
Digitenne & Canal Digital
Procom Antennes
Een greep uit ons assortiment:
- Marifoon, gps, gsm, schotel- en digitenne-antennes.
- Dekdoorvoeren, kabels, pluggen etc.
- 27Mc, pmr- en lpd-apparatuur.
- Compressor/koelboxen en koelkasten.
- Watervaste luidsprekers voor radio en/of marifoon.
- Acculaders, diodeblokken, generatoren.
- Alle kennis op het gebied van zonne-energie,
op brandstof en elektrische steps en minibike’s.
U kunt ons vinden vlakbij de Gamma en de Decorette:
Markerkant 10-136c
Almere
036-5330333
info@televersumalmere.nl
DECEMBER 2007 SLUISKADE NR 19 27

Voor al hun verhalen, de hele tocht: surf naar www.travelpod.com/travel-blog-entries/sylviaenjeroen
WSV-er Jeroen Meijer
en zijn vriendin Sylvia
van Pijkeren begonnen
bijna 2 jaar geleden
aan hun zeiltocht
voor onbepaalde
tijd, met onbepaalde
bestemming...
In de vorige Sluiskade
stond hun laatste
verslag uit Brazilië.
Intussen hebben ze
Suriname bezocht,
en gaan op weg naar
Tobago.
Van Paramaribo naar de NO zijde van
Tobago is 459 mijl, koers 316°. Als
we vertrekken hebben we gepoogd de
diesel aan te vullen, maar dat bleek aan
de waterkant erg lastig, dus maken we de
oversteek maar met de 200 liter die nog in
de kiel zit. De weersverwachting is goed,
NO 20-25 Kn. Op het voordek bedien ik
de handel van de ankerlier en sleur 40
meter ijzer omhoog, borg de zaak goed
en controleer alle lijnen nog een keer. De
kotterfok hangt opgebonden aan de railing.
We trekken het grootzeil omhoog en met
stroom en wind in de rug schuiven we om
8 uur de rivier af. Als ik de windpilot bij
wil zetten blijkt het windpendulumblad,
dat al schommelend de windrichting moet
meten, gewoon plat te blijven staan. Vast
gaan zitten en nu heel slecht los te krijgen,
want ik kan er nauwelijks bij. Dat wordt 4
dagen met de hand sturen, want voor de
elektrische stuurautomaat hebben we geen
stroom genoeg.
Er staat niet zo veel wind, maar we lopen
toch een knoop of 5 over de grond. De
vaargeul is eenzijdig betond en loopt
langzaam over in een open zee. We komen
twee werkschepen tegen, een laatste zwaai
en dan verdwijnt Suriname langzaam achter
ons. Als we bij de uiterton (einde vaargeul)
komen trekt de wind plotseling aan tot 30
knopen en stort een f ikse regenbui over ons
heen. Snel gaan we voor de wind varen, de
fok inrollen en de luiken sluiten, want alles
wordt nat binnen. Als de bui voorbij is en
de zon weer verschijnt, is ook de wind weer
weg en als een badkuip dobberen we in het
rond. De boot ligt f link te rollen en binnen
worden boeken en serviesgoed gelanceerd.
Om beurten houden we wacht en de ander
gaat dan meestal slapen. We lossen elkaar
regelmatig af naar de energie die 1 van
28
Strak druk ik mij tegen haar aan.
“Ik dacht dat je weg was” stamelt
ze.
ons steeds heeft. Een strak wachtschema
werkt bij ons niet, maar er is wel een
maximum van 3 uur. Als de wacht in slaap
dreigt te kukelen roept die de af lossing
en onderhandelen we uurtjes. We moeten
duidelijk weer wennen aan een slingerend
schip. “Ik wil naar huis” hoor ik vanachter
het gesloten kajuitluik boven de kletterende
regen uit roepen als ik in de zoveelste bui
aan het roer sta om de boot op koers te
houden. Ik schuif het luik een stukje open
en zie een wanhopige blik die de kruiden
terugpropt in een omgevallen potje. “Da’s
goed” knipoog ik, “maar eerst aan land zien
te komen!” Ze glimlacht.
Als de avond valt hebben we net ons
eten op. Het is half zeven. We laten het
ankerlichtje branden om de schaarse
stroom te besparen. De nacht is donker
en in een enkele hoek zit een gat in
de hemel waardoor ik wat sterren zie.
Onaangekondigd stort een volgende bui
zich over ons uit. Opnieuw luiken dicht,
fok inrollen en voor de wind weglopen. 10
minuten later slingeren we weer alle kanten
op. De zeilen slaan bij elke golf. Ik probeer
een boek, maar wordt gek van het geslinger.
De boot blijft, ondanks dat er niemand
stuurt, behoorlijk goed op koers. Ruim aan
de wind gaat dat prima door de lange kiel.
Net voor mijn hoofd voorover valt vang ik
‘m op. Kop omhoog, rondje kijken, nog een
keer, geen lichtje te bekennen. Het is ook
zo saai, zonder sterrenhemel, terwijl ik de
kuip niet uit mag. (afspraak!) Ik zet muziek
op mijn oren, De Dijk, Boudewijn de Groot,
Ivette Sangala en Chiclete com Banana.
Het is heerlijk en na elk nummer kijk ik
twee keer in het rond. Een visser schuift
in de verte langs ons heen, verder niks.
Ik ga terug naar m’n live concert. Wat een
heerlijke muziek maken die Brazilero’s toch
en wat houdt het batterijtje het lang vol!
“JEROEN” hoor ik opeens vlak naast mij uit
de kajuit schreeuwen. Ik schrik me wild. Syl
staat op de trap vlak naast mij maar ziet
mij niet. Ze kijkt in de kuip: leeg! (waar heb
ik dat toch meer gehoord?) Ze heeft al drie
keer geroepen en kreeg niks terug. Haar
hoofd zit vol met zweet en ze hyperventileert
van de schrik. Strak druk ik mij tegen haar
aan. “Ik dacht dat je weg was” stamelt ze.
De pieper van de AIS ging af en jij reageerde
niet. We drinken thee en ik ga, als Syl weer
is bijgekomen, het schip peilen en onze
driekleur aan doen. 15,4 mijl afstand, 12,3
knoop, koers 340, het loopt ons schuin van
achter op. Als ik een uurtje gelegen heb
is het schip tot op 3 mijl genaderd. Als ik
de koerslijn doortrek loopt die akelig dicht
langs onze positie. De scheepsnaam staat
op het scherm. Ik vraag de stuurman om
naar kanaal 6 te komen en vraag of hij ons
gezien heeft. Dat wordt bevestigd en hij zal
koers wijzigen en achter ons langs voorbij
De golfhoogte was 3 meter
voorspeld, maar we zien soms
wel 5 meter
lopen. Zo gaat het ook, ik doe nog een
dutje.
Meer dan 100 uur te gaan, berekent
de GPS. Als ik te kooi mag slaap ik in 5
minuten. Het is warm binnen. Ondanks
DECEMBER 2007 SLUISKADE 11 NR 19

netjer/1151782560/tpod.html
dat de dinghy er bovenop licht kan het voorluik niet eens op een
kiertje. Zeewater is al weer de badcel ingestroomd, dus stroomt er
geen lucht door de muffe kajuit. Binnen is het ruim dertig graden
en we zweten ons rot in de smalle zeekooi. Ik slaap er onrustig
van en droom vaak. Herinneringen van vroeger en werk komen
ongewenst op bezoek. We leven in blote kont en douchen in de
tropische buien. De eerste 24 uur zitten er op, nog 378 mijl. We
lijken te kruipen en we leven veel langs elkaar heen. Nergens
zin in en blij met een beetje voortgang. We overwegen de motor,
maar weten dat we een risico nemen dat die er mee ophoudt door
de lege tank. Afwachten maar. De wind die er is komt schuin van
voren in. Tegen zonsondergang luisteren we naar de wereldomroep
en daarna hebben we een sociaal gesprekje met een andere boot
ruim 4000 mijl zuidelijker. De 2 e nacht onderscheid zich weinig
van de eerste. Naast de boot hoor ik soms een zucht. Een dolf ijn
denk ik, maar het is te donker. Om beurten slapen we een paar
uurtjes en dat gaat door tot ver in de dag. Soms lezen we wat en
versturen een positiemelding en e-mails naar een walstation via
de korte golfradio. Verse weerkaarten geven een gerust beeld en
vers brood uit de pan vervangt bakkerij Hollandia uit Paramaribo.
Al vroeg in de middag heeft Syl een heerlijke pasta met asperges
gemaakt en als we onze bordjes nog maar net leeg gesmuld hebben
begint de molen van de vislijn ratelen. Kon dat nou niet een uurtje
eerder? Na een kwartiertje stoeien, ligt een knots van een vis in
de kuip te spartelen. We geven hem wat goedkope rum en snijden
gelijk zijn ingewanden uit z’n buik. We noemen hem Barracuda want
een goed visboek ontbreekt nog in onze boordbieb. Nog 95 uur bij
deze snelheid en nog geen goede wind. De buien zijn inmiddels wel
afgenomen en de derde dag waait een mooie voorspelde wind
uit het noordoosten. We kunnen halve wind varen en met vol tuig
blijven we bijna constant boven de 7 knopen. Nog 38 uur te gaan
bij deze snelheid.
De swell komt schuin van achteren binnen en we maken f linke
schuivers als we van een golf afrollen. Toch houden we het tuig
er op en de zee begint steeds meer op te bouwen. De golfhoogte
was 3 meter voorspeld, maar van top tot dal zien we soms wel 5
meter. Geraas van brekende toppen komt steeds vaker voor en de
zee staat al vol met witte koppen Elke 5 minuten maken we een
f linke roller en dan liggen we weer stabiel op de wind. De lucht
is nu veel helderder en de zon laad onze accu’s weer een beetje
bij. Plotseling rolt een golf het gangboord in en zet de vloer van
de kuip onder water. De schotten zijn er uit en water spettert naar
binnen. Gelukkig blijft het meeste water buiten en is de kuip zo
weer leeg, maar ik heb wel een nat pak en de kussens zijn ook
allemaal doorweekt en zout.
Op de 3e dag hebben we tegen de avond nog 20 uur te gaan.
Als we de snelheid er in kunnen houden kunnen we dus nog voor
donker aanlopen, best prettig zonder verlichting op de
wal tussen de rotsen door. Het lijkt er steeds meer op
dat dat gaat lukken en terwijl wij ervaren hebben dat
we dat meestal niet gaan halen blijft de GPS beweren
van wel. Tot voor 10 mijl van ons waypoint hebben we
geen land in zicht en de computerkaart geeft geen
hoogtes. Er hangt wel veel bewolking en soms valt er
weer een f ikse bui die ons nog meer snelheid geeft.
Er is geen schip te bekennen en pas op 8 mijl afstand
zien we opeens een hoog gebergte tussen de wolken
door piepen.
Op het waypoint moeten we nog drie korte stukjes
van elk 3 mijl tussen de rotsen door varen. De
laatste regenbui maakt ons niks meer uit en wij zijn
apetrots en blij dat we er zijn. Langzaam worden meer
details in de bergen duidelijker. Egaal groen worden
bomen en kleine bomen blijken struiken, We zien
vogels uit de bomen komen en zien plekken waar
mensen lopen. Ik schiet snel een onderbroek aan. Eén blik op het
scherm bevestigd wat we buiten zien. Op kleine rotseilandjes zien
we water méters hoog opspuiten, we varen er ruim omheen, de
dieptemeter heeft geen idee wat aan te geven. Na het derde rakje
liggen we tussen een eilandje en het vasteland in. Links diverse
rotsen, de drie baaien lijken er vier te zijn en in het straatje moet
harde stroom verwacht worden. We vliegen zo voorbij ons geplande
baaitje en draaien de boot in de wind. Snel ploft het grootzeil in de
lazy jacks en gaat de motor aan. We snuffelen wat in het baaitje
waar moorings zouden moeten liggen. Er liggen alleen twee lokale
toerbootjes aan een anker dus zoeken we een goede ankerplek.
Links en rechts zit een koraalrif waar we niet op mogen ankeren.
Maar hoe herken je dat? Syl zoekt nauwkeurig het midden van de
baai op en in 8 meter water laat ik dertig meter uitlopen. Steeds
weer moet ik, in mijn functie als ankerman, maar hopen dat de boel
houdt en we niet te dicht bij andere schepen komen. Inmiddels
hebben we wel ervaren dat het anker even de tijd nodig heeft, dus
takelen we de dinghy maar vast overboord. Na nog 10 meter ketting
trekken we zachtjes achteruit, als een huis en nog twee lengtes
van een ander bootje. 10 minuten later is het donker. Welkom in
Tobago.
Jeroen Meijer a/b Netjer
DECEMBER 2007 SLUISKADE NR 19 29

Ik denk niet dat er een moment komt, waarop ik alles weet
Het afgelopen jaar heeft Ed Brand
voor de vijfde maal het Nederlands
kampioenschap Pion op zijn naam
geschreven. In andere Pionwedstrijden
heeft hij ook ijzersterk gevaren. In de
afgelopen Eenheidsklasse Evenement
2007 (het IJsselmeer-weekend) won hij
in een veld van acht schepen zes keer uit
zes wedstrijden. Hij moest dus één eerste
plaats aftrekken.
De redactie vond het de hoogste tijd
om deze bijzondere zeiler eens te
interviewen voor Sluiskade 11.
Henk Kluvers ging op onderzoek.
Ed is al op jonge leeftijd zelf gaan zeilen. Hij
begon in een Piraat. Hij was toen een jaar
of vijf, zes. Daarna volgde een Pluis. Weer later
voer hij jaren in een Vrijheid, hoofdzakelijk in
Vinkeveen. Toen hij in Amsterdam woonde,
waren de Vinkeveense Plassen immers een
logisch vaargebied.
De verhuizing naar Almere bracht verandering.
Er was ruimer water voor de deur. En er was
een gezin: dochter Leonie was op komst. Er
kwam een degelijke kajuitboot, een Domp
740. Voor wie de Domp niet kent, het is een
stalen kajuitjacht. Een oerdegelijk schip,
maar zwaar en traag.
Toch wist Ed met zijn Domp te winnen in de
Avondcompetitie. Hij verzon een list.
Hij kwam heel vaak als laatste binnen, als
de andere schepen al op weg waren naar de
haven voor een biertje.
Door zijn hoge SW-handicap was hij in de
uitslag lang niet altijd laatste, maar hij won
nooit het begeerde bekertje. Er werden
indertijd namelijk na iedere wedstrijd kleine
bekertjes uitgereikt aan de winnaar.
Ed kreeg toen een goed idee. Bij de Gamma
haalde hij een stuk hout en maakte daar een
soort kluiverboom van. Daar zette hij een f linke
fok op. Dat was natuurlijk een risico. Als men
hem betrapte, werd hij eruit geprotesteerd.
Maar hij waagde het toch, de fanatiekelingen
lagen toch voor in de wedstrijdveld en letten
niet op hem.
Zoals gebruikelijk kwam hij als laatste binnen.
Het was inmiddels halfdonker en de snelle
mannen waren al op weg naar de haven.
Hij kreeg geen protest en op het startschip
van de heer Pereboom kneep men een oogje
toe. Of men was ook druk met andere zaken.
In ieder geval bleek dat na de correctie op
SW-handicap Ed Brand gewonnen had. Zo
werd aan Ed Brand door de heer Pereboom
na af loop het felbegeerde bekertje uitgereikt.
Er ontstond nog wel wat commotie, maar Ed
mocht zijn beker houden.
Toen het f inancieel wat kon lijden kocht Ed
een Sadler 25. Dit schip zeilde een stuk beter
en hij vond 't een f ijn schip.
30
De overstap naar de Pion kwam eigenlijk
onverwacht. Ed hielp Harry van der Starre
met de afbouw van diens nieuwe Pion en
werd gegrepen door dit type schip: hij raakte
besmet wilde er ook één. Hij kocht een
tweedehands Pion, die Balans heette. De
naam heeft hij maar zo gelaten.
De intussen f link gegroeide Almeerse
Pionvloot kent een grote saamhorigheid,
maar ook veel onderlinge competitie. Men
treft elkaar in de wedstrijden van de WSV en
van de klasse. Ervaringen worden gedeeld
en tips en tricks worden overgenomen.
Men helpt elkaar verder. Hierdoor wordt de
Almeerse Pionvloot ook steeds beter. En de
vloot zelf wordt een toeristische attractie.
De Pion is een ontwerp van Van der
Stadt in opdracht van het KNWV. Het
is dan ook een Nederlandse eenheidsklasse.
De klasse is actief en in onze
haven ligt een belangrijk deel van de
Nederlandse wedstrijdvloot. Op de
site van de Pionklasse valt op hoeveel
schepen en bemanningsleden uit
Almere komen. Naast de Balans van
Ed Brand zijn er de Gambiet van Gert
Vink, de Bleu Temptation van Rick
Kooke, Pura Vida van Mike Brouwer,
de Fortune van Remy de Groot en de
Meteoor van Harald en Brenda Vial.
De rest van de wedstrijdvloot ligt voor
een groot deel in havens in de buurt,
zoals Durgerdam. Hoewel veel Pionnen
tegenwoordig als toerschip gebruikt
worden, is de wedstrijdvloot de laatste
jaren weer gegroeid. Neem eens een
kijkje op de website van de klasse:
www.pionklasse.nl.
Zo was er enkele weken terug in 10 Beaufort
een echtpaar uit Lelystad, dat wilde kijken
hoe de plaatsing van de genua-rail nu
precies moest bij een moderne high aspect
fok. Zij stonden op het punt om hun dek
aan te passen aan het nieuwe tuig, maar
begrepen de tekening niet helemaal. Ze
waren naar de haven van WSV Almere Haven
gekomen om dat op een aantal schepen
te bekijken. Havenmeester Friso, die zelf
ook bemanningslid is op de Pion Fortune,
kon hun natuurlijk precies vertellen hoe de
verschillende Pionnen in de haven hun genuarail
hadden gemonteerd.
Opvallend veel schippers en
bemanningsleden van de Pionnen zetten
zich in voor de vereniging. De zeilcommissie,
de jeugdzeilcommisie, het bestuur en dus
ook het havenmeesterskantoor, overal kom
je Pionzeilers tegen. Aan de andere kant
is het ook weer niet zo gek als je bedenkt
dat je zoveel wedstrijdschepen hebt en vier
wedstrijdbemanningsleden per boot nodig
hebt.
De verzamelde kennis over het zeilen in de
Pion en de competitiedrang van de zeilers uit
Almere werpen hun vruchten af. De bloei van
de klasse in Almere is zeker gegroeid nadat
de schippers uit Almere resultaten gingen
boeken. Ed werd niet alleen Nederlands
Kampioen maar werd ook regelmatig 2 e op
een NK. Maar ook de andere schepen gingen
met prijzen naar het clubhuis.
In 2004 ontbrak de Balans op het NK. Velen
van ons herinneren zich natuurlijk hoe Ed en
Ineke zijn aangevaren in 2004: een 9-tons
vissersboot knalde met 20 knopen tegen
de Balans op, op zee voor de Zeeuwse kust.
De schipper van de motorboot hield geen
uitkijk. Ed kon door de hoge snelheid van
het aanstormende schip niet meer uitwijken
en sprong met zijn Ineke overboord. Ineke
raakte hierbij gewond. Ze werden opgepikt
en moesten vaststellen dat de Balans zwaar
beschadigd was. Hierdoor was het schip bijna
anderhalf jaar in reparatie.
Ed heeft over zijn ongeval verteld in ons
clubhuis. Voor wie dat gemist heeft, hij heeft
zijn hachelijke avontuur in een goed verhaal
beschreven. Het is te vinden op het internet:
www.pionklasse.nl/balans_verliest
De Balans kon dus niet meedoen aan het
NK van 2004. Ed en zijn bemanning hebben
echter wel meegegdaan met een geleende
Pion: de Summersong en werden hiermee
2e , achter de Fortune van Remi de Groot die
sterk had gezeild en zorgde dat de prijs toch
weer in Almere terechtkwam.
Hiermee werd bewezen dat het varen in een
eenheidsklasse dus niet om het schip gaat,
maar juist om de bemanning en hoe die er
mee omgaat.
Op de site van de Pionklasse vind je ook
uitgebreide tips voor de trim van het
schip.
HK: Zijn die tips over trim op de site van
de Pion ook voor andere schepen en voor
toerzeilers van toepassing?
Ed:
Deels wel en deels niet. De meeste grote
klasse-organisaties hebben wel zoiets. Wat
voor jouw schip het beste is, kan ik niet
zeggen. De trimadviezen die nu op de site
van de Pion zijn nog niet helemaal wat ik me
er van voorstel, maar het is een goed begin.
Ik heb wel bijgedragen aan deze adviezen.
HK: Wat zie je toerzeilers bijvoorbeeld vaak
fout doen?
Ed:
Bij licht weer hebben ze hun zeilen vaak te
DECEMBER 2007 SLUISKADE 11 NR 19

Henk Kluvers spreekt ED BRAND
strak staan. Dat verstoort de luchtstroom
langs het zeil. Ik heb er ook aardigheid in om
vlak langs een veel groter, duurder zeiljacht
te varen. Ik haal hem dan in aan de kant
waar de minste wind staat, onderlangs dus.
Als ik de schipper dan toeroep dat zijn zeilen
te strak staan, doet die net of hij me niet
ziet. Puur vermaak! Wat ik het leuke vind aan
wedstrijdzeilen zijn al de verschillende dingen
waar je mee te maken hebt:
het weer, dat je niet kunt beïnvloeden. De
verwachting die natuurlijk niet altijd uitkomt
en niet te vergeten de lokale verschillen. De
wind kan over een afstand van 200 meter
weer iets veranderen. Je tactiek, die je
vooraf bepaalt. Je bereidt jezelf, het schip
en je bemanning daarop voor. Maar zonodig
moet je er onderweg weer van af moet
kunnen wijken als de weersverwachting niet
helemaal klopt of de race anders verloopt
als je verwacht had. Je bemanning en hoe je
met hen omgaat. Het intermenselijke aspect
maakt dat weer zo boeiend. Hoe breng je als
schipper je focus en je bedoelingen over?
En hoe kun je het beste met ze trainen en
oefenen. De wedstrijdregels: hoe pas je de
regels toe in je tactiek en hoe kun je de regels
voor je laten werken? En de zeiltrim: is er nog
iets dat kan worden verbeterd en wat moet er
gebeuren in het volgende rak? Het moet wel
allemaal kloppen, anders win je niet…”
HK: Vind je zeilen op zee leuker dan zeilen op
het IJsselmeer?
Ed:
“Dan kies ik toch wel voor zeilen op zee. Je
hebt dan niet van die vervelende muggen
en andere vliegende beesten.”
HK: Liever alleen of met een bemanning?
Ed:
“Ik heb ook wel heel veel alleen met mijn
meisje (Ineke Brand) gevaren. En dat is ook
erg leuk.”
HK: Mooi licht zomerweer bij 25 graden of
voor windkracht 7?
Ed:
“Nu, dan kies ik toch wel voor 25 graden.
Maar ik heb ook wel met een onverwachte
windkracht negen midden op zee gezeten.
Ik was alleen met mijn vrouw en dan sta je
voor de keuze: of er tegenin gaan, terug naar
Engeland, of voor top en takel 80 mijl naar
IJmuiden.
We hebben toen voor dat laatste gekozen,
maar het was niet echt leuk. Maar ik vraag
me af of er een moment komt dat ik alles
weet, want ik leer nog steeds meer.
En ik denk nu niet meer, dat er nog een
moment komt, waarop ik alles weet."
En die uitspraak van Ed mag op een tegeltje.
foto's fotoboot.nl / Frank Greiner
Ed en Ineke, Eindejaarsbal 2007
De Balans tijdens de
Snertrace van 2005
V.l.n.r: Chris Brand, Frank
Seignette, Ed Brand
DECEMBER 2007 SLUISKADE NR 19 31

WIE GEZIEN IS, IS NIET WEG
Hebt u ze ook gezien, die borden met:
Val op! en Laat je zien! ? In het verkeer
worden we gemaand ons goed kenbaar te
maken. Als student rijd je lachend zonder
licht, want zo’n vaart zal het wel niet
lopen. Dan stap je in de auto en schrik je
je wezenloos van plotseling opdoemende
f ietsers. Dat die niet doorhebben dat ze
zichzelf aan een enorm gevaar blootstellen!
In Dublin zag ik veel f ietsers rijden met zo’n
werken-aan-de-weg hesje. Daar vinden ze
niet dat je daarmee voor gek loopt. Het valt
goed op en het lijkt me ook verstandig.
Niet alleen aan de wal worden we
opgeroepen om ons zichtbaar te maken. Ook
op het water kun je beter goed laten zien.
We vinden dit bij de KNRM zo belangrijk, dat
we er ons thema voor het volgend jaar van
hebben gemaakt: zichtbaarheid! U kunt dat
letterlijk opvatten, maar tegelijkertijd valt
daar alles onder dat maakt dat we u terug
kunnen vinden: een marifoon waardoor
u uit te peilen bent, ref lecterend tape op
uw boot, opvallende kleding of een goede
radarref lector. Ook ontzag voor de dode
hoek van de beroepsvaart valt hieronder.
We steken ook de hand in eigen boezem:
er zijn onlangs proeven gedaan om te zien
hoe het nu zit met de zichtbaarheid van de
ongeschilderde reddingboten. Weliswaar is
de besparing in onderhoudstijd aanzienlijk,
maar de veiligheid van onze eigen
32
bemanningen moet ook gewaarborgd zijn.
De proeven waren in ieder geval aanleiding
om een van onze reserveboten, de Kapiteins
Hazewinkel, te voorzien van een opvallende
striping van kunststof. We blijven zorgvuldig
kijken naar onderhoudsvrije bouwmaterialen
en kostenbesparingen. Maar niet ten koste
van de veiligheid.
Het thema zichtbaarheid in 2008 zal ook
worden ingezet om de KNRM wat duidelijker
te prof ileren. Want ú weet wel dat we
bestaan, maar
nog teveel
Nederlanders
weten niet
precies hoe
het nu zit
met Redding
Maatschappij of
Reddingsbrigade. En dat Koninklijke, dat
zal dan toch wel overheid zijn? U weet hoe
het wél zit, vertelt u het verder, want we
kunnen het niet zonder u. Het reddingwerk
is gebaat bij een breed draagvlak en veel
ambassadeurs, u dus!
Je kunt natuurlijk ook bewust in de dode hoek van
een vrachtvaarder gaan zitten zoals deze actievoerders
van Greenpeace....foto Greenpeace
DECEMBER 2007 SLUISKADE 11 NR 19

Op tijd reven....dag Anna, dag Erik, dank jullie wel
De redactie ontving het volgende naamdicht
van een dankbare jeugdige zeilster. De reden
waarom staat hiernaast afgedrukt. Erik
Nagtegaal licht zijn beslissing toe.
Je hebt altijd lol
Erik
Uitzonderlijk gezellig
Grappig en fanatiek
Dus mag je niet weggaan
Zij is lief
En heet Anna
Ik zal ze missen
Leuk om te zeilen
En nu zonder hen
Nou we zullen zien
VRIJWILLIGER VAN HET JAAR 2007
Janneke Kluvers
SIEGFRIED VAN DER NEUT
Mijn vrouw Anna en ik hebben besloten
te stoppen met onze jeugdzeilactiviteiten.
Het organiseren, begeleiden
en lesgeven op het water laten we vanaf
nu aan anderen over. Om dat niet helemaal
stilzwijgend te doen, schrijven we dit
afscheidsstuk.
Ergens in 2004 hebben Michael Brouwer
en ik besloten dat we iets aan jeugdzeilen
zouden gaan doen binnen de vereniging.
Vervolgens heeft Anna zich bij ons
aangesloten. Drie mensen met een
zeilschoolverleden; ervaring met zeilles
geven was daarmee aanwezig.
We hadden nog geen jeugd, geen boten
en geen extra hulp. We hebben het zelfs
buiten medeweten van het bestuur opgezet.
We hebben door de gehele haven gezocht
naar boten die geschikt zouden zijn, vooral
open boten als de Optimist en Valk. We
besloten te beginnen met één dag. Die ene
succesvolle zaterdag met jeugd was het
begin.
Sindsdien zijn er drie seizoenen voorbij. Er
liggen eigen mooie Optimisten met sinds
kort een extra stellage, er is een groep
begeleiders en er is enthousiaste jeugd.
Ook aan de reacties van de ouders kun je
merken dat de kinderen het leuk vinden.
Een deel van de kinderen doet al meerdere
seizoenen mee en je ziet ze groeien in
het zeilen. De afsluiting van het seizoen
met het optimistenkampioenschap wordt
een mooie traditie, met ook diploma’s en
vorderingstaten. De zwembadoefening blijkt
ook steeds een erg leuke dag te zijn. Deze
mooie ontwikkelingen zijn nog lang niet
afgelopen.
Waarom stoppen we er dan mee? Sinds
1994 geef ik zeilles. Aan jeugd en
volwassenen. Het verschil tussen een gijp
en een overstag is gelijk gebleven. Hoe
kinderen met een Optimist zeilen blijft ook
gelijk. Het wordt voorspelbaar wat ze goed
en fout gaan doen: ze willen bijvoorbeeld
meestal met hun rug tegen de spiegel zitten
en worden bang als het scheef gaat en met
wrikken aan het roer kom je ook vooruit...
Kortom de uitdaging is er intussen vanaf. Ik
merkte dat het steeds meer op routine ging
en dat mijn plezier erin minder werd.
Als er eens te weinig begeleiders zijn, zullen
we misschien nog wel eens bijspringen. We
blijven nog steeds op de haven komen en
zullen het altijd wel blijven volgen. We hopen
dat het met het jeugdzeilen voor de wind zal
blijven gaan. En mocht het eens in zwaarder
weer komen:
op tijd reven!
Iedereen met wie we hebben samen gewerkt
en speciaal Mike, Eugene, Lucy, Martijn:
hartstikke bedankt en veel succes.
Erik Nagtegaal
Siegfried van der Neut is de vrijwilliger van het jaar 2007.
Hij geldt al jaren als hulp-havenmeester, invaller voor Piet en Friso, maar is ook lid van de dinsdag- en donderdagploeg.
Hij zou al op het Eindejaarsbal worden gehuldigd, maar zat die avond, zoals hij het zelf formuleerde, 'eindelijk maar es lekker
thuis...'
Op de foto rechts Rinka Lassooy van de evenementencommissie, die hem tijdens de laatste ALV namens de vereniging een paar
leuke cadeaus mocht aanbieden.
Boldertje
TE KOOP:
Catalina 28 Mk I, augustus 1994,
Inclusief ‘ Brand’ bok voor winterstalling
Info:
Frank Greiner lidnr. 1807
T 0653 268 337
DECEMBER 2007 SLUISKADE NR 19 33

DE HELMSTOK - Richard Colijn
Giovanni Vittali gaf de Helmstok over aan Loes van Zoen, maar
Loes is inmiddels geen lid meer (haar partner Bert van Sligtenhorst
overigens wel).
Giovanni had een heel goede tweede kandidaat op het oog:
Richard Colijn. Erelid van de WSV, en vrijwilliger van het eerste
uur.
Wat is de naam van uw boot, en waarom?
De naam van mijn boot is Sobat. Ik ben in
Indië geboren, zodoende de naam Sobat,
wat in het Maleis “vriend” betekent. Het is
een Leeuwenschouw en ben erg trots op
mijn boot.
Wat was uw verste tocht met uw huidige
schip?
De verste tocht is van Arnemuiden aan het
Veerse meer in Zeeland naar onze haven.
Momenteel vaar ik in de omgeving van
Almere, want mijn vrouw is bang op het
water. Het moet windstil zijn, anders wordt
ze ziek. Dit is wel erg jammer. Wel ga ik
elke zomer met mijn twee broers een reisje
maken. Ook hebben wij mee gedaan met
“de Friesland tocht” dat is eens in de 4 jaar
en we hebben veel van Friesland gezien.
Wat verwacht u van de vereniging?
Onze verwachting van de vereniging is
dat we hopen dat het een vereniging blijft
en niet te commercieel word, dat het
betaalbaar blijft voor iedereen. We moeten
daar voor oppassen. Ik zelf vind dat het
goed gaat met onze club en ik heb het
tenminste erg naar mijn zin.
34
De Sobat
Heeft u naast het varen nog andere Richard Colijn trekt de kar - bijgenaamd de Haventaxi...
hobbies?
foto Nico van Baarle
Ik doe niet aan sport, want ik leef me
uit op de haven. Soms gaan we naar het
buitenland, maar voor mij hoeft dat niet
want dan ben ik te lang van huis weg. Ik doe
het voor mijn vrouw, want vliegen is niet
mijn hobby.
Wat zijn uw toekomstplannen?
Als het kan op dezelfde manier verder gaan
en hopen dat de gezondheid goed blijft,
want dat is mijn grootste kapitaal. En verder
genieten op de haven met alles in de buurt,
en wanneer we elkaar in ieders waarde
laten, komt alles goed.
Aan wie draagt u de Helmstok over en
waarom?
De Helmstok draag ik over aan Sigfried
van der Neut, die heel veel voor de haven
doet en hij is tenslotte niet voor niets tot
vrijwilliger van het jaar gekozen...
DECEMBER 2007 SLUISKADE 11 NR 19

Piet Oberman van “De Overval” Ook Kalm Bij Tewaterlating Van Zijn Schip
(Uit de Leeuwarder Courant van 20 juli
1963)
In Wartena op de werf van G.Bijlsma & Zonen
werd op 19 juli 1963 aan Piet Oberman,
beter bekend als Piet Kramer, de leider van
de historische overval in de bezettingsjaren,
gevraagd wat hij spannender vond: een
overval plegen of je schip te water zien
gaan. “Ik zou het niet weten”, vond deze
houthandelaar, “maar wel weet ik dat je in
beide gevallen kalm moet blijven”.
Dit schip was altijd al de droom van Oberman
geweest, al in de tijd toen hij nog als de man
achter de schermen ondergedoken zat in een
oude sloep van de Reddingbootmaatschappij.
Die sloep lag bij Leeuwarden achter het
Oude Tolhuis aan de Groningerstraatweg.
Daar werden de plannen voor de overval
gesmeed.
In het centrum van de belangstelling van
familie, vrienden en relaties stond het schip,
een Lemster aakjacht. Een buitengewoon
fraai schip, prachtig van lijn, glanzend
spiegelglad geschilderd, boven de waterlijn
wit als een zwaan. Een juweel wat de
gebruikte houtsoorten betreft. De opbouw
en binnenbetimmering van teakhout, de
slaaphut van de eigenaar en zijn vrouw met
olijf-essen. “Stad en land hebben mijn vrouw
en ik afgereisd om de goede houtsoorten
te vinden”, vertelde Oberman, “want als
houthandelaar moet je ook iets kunnen laten
zien”.
Hij onthulde voorts dat H. Kersken uit
Aalsmeer de ontwerper was, het stalen
casco bij De Waal in Noordscharwoude was
gebouwd en dat de Bijlsma’s voor de opbouw
hadden gezorgd. De naam van het schip: “De
vier gebroeders”, naar zijn vier zonen van elf
tot vijf jaar.
“Ik doop u ‘De vier gebroeders’ en ik wens
u behouden vaart”, riep mevrouw Oberman
en slingerde met krachtige zwaai de f les met
het kostelijk vocht tegen de scheepsromp
aan scherven...Een redacteur van de
Leeuwarder Courant had even van tevoren
naar de f les gekeken. Onder het merk stond
‘Deutscher Sekt’. “Sssstt”, f luisterde
mevrouw Oberman, “de leverancier heeft me
die zonder erg gegeven. Mijn man weet het
gelukkig niet…”
Het schip meet 12,50 x 4,10 meter, kan
zo’n 100 m 2 zeil voeren en bezit een 60 pk
scheepsmotor. Niet lang na de tewaterlating
hebben de mensen van de f ilmploeg die
de f ilm De Overval, naar de echte overval,
hebben gemaakt een dag met De vier
gebroeders gevaren.
De commissaris der koningin had hun beloofd
dat zij een dag met het statenjacht ‘Friso’
zouden mogen varen. Dit schip kon echter
niet alle betrokkenen meenemen. “Daarom
ben ik blij, dat ik nu met mijn schip de Friso
in die taak kan bijstaan”, aldus de heer
Oberman.
Waarom diep ik deze geschiedenis, met de
kerstdagen in zicht, nu op? In die periode van
1944-1945 was het mij gelukt, middels een
‘legaal’ Ausweis in Friesland de hongerwinter
te overleven. In het pension waren ook leden
van de verzetsploeg aanwezig. Onder andere
Piet Schuddeboom, directeur Rijksbureau
voor Hout. Eerst na de bevrijding
vernam ik dat hij deel uitmaakte van de
verzetsploeg toen hij mij zijn stengun
toonde. Ik had er geen f lauw benul
van wat er zich afspeelde. Wel hadden
we een schema voor als er een
razzia van de Gestapo zou komen. De
vrouwen, dochters en kinderen zouden
in onze bedden duiken en wij, via een
terras in een scheiding tussen twee
huizen, verborgen achter een waterton.
Gelukkig nooit gebeurd.
Direct na de bevrijding had Piet een auto
en plaagde mij dat hij wel volgende week
naar Amsterdam ging. “Kan ik niet mee
met mijn vriendin?”, (jawel, zolang ken
ik mijn Betsie al!) vroeg ik hem. “Nou,
dat zal behelpen worden, want er gaat
nog een dame mee en de bagage… Je
vriendin zal dan de hele reis op je schoot
moeten zitten”. Het was namelijk een
zogenaamde BabyFord. Maar dat vond
ik tóéntertijd helemaal geen bezwaar.
“Maar ik betwijfel of je vergunning krijgt, want
er staan rijen voor het evacuatiebureau”. Ik
nam stiekem zijn autonummer op en toog naar
het evacuatiebureau, gevestigd op de eerste
etage van het – toen lege- V & D f iliaal. Een rij
van hier tot ginder. Met een mapje met onze
antecedenten onder mijn arm liep ik langs
de horde de trap op, ‘zoekend’ naar iemand.
Boven aangeland zag ik drie mannen achter
een tafel, die de vergunningen beoordeelden.
Maar links was een deur waar zo nu en dan
een belangrijk iemand in of uit liep. “Daar
zit de hoge raad”, dacht ik. “Waar gaat u
heen?”,vroeg een suppoost . “Ik kom van
Piet Schuddeboom!”
“O juist, loopt u maar verder”, klonk het
respectvol. En ik naar de ‘hoge raad’, alwaar
ik in no-time de reisvergunning voor elkaar
had. “Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?,
vroeg Piet.
De dinsdag daarop bracht Piet ons naar
Amsterdam, waar inmiddels de bevrijding
uitbundig gevierd werd.
Pieter Oberman heb ik helaas niet gekend . Hij
is op 14 november 1972 overleden en heeft
dus niet lang van zijn mooie schip mogen
genieten. Zijn prachtige houtfabriek bestaat
nog, gelegen aan het Heerenveens Kanaal .
In het Verzetsnuseum te Leeuwarden hangt
een foto van de verzetsploeg waarop o.a.
Pieter Oberman (alias Piet Kramer) en Piet
Schuddenboom.
Betsie hielp in de huishouding bij een
echtpaar met twee kinderen, waarvan de
vrouw ziek was. Lieve mensen, waarvan ik
eveneens zondags mocht komen eten. “Kan
jij boekhouden, Jan?” vroeg de man mij
eens. “Boekhouden, hoe dat zo?”, vroeg ik
verbaasd. Het bleek dat de boekhouder van
het bedrijf waar hij vertegenwoordiger was, in
het verzet zat en daar dusdanig door in beslag
genomen, dat hij al geruime tijd niet was
komen opdagen. Ik haalde dus f luks enige
leerboeken uit de bibliotheek en studeerde
drie dagen lang boekhouden. “God zegen de
greep, ik zie wel waar het schip strand”, dacht
ik. “Maar het kan niet off icieel, want onze
echte boekhouder staat al op de loonlijst”,
zei de directeur ietwat zorgelijk. Na een
beetje ingewerkt te zijn begon ik alle trage
betalers onder de cliënten briefjes te sturen:
of ze eens over de brug wilden komen.
Mijn vertrek naar Amsterdam betreurde de
directeur zeer: hij had nog nooit zo’n goeie
boekhouder gehad.
(En zo kwam Jan Splinter door de
hongerwinter)
DECEMBER 2007 SLUISKADE NR 19 35
Jan Mens

Heba Aqua Sport - uw watersportwinkel voor o.a.:
Stingray sportboten
Rubberboten
Console- en visboten
Verkoopbemiddeling
Gebruikte boten
Nieuwe en gebruikte buitenboordmotoren
Onderhoud aan uw buitenboordmotor
Onderhoud aan uw inboardmotor
Onderhoudsartikelen voor boot en motor
Diverse accessoires voor uw boot
Ski- en wakeboardartikelen
De Steiger 92
1351 AH Almere
T 036 - 538 6380
F 036 - 540 0615
www.stingrayboats.nl
HIER KAN UW ADVERTENTIE
STAAN!
MAIL VOOR INFO
COMMCIE@WSVALMEREHAVEN.NL
OF BEL FRANK SEIGNETTE OP
0654 - 635 891
Dierenspeciaalzaak
Uw dierenadviseur en specialist in Almere!
Dealer van ondermeer: