In twee uur naast je bed - InternetBladeren.nl

12 MM | herfst 2011
Patiëntervaring Survivallen met een beperking
“Het was afzien, maar ik heb
genoten van mijn prestatie”
In oktober 2010 las Petra Peters, fysiotherapeut van de Sint
Maartenskliniek, een bericht op de website van de Survival
Bond Nederland over een expeditie door Alaska. Dit werd
gekoppeld aan een maatschappelijk doel: het stimuleren van
buitensport voor mensen met een beperking. Begin 2011 waren
er twee trainingen gepland voor deze tocht. De eerste was
begin januari in Schotland. Petra vroeg oud-revalidante Femke
van Loendersloot of ze samen met haar wilde meedoen aan
deze training. Femke: “Ik moest er even over nadenken, want
het moest natuurlijk wel haalbaar zijn voor mij.”
Femke liep een conus cauda-letsel op toen ze 26 jaar
was. “Een hernia die doorschoot, waardoor zenuwen
onderin mijn rug bekneld raakten”, zegt ze. “Hierdoor
liep ik een incomplete dwarslaesie op.” Ze werd
geopereerd in het UMC St Radboud en kwam daarna
naar de Sint Maartenskliniek om te revalideren. Ze
zat hier twee maanden intern en liep acht maanden
mee op de dagrevalidatie. Femke begint te lachen. “Ik
had een lekker vol programma met veel variatie. Een
beetje te vol volgens sommigen, maar voor mij was
het heel fijn. De Maartenskliniek biedt dan ook veel
Rob Vloet
Trainen voor Trans­Alaska 2012
Petra Peters ging in maart 2011 ook
naar de tweede training, in Noorwegen.
Deze duurde 2 weken. Ze nam
toen oud­revalidant Rob Vloet mee, die
een beenprothese heeft. Petra: “Ondanks
dat hij wat problemen had met
zijn prothese, heeft Rob wel aan alles
meegedaan, waaronder ijsklimmen,
langlaufen en snowboarden. Zowel bij
Rob als bij Femke ben ik ervan overtuigd
dat we geen activiteiten hebben
overgeslagen omdat zij erbij waren.
Het was mooi om te zien dat ze hun
mogelijkheden om te kijken wat je weer kunt en wat
je leuk vindt. Dat heeft mij zeker geholpen.”
Grenzen verkennen
“Sinds april kan ik weer op mijn tenen staan, maar
het gevoel in mijn rechterbeen is nog niet optimaal”,
vertelt Femke. “Ik deed vroeger aan atletiek op hoog
niveau, nu kan ik bijvoorbeeld niet meer echt hardlopen.
Dat mis ik wel.” Ze ging mee naar Schotland
om te kijken wat er voor haar mogelijk zou zijn. Petra
was er dus ook bij en verder bestond de groep uit de
expeditieleidster en een gids. “Voor mij was het wel
confronterend. De rest was namelijk ook erg fanatiek
en ik wilde me met hen meten”, herinnert Femke zich.
Klussen in de kou
De training in Schotland duurde één week. De eerste
dagen oefende het team met touwen, stijgijzers,
pikhouweel en zekeren. Daarna gingen ze lopen,
glijden en een sneeuwhelling op. Vervolgens begon
een driedaagse trekking met rugzak om. Femke: “Ik
sliep toen twee nachten met Petra in een zelfgegraven
sneeuwhol. Maar omdat het hol niet waterpas was,
grenzen opzochten én verlegden.”
Schotland en Noorwegen waren
trainingen voor een expeditie van drie
maanden door Alaska. Femke, Rob en
Petra gaan echter alle drie niet mee
naar de noordelijkste staat van de Verenigde
Staten. Petra: “Drie maanden
is wel erg lang en er zijn aanzienlijke
kosten aan verbonden. Bovendien
was het meedoen aan de trainingen al
geweldig. En voor mij was het zeker
een meerwaarde dat Femke en Rob zijn
meegegaan.”