scriptie van Cathy Pije-Post, studentnummer 834515207

Zoals hierboven al is opgemerkt, wordt hieruit afgeleid dat de wetgever bij de wijziging van
artikel 6:13 Awb een versoepeling heeft beoogd van de argumentatieve fuik en de
bewijsfuik. Deze fuiken worden hierna besproken.
De argumentatieve fuik ziet op het moment in de procedure waarop een bepaalde grond
kan worden aangevoerd. Daarmee verschilt de argumentatieve fuik wezenlijk van de
onderdelenfuik. De onderdelenfuik ziet namelijk op de begrenzing van de omvang van het
geschil. De argumentatieve fuik belet dat in een opvolgende instantie nieuwe gronden of
argumenten naar voren worden gebracht die niet al in een eerdere instantie zijn aangevoerd.
Daardoor kan wat niet in een aanvraag (of aanvulling daarop) is aangevoerd, in beginsel
niet pas in een bezwaarschriftenprocedure worden aangevoerd. Ook kan wat niet in een
bezwaarschriftenprocedure is aangevoerd, in beginsel niet pas in het beroepschrift worden
aangevoerd. Verder kan wat niet in het beroepschrift is aangevoerd, in beginsel niet pas ter
zitting worden aangevoerd. De argumentatieve fuik wordt alleen gehanteerd door de
Afdeling en zoals uit de hiervoor besproken wijziging van artikel 6:13 Awb wordt afgeleid,
is het de bedoeling van de wetgever dat deze fuik in beginsel niet meer wordt toegepast.
Het lijkt erop dat de Afdeling aan deze bedoeling gevolg geeft. Zo overweegt de Afdeling
in een uitspraak van 16 maart 2006 het volgende: De rechtbank heeft ten onrechte overwogen dat
deze beroepsgrond geen deel uitmaakt van het geschil reeds omdat deze eerste na het besluit van 15 juli
2004 naar voren is gebracht. De toetsing door de rechtbank van dat besluit naar de feiten en
omstandigheden ten tijde daarvan staat er niet aan in de weg en voorts verbiedt geen rechtsregel dat, binnen
de door de wet en de goede procesorde begrensde mogelijkheden, bij de beoordeling van het beroep gronden
worden betrokken die na het nemen van dat besluit zijn aangevoerd en niet als zodanig in bezwaar naar
voren zijn gebracht. 57
De bewijsfuik beperkt de mogelijkheden van de burger om in beroep bij de bestuursrechter
met nieuwe bewijstechnische argumenten aan te komen, als hij bij de voorbereiding van
een besluit zijn informatieplicht verwijtbaar heeft geschonden. De gedachte achter de
bewijsfuik is dat het bestuursorgaan ambtshalve is gehouden aan een zorgvuldige
voorbereiding van een besluit, maar dat ook de burger een zekere eigen
verantwoordelijkheid heeft voor het tijdig verstrekken van relevante gegevens aan het
57 ABRS 16 maart 2006, nr. 200508995/1, JV 2006/196.
18