het ondernemerslevenvan salomon frenk (1915-1999) - Rotterdam

het productieproces om zo inzicht te krijgen
in de prijsvaststelling. Door middel van prijsbeleid
hoopte men de concurrentie met
Albert Heijn beter aan te kunnen. De V.V.H.
stelde de prijzen echter vast op basis van een
klassieke bruto kostprijs minus een korting
aan de klant. Salomon, die inmiddels president-commissaris
was, was niet genegen de
Makro veel tegemoet te komen. Hij wilde pas
bedrijfsgevoelige informatie verstrekken als
de Makro veertig procent van de V.V.H.-aandelen
zou overnemen. Het samenwerkingsverband
was immers opgezegd en de Makro
had contact gezocht met andere vleesleveranciers.
Bovendien oordeelde Salomon dat het
stimuleren van de vleesverkoop niet alleen
een kwestie van prijsbeleid was, maar ook
van winkelpresentatie. Al zeiden zowel de
Makro als cle V.V.H. de samenwerking voort
te willen zetten, toch liepen de gesprekken
op niets uit. Uiteindelijk stopte de Makro de
totale vleesafname voor de vestiging in
Duiven per 1 januari 1980 en gingen alle
vestigingen in de loop van 1980 na of ze
elders varkensvleesonderdelen konden
inkopen.
Het wegvallen van de Makro-order betekende
de nekslag voor de V.V.H.. In april 1980 volgden
gedwongen ontslagen. In het daaropvolgende
jaar zagen de vier oprichters er geen
heil meer in. Ze trokken hun drie ton borg
terug, waarna ook de banken niet meer
garant wilden staan en een faillissement onafwendbaar
werd. Sommigen beschouwden de
neergang van de V.V.H. als een uitvloeisel
van het gemeentebesluit uit 1973 om de veemarkt
en het abattoir te laten vertrekken."" De
V.V.H. viel echter ook veel te verwijten. De
ROtter ^j
•o
directiekamer was in de voorgaande vijf jaar
een 'duiventil' geweest: er waren vele directeuren
aan- en afgetreden. Met de genomen
bezuinigingsmaatregelen was niet het beoogde
effect bereikt: de financiele positie van het
bedrijf was en bleef slecht. In de laatste vier
jaar was bovendien jaarlijks voor een half
miljoen gulden aan vlees ontvreemd. Drie
miljoen gulden, die door de gemeente
beschikbaar was gesteld om een varkensslachterij
in de Spaanse Polder te beginnen,
was gebruikt om financiele gaten te dichten.
Aldus ging Rotterdams grootste vleesverwerkingsbedrijf
roemloos ten onder.
Snackbar en Steakhouse: broodje pekelvlees,
worstjes en steaks
Ook in de horeca had Frenk oog voor vernieuwing.
In 1955 heropende Salomon
samen met Alb. van Creveld en de dames
Van Creveld een broodjeszaak en kleine
vleeswinkel in het nieuwe winkelcentrum
aan het Stadshuisplein.
Voor de Tweede Wereldoorlog had Van
Creveld op de Kruiskade gezeten. De dagelijkse
gang van zaken werd overgelaten aan
Salomon, die de andere commanditaire vennoten
al snel uitkocht. De snackbar had de
laatste moderne snufjes op het gebied van
koeltechniek en toonbankverkoop. Uit Amerika
werden machines ge'i'mporteerd, om grillen
vleesgerechten klaar te maken. Zo konden
worstjes aan het spit worden gebraden. Ook
de inrichting deed Amerikaans aan: er stond
een glazen vitrine op de toonbank en er was
een spiegelwand. De openingstijden waren
on-Nederlands; klanten konden 's zondags
tot een uur 's nachts terecht. Vooral het tradi-
195