het ondernemerslevenvan salomon frenk (1915-1999) - Rotterdam

tische lappen vlees geserveerd' kreeg. Een
recensent in het tijdschrift Holland Herald
vond het steakhouse wat betreft 'American
food classic" uniek voor West-Europese
begrippen.'"
Het steakhouse draaide prima, in tegenstelling
tot de snackbar. Snackbar Van Creveld
leverde slechts in een enkel jaar een batig
saldo op. De exploitatietekorten werden
gedicht met geld dat de firma D. van Creveld
verdiende met andere zaken. In 1970 besloot
Salomon daarom de snackbar te sluiten. De
stijgende grondstofprijzen en loonkosten konden
alleen worden opgevangen door prijsstijgingen
en dit zou geen haalbare kaart zijn.
Het ene na het andere horecabedrijf ging
namelijk dicht of stond op de nominatie om
gesloten te worden. Een paar jaar later
belandde ook het steakhouse in de rode cijfers.
Wiedouw Horecabedrijven B.V. nam het
over. Salomon trok zich helemaal terug uit de
horecasector.
Scheepsleveranciers: N.S. Frenk & Zoon
Salomon was niet alleen actief in de vleesbranche.
Hij was tevens eigenaar van
scheepsleveranciersbedrijf N.S. Frenk &
Zoon. Dit bedrijf zette hij in 1945, samen
met Weterings, een medewerker van het eerste
uur, weer op als eenmanszaak. Doordat
het herstel van de haven prioriteit kreeg
boven de wederopbouw van de stad voeren
de schepen al vlug weer de Rotterdamse
haven binnen. Vanzelfsprekend moesten al
deze schepen ook bevoorraad worden. Dit
was het werk van scheepsleveranciers. N.S.
Frenk & Zoon beschouwde het als de taak
van de scheepsleverancier om regelmatig en
ROtter ^j
voortdurend dagelijkse benodigdheden te
leveren en alert te reageren ten tijde van
moeilijkheden of onverwachte gebeurtenissen.
De overheid had echter geen voorzieningen
getroffen voor het rantsoen van opvarenden.
Om door het rijk gehoord te worden, richtten
de scheepsbevoorraders een commissie op ter
behartiging van hun belangen." Deze commissie
ging in 1954 over in de Nederlandse
Vereniging van Scheepsleveranciers.
Salomon was een van de grondleggers van
deze vereniging; zijn lidmaatschapskaart
droeg het lidnummer een en hij was er vele
jaren voorzitter. Ook was hij medeoprichter
en executive vice-president van de in 1956
opgerichte International Ship Suppliers
Association (I.S.S.A.). De I.S.S.A. had als
motto Storing Ships is Teamwork en ontwikkelde
onder meer procedures en documenten.
Salomon ontwierp de 'conditions governing
the trade in ship's stores, provisions and
supplies en het bijbehorende arbitragereglement.
De periode van 1950 tot de oliecrisis in 1973
waren gouden jaren voor de Rotterdamse
haven en voor de Nederlandse economie. De
scheepsleveranciers hadden veel werk. Het
aantal door N.S. Frenk & Zoon bediende
schepen steeg in rap tempo en daarmee ook
de omzet: in het eerste jaar van de herstart
bevoorraadde de firma 36 schepen en over
geheel 1946 210 schepen, in 1947 waren dat
er al 299, in 1948 426 en in 1949 706 schepen.
In diezelfde periode steeg het aantal met
vlees bevoorrade schepen van 104 naar
177.*" De brutowinsten in zowel de vlees- als
de scheepszaken lagen zo rond de zeven ton,
197